Tussen zwijgen & gillen: Quarantaine perikelen

We schrijven zaterdag 31 oktober 2020 en mijn plannen om lekker door te pakken aan het syndicaat zijn door een quarantaine tijdelijk in de koelkast beland. Jammer, want ik had de smaak te pakken en was lekker wat uurtjes aan het maken bij het water van Visclub de Meeren. Zoals het er nu naar uitziet moet ik nog zeker 10 dagen in quarantaine blijven en inmiddels heb ik er ook al twee weken huisarrest opzitten door allerlei omstandigheden. Ruim drie weken thuis aan huis gekluisterd dus, maar… er gloort licht aan de horizon. Op 12 november heb ik, na mijn quarantaine, een weekje vrij. Gevist zal er sowieso gaan worden, maar voorlopig moet ik nog even afzien. Laten we daarom maar terugkijken naar de voorgaande sessies, waarbij we halverwege september beginnen.

Het goede resultaat van mijn comebacksessie op het syndicaat smaakte naar meer. De digitale agenda werd daarom geopend en de mogelijkheden bekeken. Echt heel veel mogelijkheden voor een nachtje vissen had ik niet, maar binnen een aantal dagen zou ik zeker een ochtend kunnen vissen. Aangezien de ochtenduren doorgaans tot de beste periode behoren op dit water leek dit geen slecht plan. Daarbij kwam ook nog eens dat vismaatje Bob toevallig van plan was om twee nachten te gaan vissen en ik de sessie kon combineren met een gezellig praatje.

Een nachtje doorhalen

De planning was om dinsdagochtend vroeg op pad te gaan, maar mijn late dienst liep dusdanig uit dat ik uiteindelijk rond 02.00 uur ’s nachts thuis kwam en weinig nut zag om nog voor 3 uurtjes mijn bed in te duiken. Ik besloot daarom om het spul in de auto te gooien en direct naar het syndicaat te rijden. In het donker neemt alles net even iets langer in beslag dan normaal, maar om 04.30 uur had ik alles gereed en de rigs op hun plekken liggen. Ik had er bewust voor gekozen om dezelfde stekken te bevissen als de vorige keer, dat leverde me immers toch een vis op. Met de stretcher onder de open sterrenhemel deed ik snel de ogen dicht. Een klein half uur later schrok ik wakker van een ontzettend harde run!

Het was wederom de linker hengel. Deze hengel had ik op exact dezelfde plek gedropt als de vorige keer en wederom met een Scopex Squid boilie en aas dat ik een heat treatment had gegeven. Waarom zou ik een scorende formule wijzigen? De vis nam een flinke spurt en vanwege het vele wier besloot ik de achtervolging in te zetten met de boot. Een goed kwartier lang ploegde de vis door al het groen, maar uiteindelijk verdween ze in het net. En het was nog een mooie ook!

De Pseudo-Benelux!

Eenmaal op de kant werd me duidelijk dat het een vis uit het oude bestand betrof en dat ik er weer één mocht afvinken van het wensenlijstje. De prijs? De Pseudo Benelux. Deze vis heeft veel weg van de Benelux die ik eerder eens ving en heeft daardoor deze naam gekregen. Ik was vanzelfsprekend heel blij met de vangst en had nooit zo’n snelle aanbeet verwacht. Een beetje treiterend maakte ik een filmpje voor Bob die amper 200m verderop zat te blanken. “Hey Bob, kom maar effe foto’s maken als je wakker bent.”

En zo gezegd zo gedaan. Bob verscheen bij het eerste ochtendlicht en de prachtige spiegel werd vereeuwigd voor ze met een paar krachtige slagen wegzwom. Die ochtend bleef het verder stil en dat bleef het gek genoeg ook tijdens de daaropvolgende drie nachten. Ik beviste nog één keer dezelfde stek en week daarna voor een sessie van twee nachten uit naar de bospunt. Ik kan er een lang verhaal van maken, maar ondanks de goed lijkende omstandigheden kreeg ik 0,0 actie. Soms snap je er gewoon geen fluit van.

Anticiperen op springende karper

Begin oktober was ik terug aan het water. De plannen om te gaan voeren waren door allerlei factoren gedwarsboomd en dus werd het een instant sessie. Geen probleem, want daar bestaat het gros van mijn visserij uit. Ik koos dit keer voor een compleet andere zijde van het water, één waar slechts sporadisch werd gevist en waarmee de kans groter was dat ik zelf iets kon opbouwen. Na een uurtje in de boot had ik drie hengels uitgevaren en op scherp. Twee rigs lagen dicht bij elkaar in de buurt en zowel aan de boven als onderkant van een richel. De andere hengel lag een stuk verder op een interessant bultje.

Ik was alleen aan het water en de drukte op het water leek me sowieso wel redelijk mee te vallen de laatste tijd. Toch kwam er aan het einde van de middag wel iemand voeren en dat ging met redelijke hoeveelheden. Ik zat er ver genoeg vanaf en gokte op een toevallige passerende vis. Niet lang daarna viel de nacht en zat ik vanaf mijn stretcher over het water te kijken. Plots een flinke plons, zo’n 20 meter recht voor de stek. De vis zelf zag ik niet, maar het was 100% karper. Mijn twee rigs lagen er naar schatting een meter of 10 vanaf en aangezien ik ze met veel precisie had neergelegd was ik nog niet echt voornemens om een hengel binnen te draaien.

Weer een plons

Een kwartier later sprong er nog een vis op exact dezelfde plek. Ok, nu begon ik sterk te twijfelen om een hengel weg te halen van de gekozen stekken en in te werpen op de springplek. Ik besloot nog even te wachten op een volgende indicatie van vis en die kwam niet veel later. Opnieuw sprong er vis op ongeveer dezelfde stek. Check, dat was de bevestiging die ik echt zocht.

Eén van de twee hengels op de richel werd ingedraaid en bovenop de plek gegooid waar de vissen sprongen. Het lood bleef maar zakken, zakken en zakken. Bonk. Naar schatting was het er een meter of 10 diep en het loos kwam met een goede tik neer. Ik schoot er wat boilies overheen en was benieuwd of het zin zou hebben op deze diepte. Amper 45 minuten later kreeg ik een twijfelende aanbeet op precies die hengel! Een kleine schubkarper van zo’n 6 a 7 kg was het resultaat, maar het inwerpen naar springende vis had overduidelijk effect gehad.

Vertrouwen kweken

Het vraagt soms wat vertrouwen, ook voor mij, om een goed liggende hengel in te draaien. Toch zie je dat het kan lonen door te anticiperen en gewoon een hengel ‘op’ de springende vis te gooien. Ik weet dat er zo vissers zijn die standaard een hengel met bijvoorbeeld een chod klaar hebben staan om in te werpen naar springende vis. Wellicht toch eens overwegen…

En dan… quarantaine

De plannen om door te vissen waren er en de motivatie was hoog. Toch veranderde dat ineens door de opruk van het corona virus. Ik bleek in contact geweest met een positief getest familielid en vanaf dat moment werden meerdere mensen om mij heen positief getest. Dat ik zelf negatief testte maakte helaas weinig uit, de quarantaine was genoodzaakt en bleef door omstandigheden voortduren. Hiermee ‘kost’ het virus me een aantal productieve weken van het najaar, maar dat is achteraf gezien allemaal bijzaak. Laat iedereen maar gezond blijven, dat is meer waard dan het vangen van een visje. Ik haal mijn gram hopelijk binnenkort wel weer.