De paden: Rollercoaster

De Paden: Rollercoaster

De weilanden liggen bedekt onder een sluier van mist. Ondanks dat we in winterseizoen vandaag niet van vorst mogen spreken is het koud, waterkoud zelfs. Op de radio klinkt die onmiskenbare stem van Danny Vera met zijn nummer Rollercoaster. Na jarenlang Bohemian Rhapsody op de eerste plek tot een jaar waarin de wereld veranderde, veranderde ook de toppositie in de lijst der lijsten. Freddy zou zich omdraaien in zijn graf. Vlagen mist trekken aan mij voorbij wanneer ik aankom op de plaats van bestemming. 2 januari en op jacht naar die felbegeerde eerste vis van het jaar. 

 

Advertentie:

Nash Tackle  



Bij het water gekomen voel ik de kalmte die het water uitstraalt. Zoals elk jaar zijn de knotwilgen langs de waterkant weer gesnoeid en is het water weer fris en bevisbaar. Takken steken als skeletten in het water. De plekken waar ik mij de meeste kans geef worden nader bekeken. Hengels worden opgetuigd, steunen in de grond geprikt. Vandaag zou een relatief simpele visserij worden. Twee ronnies tegen de takken aan. De ene voorzien van een Buchuberry wafter, de ander van een witte Manilla wafter. Normaliter vis ik in de winter graag met enkele free offerings er rondom heen, meestal uit de stal van ome Nash. Het zijn clichés maar een Citruz, Strawberry Crush of een Coconut zijn perfecte winteraasjes.

Dit jaar heb ik het over een andere boeg gegooid. Pink Fruit van het Engelse Munch Baits werd aangeschaft en dit is bijzonder spul. Een knalroze boilie, geurend naar heerlijke fruitige tincturen maar qua smaak enorm zout. Elke stek wordt voorzien van de nodige gebroken boilies tezamen met wat cream boilies naar eigen recept. 

De eerste

In de verte galmt over de weilanden nog de nasleep van een bijzondere oudejaarsavond. De melkbussen zijn nog niet in de kast gezet en zo nu en dan word ik opgeschrikt door een flinke klap. Ondanks de nodige voorzorgsmaatregelen qua kleding dringt de kou door. Een licht briesje over open weiland zorgt voor een gure wind die doordringt tot plaatsen waar ik hem liever niet heb.

Een schubkarper in zijn winterse camouflage
Een schubkarper in zijn winterse camouflage

De hengels liggen bijna een uur in als ik voor de eerste keer opsta uit mijn stoel. Ik zet drie passen en hoor en zie mijn linker hengel er vandoor gaan. Aangezien ik vol op de takken vis, zit de slip helemaal dicht. Ik grits de hengel uit de steunen en weet de vis net op tijd zo te sturen dat hij niet vol in de takken zit. Dat scheelde weinig. Wanneer de vis ver genoeg van de takken is, laat ik de druk varen en loods een paar minuten later de schub mijn net in. Tijdens het fotograferen breek ik nog even mijn Zomei camerastatief af maar dat mag de pret niet deren. Een chocoladebruine schub in wintercamouflage ligt op de mat.

Wanneer ik de vis vastheb merk ik pas hoe koud het water is. De vis is net een brok ijs zo koud. Ik laat hem terug het water inglijden en zeg hem gedag. Het ijs is gebroken. De namiddag is sneller donker dan ik liefheb. Tevreden en voldaan begin ik met de terugreis naar huis. De slierten mist achter mij latend. 

 

Advertentie:

 



Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *