Tussen zwijgen & gillen: Opnieuw verliefd

De afgelopen week was het warm, zeer warm. Een historische hittegolf zorgde voor veel gezucht en gekreun, maar in dezelfde week kwam ook het aantal nieuwe coronabesmettingen tot nieuwe hoogtepunten. Genoeg onderwerpen om over te zeiken dus. Dat bleek ook wel bij de vele conflictsituaties die ik tegenkwam op mijn werk. Tijd om de kop even te legen en lekker een nachtje naar het water te gaan. Er stonden een paar flinke (onweers)buien in het vooruitzicht en de luchtdruk daalde ook nog eens tot een mooi niveau. Nu alleen nog kijken waar de sessie zou gaan plaatsvinden. Het duurde niet lang voor ik daar uit was. We gaan terug naar het syndicaat!

Vertrouwde gronden

Het is alweer bijna twee jaar geleden sinds ik fysiek aan de oevers van dit specifieke water stond. De vergunning had ik nog steeds omdat ik zeker nog een herstart wilde maken op dit water. Het was alleen nog onduidelijk wanneer dit zou gaan plaatsvinden. Vorig jaar kwam ik er eigenlijk niet aan toe door het nieuwe huis en alle dingen die er aan moesten gebeuren. Dit jaar waren de keuzes tot nu toe op andere locaties gevallen. Maar de zomer is een mooi moment om op dit water te beginnen. Het is er dan vaak wat rustiger met de vissers. Een mooi moment om het gevoel van het water weer een beetje op te pakken.

Afgelopen donderdag reed ik na een dagje thuiswerken naar het water. De 50 minuten durende reis verliep als vanouds en ik kreeg er gaandeweg steeds meer zin in. Bij aankomst parkeerde ik de auto eerst even langs de openbare weg om een eerste glimp van het water en de duikhoek te krijgen. Dit is vaak de plek waar de vissen zich ophouden overdag. Ze zijn hier namelijk veilig en mogen vanuit die hoek niet statisch bevist worden. Wow, wat staat het waterniveau laag! De koppen van enkele zandbulten lagen droog en van een aanwezige duikplank zou ik nu even niet springen… Het lijkt er op dat er geen andere vissers zitten, maar ik kan nog niet alle stekken overzien.

Tijd om op te schieten

Gelukkig, mijn sleutel past nog op het hek. De eerste stek die ik bekijk is de bospunt waar ik in het verleden veel heb gezeten. Daar aangekomen blijkt deze echter te worden bevist door een vriendelijk tweetal dat eerder in de middag is gearriveerd. Ook wordt duidelijk dat er een andere visser (en tevens bekende van mij) op het strandje zit te vissen vanaf het clubhuis. Ik besluit daar eerst even een praatje te maken en wat info in te winnen van de afgelopen periode. De visserij schijnt taai te zijn en er zouden slechts 3 karpers gevangen zijn in de afgelopen maand! Met de weeromslag zou daar echter best iets in kunnen veranderen en met het oog op de naderende schemer besluit ik wat haast te maken.

Ik kies ervoor om de boot in te laden en over te varen naar de overzijde die we de bosrand noemen. Daar zie ik gelijk twee karpers zwemmen, beiden heel kort in de kant op de ondiepte. Het zijn geen grote vissen, maar het bevestigt wel dat ze er zwemmen. Ik kies uiteindelijk voor een stek waarbij ik niet te kort op de andere vissers zit, maar toch opties heb.

Op zoek naar goede stekken

Met het naderende onweer en geflitst en gedonder op de achtergrond zet ik eerst even snel de Hide op zodat alles droog blijft. Daarna maak ik de snel de drie hengels in orde. Gelukkig heb ik thuis al wat voorwerk gedaan en gaat dit redelijk makkelijk. Ik besluit te kiezen voor hele simpele visserij en geen uren op het water te zoeken naar stekken. Dit verstoort alleen maar de vissen en dat zou zonde zijn, aangezien ik niet veel tijd tot mijn beschikking heb. De rechter hengel wordt met een chodje en een 15mm pop-up op het wier gelegd waar ik eerder één van de vissen zag zwemmen. Deze hengel schat ik in als kanshebber voor de vroege ochtenduren.

De middelste hengel leg ik met een 15mm Scopex Squid Cultured Hookbait op een uitlopertje die normaal dieper ligt. Er staat nu ongeveer een meter water op deze knetterharde strook tussen het wier. De linker hengel positioneer ik met een 12mm Scopex Squid boilie op harde bodem tussen een bos wier dat tot de oppervlakte groeit. Deze rig ligt op ongeveer 2 meter diepte, vlak voor een snel aflopend talud. Bij de laatste twee hengels voer ik twee scheppen met boiliemix. Dit is een zeer attractieve mix van 12mm boilies die ik een heat treatment heb gegeven. Ze zijn gesoaked in een Scopex Squid syrup en daarna door een flinke hoeveelheid Flakes gehusseld. Kortom, mega attractief! Dit zal mij waarschijnlijk niet de grotere vissen gaan opleveren (die kiezen vaker voor schraler aas) maar iedere aanbeet is welkom.

Wat een warm welkom!

Als alles op zijn plek ligt is het tijd om te genieten van het water en de rust die er heerst. Dit heb gemist! Ik blijf lang wakker en oefen een beetje met de nieuwe full frame camera die ik heb gekocht. Wat een genot om mee te werken, al is het even wennen!

Iets na 02.30 uur krijg ik plotseling een keiharde run op de meest linker hengel, vlak voor het talud. Ik pak de hengel op en grijp gelijk de boot erbij. Het water staat vol met planten en drillen vanuit de boot is op deze stek een must. Het duurt niet heel lang voor ik boven de vis kom en deze blijkt zich daadwerkelijk in een flink wierveld geboord te hebben. Met beleid probeer ik hem naar de oppervlakte te krijgen. Het is een kwestie van wier van de lijn plukken en lijn winnen.

Lange tijd voel ik helemaal niets en denk ik dat de vis er al af is, maar dan zie ik met het wier toch ineens een flank van een spiegel opdoemen uit de diepte. Aangezien er nog een flink pak wier tussen mij en de vis ligt besluit ik het net onder het geheel te steken. Gelukkig heb ik direct alles in het net zitten en kan de druk van de hengel! De size 5 Fang X haak blijkt stevig verankerd in de onderlip van de prachtige spiegel. Wat een lekker resultaat voor mijn eerste sessie terug op het syndicaat!

Lesgeld

Helaas gaat niet alles helemaal vlekkeloos. Tijdens het metertje tussen water en onthaakmat blijft mijn net ergens aan hangen en deze scheurt uit! Het resultaat is dat de vis door het gat uit het net glijdt en op het grind terecht komt. Ik schrik me kapot en heb de vis binnen no-time op de onthaakmat liggen, maar zoiets wil je niet. Gelukkig til ik de vissen nooit hoog op en hing hij al vrijwel boven de grond. Toch kost het hem helaas een paar schubben. Het zet ook voor mij de boel weer even op scherp en ik neem me voor om in het vervolg de sling er weer bij te pakken voor het transport van de gevangen vissen, al is het maar een klein stukje zoals nu.

Normaal zou ik een gevangen vis in de nacht op de foto zetten, maar ik wil nu even zeker weten dat alles goed gaat en blijft gaan. Daarom zoek ik een diepere plek op zonder wier in de omgeving om de vis de resterende drie uurtjes even te zakken en in de gaten te houden. Ieder uur check ik even hoe het gaat en gelukkig blijkt dat helemaal snor te zitten. Nu de vis volledig hersteld lijkt gaat hij nog even op de foto en daarna zwemt hij met een paar krachtige staartslagen weg. Pffff gelukkig.

Deze sessie blijft het bij deze vangst en rond half 11 draai ik de laatste hengel binnen om naar huis te gaan en de late dienst op het werk tegemoet te rijden. Met de taaie omstandigheden ben ik erg blij met deze vangst en mijn keuze om weer naar het syndicaat te reizen. Binnenkort zal ik de visserij daar weer lekker oppakken.

Meer blogs van Frank lezen? Klik dan hier.