Lockdown Madness

Lockdown Madness

2020, waar zal ik beginnen? We zijn het er allemaal over eens dat we het jaar 2020 niet in de categorie “normaal” zullen plaatsen. Er vallen veel overlijdens te betreuren, we hebben te maken met een lockdown, de economie zit aan de grond en binnen onze hobby/passie is het ook een echt rampjaar. Alhoewel ik in de “wandelgangen” mag horen dat bepaalde personen toch hun topjaar aan het draaien zijn, ervaar ik het vooral als “deksel op de neus” en zelfs wat als de feiten achterna lopen.

 

Advertentie:

Angling Direct   



Als hoofddoel had ik in 2020 het alom bekende Kempisch kanaal vooropgesteld. Met dit kanaal had ik nog een persoonlijke véte te ontklaren. Hoewel ik na de Belgische lockdown hier dan ook als een raket uit de startblokken schoot, met enkele prachtige karpers. Ben ik ze na het bekende paaispel uit het oog verloren en vanaf toen is het bergafwaarts beginnen gaan. Blanks stapelden zich op en ik hunkerde naar andere oorden. Dit andere oord vond ik terug in een openbare plas waar ik vorig jaar (2019) een topjaar beleefde. Vooral in het najaar kon ik toen bijna niets fout doen. Ik ving er mijn target, PB spiegel, een super “scaley” en enkele prachtige grote schubs. Dit alles is terug te vinden in mijn artikel ‘Double or nothing’. Echter had ik hier nog enkele targets rondzwemmen en was het er, buiten het zomerseizoen, aangenaam vertoeven.

Het voorjaar is dikwijls van korte duur dus was er geen tijd te verliezen en begon ik onmiddellijk aan de voorbereiding om mijn resterende voorjaar op deze plas uit te vissen. Dikke kanaalvoorslag en bijhorend robuust materiaal moest plaats ruimen voor iets dunner en fijner materiaal. Ook werden er enkele voersessies ingepland. De vissen waren wegens gesloten tijd en lockdown al maanden niet blootgesteld aan lijndruk. Het kon dus naar mijn gevoel niet mis gaan. Maar hoe hard je ook naar die eerste sessie kan toeleven, hoe harder je dan ook frontaal op die muur van feiten kan botsen.

Een mooie zonsondergang
Een mooie zonsondergang

Een moeizaam begin

De zo gehoopte eerste sessie sloot ik, tegen alle verwachtingen in, dan ook af met een blank. Geen man overboord op naar de tweede sessie maar die bleek wederom een blank. Derde, vierde en blijf zo maar doorgaan, alles wat voorgaande jaren succesvol bleek ervaarde ik nu als een speld in een hooiberg. Des te meer je op die muur van feiten botst, des te meer ga je die feiten uiteindelijk na lopen. Over het hele water waren de vangsten ondermaats te noemen. Ze bleven buiten mijn bereik springen en rollen en moest ik dit tafereel niet kunnen aanschouwen, had ik ongetwijfeld gedacht dat ze verdwenen waren.

Met verschillende werppogingen probeerde ik mijn rig en voer tot op die afstand te krijgen. Maar dit resulteerde in een pijnlijke schouder en meerdere gebroken hengels. Het verdict was dat ik er gewoonweg niet aan kon. Mijn opzet was dan om op die afstand te blijven voeren met de Limited en Coffee Cream Boilies van Efficient Carp Baits en ze op deze manier proberen naar mij toe te trekken. Ze meer vertrouwen geven om toch die aasknop om te draaien. Wel schroefde ik de voerhoeveelheid flink terug, maar trachtte genoeg te blijven voorzien om toch die voedselnijd te creëren. Niet simpel als er op het betreffende water door andere vissers ook stevig door gevoerd wordt.

De eerste aanbeet

Het duurde alvorens flink wat sessies tot ik eindelijk die eerste aanbeet kon forceren. Die sessie was ik op “verre” afstand aan het vissen wanneer notabene naar het einde van de sessie toe op enkele meters uit de kant een karper uit het water springt. Zonder twijfel draai ik één hengel binnen en werp hem onderhands in de wegdijnende golven. Vijf Limited boilies verspreid er rond en binnen tien minuten ging deze hengel er vandoor.

erste vis na lang blanken
Eerste vis na lang blanken

Dit resulteerde in een klein schubje en ik merk op hoe schril een contrast wel kan zijn. Soms kan je werkelijk alles vangen wat je maar wil en soms ben je “over the moon” met een klein schubje. Dit gaf mij wel een goede indicatie dat het voorvoeren en “afromen”, wat andere jaren zeer goed werkte, dit jaar geen succes ging worden. Het ging dit keer een kwestie worden van het water goed te lezen en zeer mobiel te zijn. Niet tot weinig slapen en veel observeren, ook in de donkere uren luisteren waar de vissen zich uitleefden.

De daarop volgende sessie besluit ik toch weer uit te pakken op de voerstek. Echter neem ik voor mezelf een besluit. Als het na drie uur niets wordt dan “verkas” ik naar een andere stek. Als het vertrouwen laag is verwacht je ook niet veel en na drie uur hingen de wakers nog steeds roerloos.

Observeren

Die ochtend ben ik tijdens de eerste zonnestralen zorgvuldig aan het luisteren en kijken waar de meeste activiteit was. Zoals gepland besluit ik te verkassen naar een andere stek. Maar op die stek werd ook niets. Tegen de avond pak ik terug in en “verkas” wederom naar een andere strategisch aangeduide stek. Flink werken dus om toch die ene aanbeet te kunnen forceren en van relaxen is weinig sprake. Terug uitgepakt op de derde stek die dag krijg ik uiteindelijk toch die verlossende aanbeet. Dat resulteerde in een kleine “ghosty” schubkarper.

Kleine "ghosty" schubkarper
Kleine “ghosty” schubkarper

Omdat ik merkte dat het “moneytime” was drop ik onmiddellijk de hengel terug op de spot waar net die ghosty van kwam. Binnen het uur gaat deze hengel er weer van door en deze keer was het “bingo”. Na een pittige dril kan ik een beest van een schub landen. Na al het harde werk van voeren, verkassen, observeren en weinig slapen ben ik helemaal in de wolken met deze schub.

Een beest van een schub
Een beest van een schub

Tegenslagen

Ik tracht grip te blijven houden op de situatie en blijf “contact” houden met het water. Niet veel later ben ik terug voor een sessie en neem uiteraard plaats op de stek die me de laatste keer twee vissen heeft opgeleverd. Het wordt wonder boven wonder na enkele uren niets en ik besluit weer te verkassen naar een stek die terug de meeste activiteit bracht die ochtend. Het duurt tot de avond alvorens ik de eerste en enige aanbeet krijg.

Een niet zo fenomenale dril, maar wel weer een zwaar gewicht dat laag over de bodem blijft “cruisen”. Geleidelijk komt de vis dichter en ik kan in het licht van mijn hoofdlamp een silhouet waarnemen van een grote karper. Dit keer gaat het over een spiegel en, zoals het elke karpervisser zijn ware nachtmerrie is, zie ik vlak voor het net de haak loskomen. Dan maak ik tegen het einde van de sessie toch kans op die “blanksaver” en lost de haak. Zwaar balen uiteraard en ik wil zo snel mogelijk een volgende sessie plannen.

Deze sessie is al enkele dagen later en het duurt weer tot laat in de avond alvorens ik de eerste en enige aanbeet krijg. Weer geen pittige dril maar wel weer een trage zware “last” die zijn volle gewicht gebruikt om over de bodem cruisen. Hetzelfde scenario als de laatste keer vliegt door mijn hoofd. En hoe zeer ik tegen mezelf ook zeg “niet los, niet los, niet los”, schiet de haak los bij de volgende staartslag. Ik blijf wederom achter met een enorm “baalgevoel”.

Andere rigs

Meer en meer twijfels over de  gebruikte rig overmeesteren mij. Dit is eigenlijk een frappant gegeven en vooral een grote stommiteit van mijn kant. Ik vis al jaren minstens één hengel met een combi-rig van stijf chodfilament met zeer soepele braid als uiteinde. Elke vis is steeds perfect gehaakt maar de maanden juni en juli krijg ik ieder jaar opvallend veel lossers op deze rig. Toch blijf ik ieder jaar volharden op deze rig en ieder jaar zorgt deze, in deze maanden, voor veel lossers. Iedere losser is steeds zeer zuur, maar ik kan je verzekeren dat in een jaar wat stroef loopt dit extra zuur is en zweer deze rig voorgoed af.

Een prachtige stek

Onder de noemer “je moet het ijzer smeden wanneer het heet” is ben ik de volgende dag al terug voor een korte ochtendsessie. Ik moest en zou mij revancheren! Maar zoals het steeds beaamt met jezelf ergens blind op staren is dit een moeite voor niets. De lokroep naar de Belgische kanalen is groot en ik zou graag terug willen keren. Echter kan ik op deze manier hier mijn voorjaar niet afsluiten en plan een volgende sessie.

Zonsopkomst aan de plas

Het tij gekeerd

“Hard work pays off”, het begint in het “karperwereldje” een beetje een cliché te worden maar ik kan het in dit verhaal enkel maar bevestigen. Ik kan de feiten lang nalopen, maar soms loop je net iets sneller en vallen alle puzzelstukjes uiteindelijk mooi in elkaar. Na de nachtmerrie van “lossers” heb ik het water enkele weken achter mij gelaten. In ruilde het water in voor het kempisch kanaal. Het bleef echter knagen dat ik mijn voorjaar hier op deze manier heb afgesloten. Ik besloot daarom terug te keren om mijn gemoedsrust terug te vinden.

Dit keer moest ik op de afstand geraken waarop ze steeds springen en rollen. Geen sinecure want op die afstand had ik al drie JRC hengels doormidden geslingerd. Ik heb ook nooit geloofd in dure hengels die “beter” waren dan de goedkopere. Ik was steeds van mening dat elke basis karperhengel van minstens 12ft en 3,00 lb of meer toch 100 meter afstand moest kunnen halen met 85 gram lood.

Maar als ik voor de derde keer mijn (goedkopere) JRC hengel doormidden slinger moest ik mijn mening drastisch herbekijken. Het komt er dus eigenlijk op neer dat ik deze keer voor een iets duurdere middenklasse hengel gekozen had. Namelijk de CTX 12ft 3,25 lb met 50 mm startoog uit het Free Spirit gamma. Bij deze moet ik echt wel even mijn ongelijk toegeven. Mede door de duurzamere materialen, 50 mm startoog en 0,25 lb meer kon ik op een comfortabele wijze wel de afstand halen die ik wilde. Zo bereikte ik de lijn waar de vissen sprongen. Dit werd ook heel snel duidelijk bij de eerstvolgende sessie wanneer ik na enkele uren vissen al de eerste aanbeet krijg. Dit resulteerde in een puntgave schubkarper die werkelijk uit een staaf goud gesneden was.

Uit een staaf goud gesneden
Uit een staaf goud gesneden

Een oude bekende

Daar stopte het echter niet want iets later krijg ik weer een aanbeet en deze dril kwam mij zeer bekend voor. Het was namelijk de derde keer dat ik deze vis ving. Een oude spiegel die op verre afstand net het tegenovergestelde doet dan zijn soort en leeftijdsgenoten. In plaats van diep over de bodem te cruisen, komt deze vis zeer snel naar de oppervlakte. Dan laat hij zich kopschuddend binnenslepen. Geen makkelijke opdracht omdat het hier een hoge dertiger betreft. Eens in het net wordt mijn vermoeden bevestigd en gaat het inderdaad over een soort “lederspiegel” die al een derde keer in de fout ging bij mij.

Mijn derde vangst van de "lederspiegel"
Mijn derde vangst van de “lederspiegel”

Ik ben niet heel “tuk” op dubbel-, trippel- of meervangsten maar in een jaar zoals ik dit nu ken ben ik er enorm blij mee. Naar het einde van de sessie toe krijg ik plots nog een dubbele run. Eerst gaat de linkse hengel er vandoor en wanneer ik deze ongeveer vijf minuten aan het drillen ben gaat de rechtse hengel er vandoor. Ik draai de slip van die rechtse hengel een beetje vaster zodat de hengel net niet uit de steunen wordt getrokken en dril eerst de andere vis met succes af.

De eerste vis uit de dubbelrun
De eerste vis uit de dubbelrun

Nu dient het allemaal snel te gaan want ik wil niet weer een vis afgeven. De eerste vis blijkt een spiegel te zijn die prachtig geproportioneerd is. Ik onthaak deze snel op de mat en hang hem even weg in de sling. Dan ontferm ik mij over de andere hengel. De vis is uiteraard al een flink eind uitgeweken maar hangt er nog wel aan. Het duurt echter wel even tot ik deze vis onder controle heb. Hij zit nergens vast en wanneer ik hem onder controle heb kan ik niet veel later een puntgave, robuuste schubkarper landen!

Deze robuuste schub was de tweede vis uit de dubbelrun
Deze robuuste schub was de tweede vis uit de dubbelrun

Nieuwe gronden

Wanneer de sessie eindigt kan ik enkel maar concluderen dat ik na een periode van feiten nalopen, tijdens mijn eindsprint deze feiten ruimschoots heb ingehaald! Dit was dan ook de gemoedrust die ik nodig had om hier het voorjaar af te sluiten. In mijn hoofd zit hier nog een najaarsoffensief aan te komen. Nu is het tijd om terug met volle moed naar de Belgische kanalen te trekken. Hopelijk hebben die nog veel in petto voor mij. De opzet is om hier te blijven doorvissen tot diep in het najaar. Mijn ervaring leert mij echter dat het op een kanaal in het najaar plots kan stilvallen. Dan begint het “winterbikkelen”. Op deze momenten kan het nuttig of nutteloos zijn om te blijven “doorbikkelen” en dat zijn dan weer keuzes die gemaakt moeten worden.

Wat tegen dan de vooropgestelde doelen zijn is voor mij nog niet echt duidelijk. Maar de kanaalavonturen die hierna volgen kan ik hopelijk ook in een verhaal laten vloeien en komt er tegen de winter misschien al weer een stukje aan. Maar eerst geniet ik en hopelijk jullie ook van de vangsten die ik hier, na hard werken, heb mogen beleven. Hopelijk tot snel!

Chasing Tails
Chasing Tails

 

Advertentie:

 



Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *