Flashback: Een memorabele vangst

Nieuw op CarpFeeling is de rubriek ‘Flashback‘. In deze rubriek lees je korte verhalen over herinneringen aan speciale vissen, vangsten, sessies en andere opvallende gebeurtenissen van onze vaste crew en gastschrijvers. In dit eerste deel vertelt Tom Lenters over een memorabele vangst van het afgelopen jaar.

Een echte mannensessie

Tom vertelt: “2020 was voor iedereen een raar jaar. Voor veel mensen juist een jaar van vele dagen vissen, en dat hebben we gemerkt. Maar persoonlijk kan ik het aantal sessies op 2 handen tellen. Vandaar deze vis, één van mijn meest memorabele vangsten. Omdat het in goed gezelschap was en omdat het een echte mannensessie was (thanks Frank).

Er moest namelijk hard gewerkt worden om op de stek te komen. Honderden meters over een veel te smal paadje met aan weerszijden bramenstruiken, brandnetels en enorme distelplanten. En dat met een korte broek aan! Gelukkig konden we een deel ook met mijn kleine bootje vervoeren. Eenmaal op de stek waanden we ons in een paradijsje. Ik zag bijvoorbeeld voor het eerst van mijn leven een purperreiger vliegen. Het moest een avond gezellig kletsen worden, maar dat werd al snel verstoord door een dikke depressie. Gelukkig zaten we aan de rand ervan zodat we niet de volle laag kregen, we zaten namelijk tussen eeuwenoude bomen. Een flinke bui (met een eind verderop het onweer) dwong ons om de slaapzakken wat vroeger op te zoeken dan gepland.

Actie!

Pas ’s morgens heel vroeg liep er een hengel af bij Frank. Helaas lukte het de vis om de haak te lossen, iets wat Frank in al die tijd niet vaak is gebeurd. Balen! Bij mij bleef het maar stil, maar ik had er ook niet zo veel vertrouwen in. Mijn ene rig lag net als die van Frank aan de overkant, alleen lagen die van Frank op een meter of twee diepte en strak onder de kant.

Ik kon niet zo kort onder de kant vissen in verband met een grote omgevallen boom in het water. De rig lag nu dus voor deze boom op zo’n 7 meter diepte. Veel te diep naar mijn mening. De andere rig lag om dezelfde reden met een chod aan onze eigen kant. Op 3 meter diepte kon ik het witte pop-upje nog net zien liggen in het kraakheldere water. Vele handen Citruz flakes van Nash heb ik er omheen gestrooid, meer niet.

Een memorabele vangst

Tegen de middag, tijdens het opruimen, trok juist deze hengel krom. Een keiharde aanbeet! Als een malloot probeerde ik de vis te blokken om hem niet één van de omgevallen bomen in te laten zwemmen. Ik had zo snel niet in de gaten dat de lijn in een takje van een overhangende boom hangt, waardoor het leek alsof de vis nog steeds probeerde om de boom in te vluchten die in het water lag. Ondertussen zat de vis echter al lang op het open water. Toen ik het eindelijk in de gaten had, trok ik met een ruk de lijn uit de boom. Snel sprong ik in mijn 1.70m bootje en vaarde naar het midden van het water.

Heel voorzichtig vervolgde ik de dril, want het blokken met een klein chod rigje ging wel erg grof. Inmiddels hoorde ik een soort mega woedende wesp boven mijn hoofd. Frank had zijn drone boven ons gevlogen zodat hij het gevecht goed kon volgen en kon filmen.

In het heldere water had ik al een paar keer goed kunnen zien dat het één van de grotere spiegels betrof van het oudere bestand. Deze mocht ik niet verspelen! Toch moest ik de grote spiegel er af en toe van weerhouden om richting de kant te zwemmen en één van de vele in het water liggende bomen op te zoeken. Vanaf de oever een eind verderop hoorde ik Frank mopperen dat ik moest opschieten, maar ik hield mijn hoofd koel. Rustig aan, dan breekt het lijntje niet. Ik hoorde de drone weg vliegen, later blijkt dat de accu al helemaal leeg was en Frank een groot risico heeft genomen om toch de landing van de vis te filmen. Twee minuten later lukte dat gelukkig. Zwaar mokkend kantelde de spiegel in mijn ver uitgestoken net. Yesss! Wat een dril, wat een vis en wat een gaaf avontuur.”