Rainbow Lake met Oli Davies

De lijnen raken het water niet en worden via een haak of U-steun langs het eiland geleid

Het fameuze Rainbow Lake (officiële naam = Lac de Curton) is een bijzonder water met enorme karpers. Het is niet voor niets dat vele karpervissers al jaren van tevoren een plek reserveren om op dit water te mogen vissen. De bekende Engelse karpervisser Oli Davies had eigenlijk geen direct plannen om het water te gaan bevissen, maar werd uitgenodigd door een vriend. Vanaf dat moment raakte Oli verslaafd aan ’the bow’. In dit MEGA artikel vertelt Oli over de bijzondere visserij op het water en de karpers die hij en vrienden er wisten te vangen. Zeer interessant! Ben je niet zo van het lezen? Check dan onderaan het artikel de bijbehorende video.

 

Advertentie:

The Carp Specialist  



Oli over zijn Rainbow visserij

Net als bij veel andere vissers heb ik vroeger vaak de naam ‘Rainbow’ horen vallen. Ik herinner mij dat ik lang geleden een video bekeek die daar ergens in de jaren ’90 werd gemaakt. De bijzondere opbouw van het water intrigeerde me en zelfs toen waren de karpers al veel groter dan gemiddeld.

Gedurende de jaren hebben veel van mijn vrienden het water bezocht. Zij kwamen terug met verhalen over de ongelooflijk grote karpers, maar ook over de extreme natuur en de bijzondere visserij op dit prehistorische water. Het ruige weer, gesneuveld materiaal en de onvermijdelijke en zeer pijnlijke lossers. De lijn tussen een succesvolle en een teleurstellende trip is haarfijn en ik hoorde evenveel verhalen van beide ervaringen. Ik denk dat die dieptepunten er voor zorgen dat de hoogtepunten alleen nog maar meer waar worden toch?

'Land of the Giants'
Rainbow: ‘Land of the Giants’

Er zwommen altijd al grotere karpers dan gemiddeld en ook qua aantallen. Als je kijkt naar de schattingen van het huidige bestand dan is dat verbluffend. Ondanks dat de twee grootste vissen in recente jaren, Ken Dodd en Eric’s Common (op hun piekgewicht beide ruim boven de 90lb) vermoedelijk niet meer leven, zwemmen er nog steeds 4 verschillende 80lb vissen rond. Voeg die toe aan de ongeveer dertig vissen van 70lb, vele 60lb vissen en letterlijk honderden 50ers en 40ers. Dan is het eenvoudig om te concluderen dat Rainbow kan worden gezien als een zeer bijzonder water.

Ondanks dat ik zelf eerder nooit de moeite heb genomen om er te gaan vissen, durf ik te wedden dat iedere visser er ooit wel eens zou willen vissen. En ook een deel van mij zou de visserij op Rainbow in de toekomst graag eens willen beleven. Zoals vele van jullie zullen weten is het moeilijkste deel om een trip op Rainbow te plannen. “Hoe kom ik op Rainbow” is dan ook één van de meest gestelde vragen in de karpervisserij.

De manier waarop de boekingen worden behandeld, houdt in dat een paar mensen zich bezighouden met de meerderheid van de boekingen. Ik denk dat dit het makkelijker maakt voor de eigenaar Pascal. Zo heeft hij niet te maken met elke individuele visser, waarvan er het hele jaar 22 per week zijn. Dat betekent echter dat het oude gezegde “het is niet wat je weet, maar wie je kent”, meer dan ooit van toepassing is.

Bij mij kwam mijn mogelijkheid door de pech van een ander, zoals dat kan gebeuren in het leven. Het was een bizar jaar bij Nash en ik had het geluk om veel te reizen en vissen door heel Europa, maar ik had geen grote trips meer gepland in 2017. Toen de vismaat van Simon Crow betrokken raakte bij een auto-ongeluk, twee weken voor hun trip, kwam er een plek vrij. Ondanks de drukte op het werk kon ik deze kans niet aan mij voorbij laten gaan. Ik heb eerder al met Crowy gevist, hij is een legende en bijzonder ervaren. Ik wist daarom dat we een geweldige week zouden gaan beleven.

Doordat ik slechts 8 dagen voor de trip wist dat ik ging, had ik weinig tijd voor voorbereidingen. Rainbow vraagt om specifieke methoden en materialen, dus het was zaak om me goed voor te bereiden. Het was tijd om het grove geschut tevoorschijn te halen en op te spoelen met gevlochten lijn. Ik plunderde grote 12oz loden, haken, kledinghangers, flessen, duct tape en andere Rainbow benodigdheden die normaal niet in je tacklebox zitten op de meeste wateren.

Het moeilijkste voor mij zou zijn dat ik een week lang op dezelfde stek zou moeten vissen zonder de mogelijkheid om te verkassen! Het begint dan overal te kriebelen en dat is misschien ook de reden dat ik nooit eerder naar het water ben gegaan. Nu ik niet kon verkassen besloot ik het er dan ook maar van te nemen en het mijzelf comfortabel te maken. Ik vulde de bus met spullen die ik normaal mijd als een plaag. Denk aan een grote Emperor bedchair, bivvy tafels, de Gazebo en alle andere spullen die bij een lange sessie op één plek van pas komen. Inclusief een volledige uitrusting voor de boot en eten voor een week.

Stek 6 krijgt weinig zon, daarom noemen ze hem ook wel 'the Fridge'
Stek 6 krijgt weinig zon, daarom noemen ze hem ook wel ’the Fridge’

De dag van vertrek kwam eigenlijk veel te snel. Ik was nog steeds druk om alle spullen bij elkaar te scharrelen en wat te winkelen. Crowy arriveerde de avond voor vertrek bij mij en we vertrokken om 6 uur in de ochtend, om vervolgens om 08.30 uur de oversteek naar het vaste land te maken. De ruim 1100 kilometer door Frankrijk richting Bordeaux is een pittig stuk. Het was niet de grootste uitdaging van het jaar, maar nog steeds een dag rijden. Rond 19.30 uur arriveerden we bij het naastgelegen plaatsje Hostens. Hier hadden we afgesproken met andere vissers van onze groep.

We aten heerlijk bij het lokale kebab restaurant en ontmoetten daar ook andere vissers die de komende week zouden vissen, natuurlijk spraken we vooral over grote karper. De nacht brachten we door bij een nabijgelegen gite. De bedchairs stonden in de tuin en Crowy werd doorlopend lastiggevallen door een lokale kat!

De zaterdag is de wisseldag op Rainbow. Rond 9 uur ’s morgens verzamelden we met alle ‘nieuwe’ vissers buiten het clubhuis, wachtend op het vertrek van de vorige groep. Hoewel de meeste vissers er al eerder waren geweest hing er toch een wat nerveuze en gespannen sfeer. Het meer zelf was gehuld in een dikke laag mist. Hierdoor was het uitzicht vanaf het clubhuis mysterieus. In de verte waren eilandjes en dennenbomen zichtbaar en af en toe zag je de rimpeling van een rollende karper.

Rainbow lake materialen
Sterk en simpel, waardoor het niet veel afwijkt van mijn normale rigs. Alleen iets groter…

Mijn goede vriend Nick ‘Reedy’ Maddix zou deze week ook vissen, maar hij zou een week vastzitten op een eiland. Daarom pakten we nu de mogelijkheid om samen een kop thee te drinken en wat bij te praten. Terwijl we zaten te wachten kwam de zon langzaam door de mist. Toen pas kon ik het water eindelijk voor het eerst goed zien. Ondanks dat ik al veel verschillende wateren in Europa heb bezocht, moet ik bekennen dat er geen uitzicht zo mooi is als op Rainbow. Toen de mist optrok werd er een groter deel van het water zichtbaar, vol met honderden eilandjes en doorgangen. Een werkelijk bijzonder blik voor iemand die er voor het eerst is.

Om 11 uur mochten we naar de stekken. Crowy en ik zouden deze week op stek 6 vissen. De andere vissers van onze groep van 6 zaten op de stekken 8/9 en 11. Samen hadden we een hoek van het water tot onze beschikking. Stek 6 wordt ook wel ‘the Fridge’ genoemd doordat het tussen de bomen ligt richting het noorden. Door de bomen komt er nauwelijks zon op de stek waardoor het er enorm koud kan zijn! Gelukkig stond de stek goed bekend in deze tijd van het jaar en dat was voor ons belangrijker dan een comfortabele stek. We stonden te popelen om te gaan vissen!

Rainbow: Als karpervissen een puzzel is...
Als karpervissen een puzzel is…

Voor Crowy was het al zijn tiende Rainbowtrip, maar ook hij had deze stek nog nooit bevist. We zaten simpelweg onderaan een grote driehoek van water met doorgangen aan alle kanten. Er lagen veel taluds, waarvan de topjes soms boven water zichtbaar waren, en kleine eilanden. Het zag er zeker interessant uit en we hadden genoeg mogelijkheden om te bevissen. Ik kon me niet langer inhouden en sprong gelijk in de boot voor een verkenning. Het was zaak om eerst het kamp op te zetten en het materiaal en aas klaar te maken. Ik had genoeg aas meegenomen natuurlijk, maar we tikten bijna de maand november aan en ik had me voorbereid om per aanbeet te gaan vissen.

Ik ben sowieso al geen fan van voeren en wachten dus ik voelde me op mijn gemak. De vissen op Rainbow worden 365 dagen per jaar belaagd en ik had het idee dat grote voerplekken zo laat in het jaar niet verstandig waren.  De vissen kunnen hier wantrouwend op reageren en als ik ze niet verjaagde zou het waarschijnlijk toch al langer duren om een aanbeet te krijgen. Daarnaast was ook in het zuiden de winter op komst en het water koelde flink af. De vissen worden minder actief en dumpen is dan gewoon niet de beste tactiek. Ik verwachtte ook niet doorlopend actie, ondanks het grote aantal vissen in het water.

Grof, maar effectief
Grof, maar effectief

Ik vulde een emmer met Tiger Nut Slush, Candy Tigers en wat 15mm Candy Nut Crush boilies. Dat zou in het begin genoeg moeten zijn voor alle vier de hengels. Ik was gewaarschuwd voor de Rainbow brasems, welke voor problemen zouden zorgen als ze op de stek zouden belanden, dus ik meed bewust de pellets en aas met vismeel. Als haakaas koos ik voor Candied Tigers, rechtstreeks uit de zak. Ik zocht de grootste ronde uit en verspreidde deze over de hair. Ik kreeg de tip om een rig een aantal dagen te laten liggen om extra kans te maken op de grotere vissen. Dit zou een zeer goede tactiek zijn. Als ik dan een rig langer zou laten liggen, dan het liefst met een tijgernoot. De kans dat een tijgernoot enkele dagen op de hair blijft zitten is groter dan bij boilies, dus daarmee had ik voldoende vertrouwen.

Mijn versgeknoopte rigs waren simpel en grof. Rainbow is geen plaats voor finesse. Grote haken, sterk, schuurbestendig onderlijnmateriaal en 0.60mm mono snag leaders gingen standaard op iedere hengel.  De molens waren volgespoeld met 0.26mm drijvende gevlochten lijn. Ik heb een hekel aan het knopen van rigs, maar zelfs ik moet toegeven dat het goed voelt om nieuw materiaal te hebben.

Het meest in het oog springen verschil met een normale presentatie is het gebruik van een fles, bevestigd aan de leader. Dit is een lege drinkfles waar een backlead clip aan bevestigd is. Deze clip je eenvoudig tussen twee stoppertjes en kralen. In mijn geval twee stukjes fake mais en plastic boilies (die roze en groene stukjes die je zelf echt nooit op een rig zou plaatsen!). Het vissen met een fles heeft twee voordelen. Doordat de lijn verticaal naar de oppervlakte loopt vanaf de rig, en de gevlochten lijn aan de oppervlakte drijft, loopt er geen lijn strak door het water naar de stek. Hierdoor loopt de lijn niet over obstakels en taluds, waardoor je het risico op verspelen verkleint.

Het tweede voordeel is dat het zware lood bij een aanbeet wordt gedropt, waardoor de druk enkel van de fles aan de oppervlakte komt. Hierdoor verplaatsen de vissen zich nauwelijks vanaf de stek en kan je eenvoudig in de boot stappen en naar de vis toe varen. Daarna kan het gevecht beginnen. Dat is de theorie in ieder geval!

Vissen met een fles heeft twee voordelen
Vissen met een fles heeft twee voordelen

Ik wilde Simon filmen terwijl hij zijn spullen in orde maakte. Nu had ik immers nog de kans om wat activiteit te filmen, want naar verwachting zouden de hengels de komende dagen vooral stil liggen. De dagen worden echter steeds korter en ik wilde ook op zoek naar stekken voor mijn eigen visserij. Rond 3 uur in de middag kon ik het niet meer aan en sprong ik in de boot voor een verkenningstocht. Ik beviste de linkerzijde van onze stek. Hier had ik de beschikking over een doorgang in de eigen kant en wat interessante taluds en geulen voor mij, die leidden naar een groot eiland dat onze stek scheidt met stek 8/9 en 11. Voor me lagen ook enkele eilanden.

Ik wist eigenlijk niet precies waar ik naar zocht, dus ik spendeerde een aantal uren op het water, ronddobberend met de dieptemeter, een hengel en lood. Vele geulen en taluds lagen parallel aan elkaar over de stek. Ik probeerde ze methodisch in kaart te brengen en in mijn hoofd een plaatje te maken van de onderwaterwereld. Sommige geulen liepen honderden meters door richting de andere kant van het water, als reusachtige onderwaterwegen. Anderen leken eerder op kleine kamertjes, zonder in- en uitgang. Als karpervissen een puzzel is, dan is Rainbow een complexe editie!

De diepste plek die ik kon vinden was ongeveer 4 meter en de meeste geulen waren tussen de 3 en 3,6 meter diep. De bodem was bedekt met een zachte laag slib. Het water stond een stuk lager dan normaal, dat was duidelijk te zien aan de waterranden op de oever. Dit betekende ook dat de topjes van de plateau’s en richels op sommige plekken boven water uitkwamen en zorgden voor een duidelijk overzicht van de ‘wegen’. Het werd direct duidelijk dat ik langs enkele eilanden moest vissen als ik al het beschikbare water wilde bestrijken. Dit was iets waar ik al over had gelezen en waar vaak veel over wordt gediscussieerd. Nu ik de opbouw van het water voor het eerst zelf zag, snapte ik de noodzaak van deze visserij.

De methoden die op Rainbow worden gebruikt voor de obstakelvisserij worden door veel mensen bekritiseerd, maar de vissen worden niet over de obstakels getrokken en de hoeveelheid beschikbaar water zou enorm worden verkleind zonder deze visserij. Dankzij het gebruik van de boten is het zelfs zo dat de meeste vissen worden geland in de directe nabijheid van de plek waar ze zijn gehaakt. En natuurlijk willen we alle aanbeten verzilveren en niet verspelen, het kan immers maar zo een 80lb vis zijn!

Rainbow - Door de lage waterstand kwam de bovenkant van veel richels boven het water uit
Door de lage waterstand kwam de bovenkant van veel richels boven het water uit

Ik had vooraf al een kleine kaart gekregen waarop enkele potentiele hotspots gemarkeerd waren. Ik negeer nooit een tip, maar ik was zeker niet van plan om blind op die stekken te gaan vissen. Eén van deze stekken was een doorgang aan mijn linkerkant en ik besloot hem te onderzoeken. De obstakelrijke doorgang wordt hier steeds smaller, tot je op een punt komt waar de boot niet doorheen kan door enkele grote obstakels. Deze plek ligt op ongeveer 140 meter van onze stek. Het zag er zeker goed uit, maar ik was me bewust van de lage waterstand en een diepte van 1,8m voelde niet goed in deze tijd van het jaar. Ik was er ook niet zeker van dat de vissen door het kanaal konden komen. Daarbij voelde ik met het lood niets bijzonders op de bodem. Deze was niet hard, maar ook niet zacht.

Nu twijfelde ik nog meer of ik de adviezen op de kaart moest opvolgen of mijn eigen instinct moest volgen. Ik bekeek de andere gemarkeerde plekken. Voorgaande vissers hadden nog haken achtergelaten in bomen verderop in de doorgang, waardoor ik wist dat de stekken bevist waren. Toch voelden die stekken ook niet goed. Ze waren te ondiep. Ik moest toch zeker dichtbij de diepste stekken vissen? In Engeland zijn het juist de diepste stekken van het water waar de vissen zich op het laatst overgebleven natuurlijke voedsel. Ik kon mij niet voorstellen dat die grote karpers hier ander gedrag zouden vertonen.

Rainbow - De doorgang met de obstakels
De doorgang met de obstakels

Mijn ervaring leert dat de onderkant van de plateau’s, waar de bodem verandert van hard naar zacht, een goede plek is voor mijn haakaas. Ik positioneerde twee hengels achter het eiland. Eén legde ik naast een groot obstakel in de oever van het grote eiland. Ik viste bewust niet ondiep tegen het eiland, maar onderaan het talud op ongeveer 3,4m. Ik legde mijn rig precies voor de overgang naar het slib, waardoor ik wist dat hij perfect zou liggen. Bovenop de rig voerde ik twee schepjes van mijn voermix. Ik gooide ook een aantal losse tijgernoten verspreid over de stek.

De tweede hengel plaatste ik achter een kleiner eiland dat voor mij lag op de grote onderwaterweg die ik eerder had gevonden. Ik voerde hier op dezelfde manier als bij de eerste hengel. Beide lijnen liepen vanaf de fles naar een eiland. Daar liepen ze door een haak en een U-vormige steun die door eerdere vissers geplaatst waren. Ze waren zelfs voorzien van reflecterende tape! Vanaf daar liepen de lijn rechtstreeks naar de hengel, zonder het water te raken. Dat zou het ’s nachts zeker makkelijker maken om het water op te gaan om een vis te drillen of hengel uit te varen.

Rainbow Lake met Oli Davies
De lijnen raken het water niet en worden via een haak of U-steun langs het eiland geleid

Het werd snel donker en ik moest nog één hengel uitvaren. Ik besloot om toch toe te geven aan de tip van de doorgang en plaatste de rig een paar meter van de obstakels. De lijn liet ik over een eiland lopen. Hierdoor wist ik zeker dat ik direct druk kon zetten zodat de vis de obstakels niet zou kunnen bereiken. Deze hengel zou ik laten liggen om te zien of er iets in die doorgang zou sluipen. De slip van deze molen ging op slot en ik plaatste meerdere banksticks, stormpalen en haringen rondom de molen en hengel. Na een uitgebreide test wist ik zeker dat de hengel niet los kon komen.

Ik ken vrienden die een hengel zijn verloren bij een aanbeet op Rainbow en ik wilde uitsluiten dat dit mij zou gebeuren. Pas toen ik zeker wist dat de hengel goed verankerd was kon ik tot rust komen en genieten van de omgeving. Ik zou misschien de volgende dag nog wel een vierde hengel inleggen, maar nu was ik in ieder geval aan het vissen.

Het lukte Crowy wel om alle vier zijn hengels te positioneren. Hij plaatste er één in een doorgang aan zijn rechterkant. Deze plek lag dichtbij de plek waar hij tijdens een vorige trip Eric’s Common wist te vangen vanaf een naastgelegen stek. De andere drie hengels plaatste hij op afstand, in de doorgang naar de andere delen van het water. Hij voerde wat meer dan ik en gebruikte een mix van particles en zijn favoriete Scopex Squid boilies. Hij was er op voorbereid om zijn hengels langere tijd te laten liggen, in afwachting van een grote vis.

Ik vis voor een aanbeet per keer en voer slechts één of twee schepjes per rig
Ik vis voor een aanbeet per keer en voer slechts één of twee schepjes per rig

De eerste nacht ging voorbij zonder bijzonderheden, maar er werd op andere stekken wel vis gevangen. Ondanks mijn vermoeidheid na de lange reis bleef ik lang op. In het donker hoorde ik vis springen, waaronder reusachtige vissen, maar slechts enkelen sprongen in ons deel van het water. Door het opzetten was het de vorige dag flink haasten, maar nu had ik alle tijd om de stek verder in orde te brengen. De ochtend kwam en er gebeurde eigenlijk niets. Ik lag nog geen dag in, maar ik werd al onrustig. Toch bleef er vertrouwen, want er waren bellen te zien in enkele geulen. Ik twijfelde eerst of het gewoon gas was, maar naarmate ik langer keek raakte ik er van overtuigd dat het karper was.

Ik weet eigenlijk niet waarom het zo lang duurde voor ik het mij realiseerde, maar het leek erop dat er daadwerkelijk enkele vissen aanwezig waren op ons gedeelte. Op een specifiek gedeelte van het water, recht voor onze stek, zagen we veel activiteit. Ik besloot om hier mijn vierde hengel te plaatsen. Het materiaal was nog niet aangepast van ‘UK-style’ naar Rainbow, maar omdat de stek vlakbij lag besloot ik het zo te laten. Ik verwijderde de pop-up van de multi rig en schroefde er een tijgernoot op. Het 56 grams drop-off inline lood werd vervangen door één van 170 gram. Ik liet me daarna zachtjes afdrijven naar de stek. Het is moeilijk om geruisloos te zijn in een harde boot, maar ik hield de dieptemeter uit en peddelde langzaam en voorzichtig.

De stek achter het grote eiland
De stek achter het grote eiland

Vlakbij de bellen liet ik het lood langs de taludrand zakken tot ik de overgang had gevonden. Ik trok hem ongeveer 30 centimeter terug en ik gooide een handvol aas bovenop de rig. Het was me eindelijk eens gelukt om niets in de boot te laten vallen of geluid te maken. Tevreden legde ik de hengel op de steunen. De bellen bleven komen in de buurt van de rig. De uren lijken voorbij te vliegen op Rainbow en voor ik het wist brak de avond aan en begon het te schemeren. We zaten thee te drinken toen ik een keiharde run kreeg op de hengel die ik als laatste had geplaatst. De lijn schuurde ergens langs en ik sprong gelijk de boot in om er achteraan te gaan.

Toen ik de plek naderde waar de lijn vastzat, sprong deze gelukkig gelijk los. Ik had direct contact met een hele boze karper! Hij nam me op sleeptouw door de geul terwijl hij steeds scherp draaide. Door de snelheid voelde ik dat het geen reus was, maar wat was hij sterk! Toen ik de vis aan de oppervlakte kreeg hoorde ik een Siren afgaan op de stek. Ik wist even niet wat er gebeurde, maar toen zag ik een andere lijn strak trekken, nog een aanbeet! Ik probeerde de eerste vis in het net te loodsen, maar daar was hij het niet mee eens. Uiteindelijk lukte het bij de derde poging om een flinke schubkarper in het net te krijgen.

De rigs werden gedropt aan de onderzijde van een talud, daar waar de harde bodem overgaat in slib

Crowy stond te filmen in de andere boot en hij nam snel de hengel en het net van mij over. Zo kon ik snel naar de stek voor de tweede aanbeet. Toen ik de hengel oppakte zag ik dat de vis nog steeds op dezelfde plek zat. Ik zag de fles stuiteren op het water, nagenoeg op de plek waar de vis gehaakt werd. De elektromotor stond voluit om zo snel mogelijk op de stek te komen. Bij aankomst op de stek was de vis nog vlakbij en ik begon de druk op te voeren. Ik zag de vis aan de oppervlakte verschijnen, waardoor ik een glimp opving van zijn flinke flank met schubben, voor hij weer de diepte in dook en rond ploegde onder de boot.

Een aantal minuten lang zorgde de vis er voor dat de boot rondjes draaide. Het ging in een veel langzamer tempo dan de eerste vis. Daardoor ik tijd had om de hengel tussen mijn knieën te klemmen en het reservenet snel in elkaar te steken. Deze was groter, dat wist ik zeker. Na een minder agressieve dril dan bij de eerste vis stak ik het net onder een brede schubkarper. Ik wist nog niet hoe groot hij precies was, maar ik wist dat ik een bak had gevangen! Crowy was alweer aan het filmen en samen beleefden we het moment, een mix van blijdschap, opluchting en een beetje ongeloof dankzij de brede ruggen in de twee landingsnetten.

Twee volle landingsnetten, wat een resultaat!
Twee volle landingsnetten, wat een resultaat!

We vaarden achter elkaar aan naar de stek, beide met een vis aan de zijkant van de boot. Met knikkende knieën zat ik in de boot op het monster in mijn net te letten. Dit is één van de aspecten die het vissen op grote karpers zo verslavend voor mij maakt. De plotselinge overgang van rust tot absolute chaos en de rush aan adrenaline en endorfine die daarbij vrijkomt. Dat is moeilijk om te evenaren, zeker als het eindresultaat zo breed is dat je er een zadel op kunt leggen!

Eenmaal terug op de stek was het bijna donker. Met oog op de fotografie is het een slecht moment om te vangen, maar het is veel te lang om de vis te bewaren tot het licht wordt. Voor nachtfoto’s probeer ik zoveel mogelijk licht te creëren op de stek. Hierbij maak ik gebruik van bivvy lights, hoofdlampen en meerdere flitsers. Als ik dan toch nachtfoto’s zou maken, dan zouden het goede worden!

Wat een monster!
Wat een monster!

We oefenden op de kleinste vis, een prachtige schubkarper. Hij was niet eens echt klein met 44lb, maar de andere vis overklaste hem gewoon. De weegschaal bleef net onder de 30 kg steken, in Engelse termen 65lb en 12oz. Het was een perfecte schubkarper waar geen schubje op de verkeerde plaats zat, met een enorme bek waar mijn 3 tijgernoten en haakmaat 2 in het hoekje zaten verankerd. Gelukkig gedroegen beide vissen zich en ze zwommen snel weer. We vierden mijn eerste Rainbow vangst in stijl met een kop thee.

Ik besloot de twee hengels pas de volgende ochtend weer uit te varen en dat bleek een goede beslissing. Ik werd namelijk vroeg wakker door een terugzakker op de hengel achter het eiland. Toen ik mijn kleine Petzl aanklikte keek ik op tegen een muur van ijskoude mist. Ik aarzelde want ik wilde niet blind met de boot het water op. Gelukkig had ik een goedkope hoofdlamp met schijnwerper gekocht die ik snel even uit de bivvy kon pakken. De krachtige lichtstraal sneed door de mist en de reflecterende tape op de takken lichtte op als de ogen van een kat in het donker. Nu ik de tape zag kon ik navigeren en mijn weg terugvinden. Ik besloot er voor te gaan, sprong de boot in en voer de mist in.

De opluchting was groot toen ik langs het eiland voer en in het licht van de koplamp de fles zag stuiteren. Ook deze vis zwom niet ver van de plek waar ik hem had gehaakt. Hij zwom een beetje heen en weer de geul. Toen ik boven de vis kwam en hem naar de oppervlakte trok zag ik de vis kort onder de boot doorschieten. Ik zag dat het weer een brede schub was en hij had er zin in! Hij bleef onder de boot zwemmen en liet de boot rondjes draaien. De grote haak kwam er echter niet uit! Al snel voer ik terug naar de stek met een nieuwe prijs in mijn net, een schub die ik rond de 50lb schatte! Het duurde slecht twee uur voor het licht werd en daarom bewaarde ik de vis tijdelijk en kroop zelf in de slaapzak om even op te warmen.

Wat een vis!
Wat een vis!

Het duurde een tijd voor de mist optrok. Het was koud en de damp zorgde ervoor dat mijn cameralens steeds besloeg, waardoor de fotosessie iets vertraging opliep. Toen het moment daar was bleek dat ik me behoorlijk had vergist in het formaat. De vis was veel groter en naald van de unster stopte op 59lb en 14oz! Als ik hem direct had gewogen was hij misschien wel boven de 60lb uitgekomen, maar daar ging ik me zeker niet druk om maken. Een grote karper is nu eenmaal een grote karper, ongeacht het gewicht. En deze was echt groot en prachtig, met een perfect schubbenkleed en een ongehavende bek. Het waren een paar fantastische uren en ik had nu nog maar één hengel in liggen.

De daaropvolgende 36 uur was het stil bij mij, maar Simon ving ook zijn eerste vissen en daar waren we allebei blij mee. Het waren kleinere vissen en niet het slag waarvoor je naar Rainbow komt, maar hij zou in ieder geval niet meer blanken en er was nog genoeg tijd voor een grote vis. Het zou pas de volgende dag zijn dat hij een betere vis ving in de vorm van een 41lb schubkarper en daarna direct een middertiger. De namiddagen bleken erg productief te zijn.

Crowy met een prachtige veertiger
Crowy met een prachtige veertiger

Ook ik slaagde er in om een extra aanbeet te krijgen, afkomstig van de azende vissen voor de visstek. Vanuit het niets kreeg ik een keiharde run. Hoewel de vis kort onder de kant werd gehaakt, wist hij binnen no-time een obstakel te bereiken en zich vast te zwemmen. Op de visvinder zag ik een soort boom onder water staan aan de zijkant van een talud. Die had ik nog niet eerder gezien, maar de vis kende hem overduidelijk wel! Vanuit de boot probeerde ik de lijn uit alle hoeken los te krijgen, maar uiteindelijk kreeg ik alleen de rig boven water, zonder vis. Toch kregen we gemiddeld twee keer zoveel aanbeten als waar we vooraf op haddden gehoopt. Gezien het aantal springende vissen in de donkere uren leek er veel vis in ons gebied te zitten, meer dan tijdens de eerste dagen!

Rainbow - Een handgemaakt attribuut om de lijn vrij te krijgen uit een verzonken boom
Een handgemaakt attribuut om de lijn vrij te krijgen uit een verzonken boom

De hengel in de obstakelrijke doorgang irriteerde me. Hij lag er al vier dagen zonder actie en het voelde als een gemiste kans. Ik besloot hem voor het donker in te halen en te verplaatsen naar een geultje vóór de eilanden waar ik al overheen viste. Ik had daar een vis zien draaien en er waren regelmatig bruisplekken te zien.

In de vroege uurtjes kreeg ik een terugzakker op die hengel. In het licht van de koplamp zag ik de fles op en neer deinen. Omdat er drie plateau’s tussen mij en de vis lagen besloot ik de boot in te gaan om mijn ‘prijs’ op te halen. Het zou mijn kleinste vis van de trip zijn, een schub van 28lb, maar het was weer een aanbeet die voortkwam uit het bevissen van bruisplekken en daardoor kreeg ik meer vertrouwen in mijn eigen aanpak en instinct. Het bleken hier toch ook maar gewone karpers te zijn!

Crowy landt een flinke schubkarper
Crowy landt een flinke schubkarper

Inmiddels begon ik aardig te wennen aan de Rainbow routine. Na mijn ongeduldigheid van de eerste dagen vond ik het nu wel lekker om op de stek te vertoeven. Dagelijks ging ik ook naar het clubhuis om de accu’s te laden. Ik wilde nooit te lang van de stek zijn, maar ik stopte iedere dag even bij stek 1 en 2 om te buurten bij JJ en Gooey. Ik had ze niet eerder ontmoet, maar het klikte. Het buurten bevatte o.a. bier drinken en veel flauwe humor, afkomstig van dit koppel vaste Rainbow bezoekers. Het uitzicht vanaf hun stek was één van mijn meest favoriete locaties langs het water. Jongens als JJ en Gooey zijn een voorbeeld van het kameraadschap tussen vissers op Rainbow.

Een flinke voorslag was nodig om de obstakels tegen te gaan
Een flinke voorslag was nodig om de obstakels tegen te gaan

Ondanks het feit dat er vissers uit heel Engeland vissen, samen met vissers uit Nederland, Frankrijk, België, Duitsland en Denemarken, hadden we allemaal dezelfde missie en dromen. Iedereen die ik er ontmoette was enorm aardig, waardoor de plek nog nét even iets specialer werd. Zoals een syndicaat boven een day ticket water. Ik begon nu in te zien waarom iedereen zo verslaafd raakt aan Rainbow.

