
Een zomerse herinnering
Iedere karpervisser heeft zo zijn vermoedens. Vaak begint een sessie met een bepaald gevoel. Een voorgevoel dat je probeert te vertellen hoe een sessie gaat verlopen. De ene keer verloopt het exact zoals wordt verwacht, de andere keer compleet het tegenovergestelde. Zo beleefde ik met een goede vriend in Frankrijk een sessie waarin we met onze vermoedens compleet fout zaten. In dit stukje vertel ik precies wat er gebeurde en wat we er aan gedaan hebben om de sessie in ons voordeel te laten eindigen.
In de zomer van 2012 reis ik samen met Maico af naar Frankrijk. We zitten vol goede moed in de auto en hebben er enorm veel zin in. in ons achterhoofd het barslechte seizoen dat we in Nederland beleefden. Erg veel pech. Verspeelde vissen, langdurige blanks en elke keer slecht weer. Net alsof het weer wist wanneer we zouden komen. het zat ons in elk geval totaal niet mee. Het begon in Frankrijk bij aankomst dan ook totaal niet anders. We kwamen aan met een prachtig zonnetje en een zooitje springende vissen om bang bij te worden. Op het moment dat na 30 uur zonder slaap te hebben gezeten het kamp eindelijk stond… dachten we wel even rust te krijgen. Dachten we….! Alsof de duivel er weer mee speelde brak wederom de hel los. Anderhalve dag keiharde stortregen. Heerlijk! We zagen de bui letterlijk hangen. Dit wordt weer zo’n sessie. Na 3 dagen aanbeetloos vissen volgt dan eindelijk de eerste aanbeet. Een zeelt is in de val gelokt en ligt na een paar keer kopschudden op de onthaakmat. Geen begin waar we op gehoopt hadden… maar goed, de kop is er af.
Na 3 dagen vissen is dan eindelijk de kop er af. De zeelt die ons ten prooi viel is het begin van een nog hopelijk beter wordende week. We vissen door met opgeheven hoofd en proberen met gezelligheid en doorzettingsvermogen toch het beste er van te maken. Op het moment dat door het slechte weer eigenlijk de moed verder in onze schoenen begint te zakken krijg ik wederom een aanbeet. Een mooie spiegelkarper in de 20 ponds categorie is onze buit. We zijn blij met de eerste vis en krijgen een heel klein beetje vertrouwen voor de rest van de sessie. Tussen de buien door weten we de mooie vis op de foto te zetten.
Als het na een tijdje van regen weer mooier weer wordt besluiten we een rondje te gaan lopen om het water. De stek even met rust laten en kijken of misschien verkassen niet een handige optie is. We komen er op een andere stek achter dat er toch iets meer karper in de put zwemt dan verwacht. De vissen springen hier veel meer dan op onze huidige stek en het lijkt er op dat er veel meer leven en het water zit dan in onze zone. Zo af en toe klinkt er een piep uit de delkims maar echt veel gebeurt er niet. Niet veel later besluiten we te verkassen en onze stek te verruilen voor een stek met duidelijk meer activiteit op het water. Na een tijdje eindelijk alles verkast te hebben kunnen we even rustig zitten. De hengel van Maico die als laatste is ingegooid laat al snel van zich horen. De delkim laat horen waar die goed in is en rammelt flink met een mooie harde run. Na een bloedstollende dril van een zeer sterke spiegel is daar de eerste karper voor Maico. Een spiegelkarper uit de 30 ponds categorie. Een mooi begin op een nieuwe stek!
We besluiten de stek te voorzien van wat extra voer en de aanbeten volgen elkaar in rap tempo op. Eindelijk begint de karper goed te azen en lijkt het er op dat het goed gaat komen. Het lijkt er op alsof de karpers geen genoeg kunnen krijgen van ons aas. Zelf vermoed ik door het aantal vissen wat er zwemt dat het te maken heeft met pure voedselconcurrentie. Nu helemaal in de zomer wanneer het water een stuk warmer is dan in de andere seizoenen. De spijsvertering van een karper is nu veel sneller waardoor ze dus ook veel meer moeten eten om op gewicht te blijven. We vangen zelfs een vis twee keer op één dag. En dat op een water waar toch aardig wat karper rond zwemt en dressuur heerst. Onze nachtrust kunnen we wel vergeten op deze manier. Er is zelfs een nacht bij met 11 runs. Niet normaal, maar natuurlijk wel erg leuk. Een ander leuk bijkomstig feit is dat de vissen steeds groter worden.
Na een paar dagen compleet zonder nachtrust en ongeveer 50 runs verder is daar de absolute climax. We zitten net rustig aan ons avondeten als opeens mijn hengel op een hele trage manier besluit te vertrekken. Eerst denk ik nog aan een vals gehaakte vis die niet weet dat hij gehaakt zit. Na een lange dril is een tijdje later niets minder waar. Een enorme spiegelkarper verschijnt aan de oppervlakte en laat duidelijk merken het er niet mee eens te zijn. Op allerlei manieren probeert hij het net te ontwijken voor de kant. Overduidelijk weet deze vis waarschijnlijk wat hem te wachten staat. Een camera lens en een trotse visser. Toch winnen we het spelletje en het feest is compleet. Een prachtige spiegelkarper van kapitaal formaat is onze zoveelste buit.
We vangen na de recordvis nog een aantal mooie vissen tot aan het einde van de week. Helaas is er ook een tijd van komen en gaan en moeten we onze spullen inpakken. Mocht je zelf ooit op een betaalwater gaan vissen, of een sessie in Nederland maken welke niet al te best begint. Wees dan vooral niet bang om een keuze te maken die misschien wel eens enorm positief kan uitpakken. Natuurlijk weet je dit nooit zeker, maar proberen kan je altijd. Wanneer je blijft zitten in een situatie waarin bijna niets lukt loop je het risico dat dit zo blijft. Niet geschoten is altijd mis! Bij ons verliep het vervolg in elk geval ontzettend goed en redde het onze sessie. Op deze manier hebben we toch alles uit de kast gehaald wat er in zat en hadden we een prachtige week waarin we veel hebben geleerd en zeer hebben genoten.