Tale of friendship
Tale of friendship

De laatste twee dagen waren erg stil voor mij, maar ik vermaakte me met de camera terwijl Crowy een serie aanbeten kreeg. Zijn grootste vis was een mid veertiger schubkarper en we hoopten allebei dat hij nog één van de echte bakken zou vangen waar we hier voor waren.

We hadden tot dusver relatief weinig nachtelijke aanbeten gehad gedurende de week. Maar je zult net zien dat de laatste nacht (waarin we de slaap echt nodig hadden) anders verliep. Zo actief waren de vissen deze week nog niet eerder geweest en er sprongen reusachtige vissen. Af en toe werd er zoveel water verplaatst door een sprong dat mijn nekharen er van overeind gingen staan. Ik wist gewoon dat ik nog een aanbeet zou krijgen en daardoor bleef ik lang wakker, ondanks mijn behoefte aan slaap. Kort na middernacht kreeg ik een terugzakker op de hengel voor het eiland. Ik sprong direct in de boot, maar deze vis bleef niet op de plek zoals de anderen. Ik zag de fles naar links getrokken worden, richting de oever.

Rainbow Het uitzicht vanaf stek 1 en 2 was prachtig
Het uitzicht vanaf stek 1 en 2 was prachtig

Toen ik eenmaal bij de vis kwam had hij zich vastgezwommen in de kant. Enorme kolken maakten duidelijk dat de vis er nog aan zat. Ik probeerde de vis omhoog te krijgen. In het licht van de koplamp zag ik een enorm silhouet van een schubkarper, maar hij kon niet verder. De lijn zat rond een klein takje gedraaid dat aan de oever vast zat. Ik liet de vis weer afzinken en probeerde hem los te krijgen. Het lukte niet om er achter te komen hoe de lijn rond de tak gedraaid zat en ik besloot om maar te proberen hem te landen.

Ik trok de vis opnieuw omhoog en probeerde het net eronder te krijgen. Het net kreeg ik wel in positie, maar het takje zorgde ervoor dat ik niet bij de vis kwam. Ik probeerde het ruim twee minuten terwijl de reusachtige schubkarper vlak bij het net lag. Ik zag een aantal beschadigde schubben op zijn rug en een enorme ruwe staart. Plotseling sloeg de vis bijna dubbel, waarmee hij eindelijk zijn kracht gebruikte. Dat was het einde van de dril. De vis was los. Hij gleed over de rand van het net, maar aan de verkeerde kant. In een reflex probeerde ik het net er nog onder te steken. Ik kon nog net het begin van de staart raken, maar het was over. Het monster was weg, gezonken in de diepte. Mijn haakmaat 2 was uitgebogen onder het geweld.

Het is handig om reservematerialen in de boot te leggen, zodat je niet terug hoeft naar de kant
Het is handig om reservematerialen in de boot te leggen, zodat je niet terug hoeft naar de kant

Ik haalde mijn rig binnen en zat in de boot voor me uit te staren. Ik probeerde te slapen maar dat lukte niet met het beeld van de verspeelde vis in mijn hoofd. Ook Simon kreeg enkele aanbeten in de vroege uurtjes. De eerste werd vanuit de boot al direct teruggezet, maar de tweede was een stuk groter. Hij keerde terug met een grijns op zijn gezicht en een enorme schub in zijn net. Dit was waar we voor kwamen, weer een Rainbow kanjer! Een schub van 62lb. Ik was enorm blij voor hem, maar nu ik deze vis in het net zag kon ik het niet helpen om terug te denken aan de verspeelde vis. Dat was waarschijnlijk wel een 70er, als hij niet groter was!

Ik kreeg rond 4 uur ’s ochtends nog een aanbeet om het leed te verzachten. Een woeste schub van 37lb zorgde ervoor dat we allebei nagenoeg geen slaap hadden gekregen, maar wel nat en stinkend naar karper huiswaarts zouden keren. Toen ik arriveerde aan Rainbow ging ik er vanuit dat het mijn enige trip naar dit water zou zijn. Er zijn immers zoveel mooie plaatsen om te bezoeken en veel te weinig tijd. Ik had niet verwacht dat ik na een week niet wilde vertrekken en langer zou willen blijven, zeker na mijn ontmoeting met die monstervis. De Rainbow vibe is werkelijk verslavend en ik wist meteen dat ik terug zou moeten komen om de rekening te vereffenen. Tot november 2018!

Mijn laatste vis van de sessie op Rainbow
Mijn laatste vis van de sessie op Rainbow

Bekijk de video van deze sessie

Ben je na het lezen van dit monsterartikel benieuwd naar de beelden? Check dan de bijbehorende video om de gigantische karpers en adembenemende omgeving van Rainbow Lake te zien.

 

Advertentie:

 



Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *