Eenzaam op de Belgische kanalen (2)

Eenzaam op de Belgische kanalen (2)

In het eerste deel van het artikel ‘Eenzaam op de Belgische kanalen‘ vertelde Kevin Verelst over zijn visserij op het Kempisch kanaal en de hinder die hij daar ondervond van andere karpervissers. Met een slimme truc wist hij de concurrentie te omzeilen, maar uiteindelijk koos hij toch ook voor andere wateren. In dit tweede en afsluitende deel van het artikel lees je hoe de rest van zijn visserij dit jaar verliep.

 

Advertentie:

CC Moore  



Op zoek naar een nieuwe stek

Mijn geluk is echter weer van korte duur. Ik breng enkele vrienden op de hoogte van de “pot met goud” die ik gevonden heb. Eén van deze vrienden vertelt mij dat op deze stek al enkele maanden iemand aan het voeren en vissen is. Dit verklaart meteen de vele aasbelletjes die steeds op bepaalde plekken boven komen. Hij vertelt mij ook dat deze persoon net voor twee weken in Frankrijk aan het vissen is en dat verklaart ook meteen dat ik hier tijdens mijn observatierondes niemand zag. Ik vis mijn sessie uit maar besluit om deze stek voortaan met rust te laten. Wel tracht ik om in deze bepaalde sector actief te blijven.

Ik blijf door middel van observatierondes “in touch” met het water maar kan geen teken van karper meer vinden. Het steeds blijven zoeken en veranderen van situaties is iets wat mij enorm aantrekt aan dit soort wateren. Hoe “fancy” of “high tech” je materiaal ook is, op dit soort wateren is iedereen gelijk. Het brengt wel een hele portie (gezonde) stress met zich mee.

Een waardevolle ontdekking

Omdat ik geen teken van karper meer kan waarnemen bepaal ik een stek aan de hand van vangsten uit eerdere sessies. Ik kies voor een stek die te boek staat als “hotspot”, maar blank vervolgens enkele keren. Daardoor heb ik het gevoel dat deze stek toch niet zo’n “hotspot” is als dat ze beschreven staat. Ik zoek verder en bots zo op een stek die heel moeilijk te bevissen valt. Er dient ver gewandeld te worden (met materiaalkar) en het is een hoge, moeilijk begaanbare oever. Meteen bij het observeren zie ik in de kant een grote spiegel wegzwemmen. Ik werp mijn FishSpy op en rond de plek waar ik de spiegel net zag wegzwemmen. Meteen wordt duidelijk dat deze spiegel daar niet zomaar zwemt. Er ligt een stuk bodem beduidend lager, een soort van kuil.

Ik noteer de informatie onmiddellijk in mijn I-phone en laat ook wat voer achter op deze spot. Mijn andere hengel die plan ik midden in de vaargeul te vissen en daar volstaat een beetje rondgooien met een lood. Ook hier strooi ik verspreid wat voer. Heel even dacht ik de schaapjes op het droge te hebben, met minstens één hotspot, om vervolgens de volgende drie sessies te blanken. Ik voer wekelijks 2 tot 3 keer maar krijg geen aanbeet versierd. Dit is raar en haal mijn FishSpy er wederom bij. Ik volg de instructies op mijn Iphone en werp de FishSpy op de spot waar normaal de kuil moet liggen. Echter vind ik deze niet meer terug, dat kan toch niet.

FishSpy
De FishSpy levert waardevolle informatie op

Ik check nogmaals mijn notities en het blijkt dat ik deze al die tijd verkeerd heb opgevolgd. Vervolgens herhaal ik dit nog eens, maar dit keer volg ik de instructies secuur op. Ik werp mijn FishSpy wederom op de spot en daar was de kuil weer. Aan de kleur van de bodem kan ik zien dat deze spot nog frequent bezocht wordt door karpers of andere vissen. Terwijl ik naast de spot viste kan ik wel stellen dat door het verspreid voeren er met enige regelmaat boilies in de kuil lagen.

Stekverkenning loont

Ik check voor de zekerheid ook mijn andere spot door er met mijn FishSpy ruw wat op en rond te gooien. Op het eerste zicht niets bijzonder tot ik meer parallel met de oever wandel en blijf werpen. Zo’n slordige twintig meter verder dan waar ik al drie sessies lig te vissen zie ik een soort van plaat bezaaid met gecrushte mosselen. Niet zomaar wat schelpjes op enkele meters maar een verorberd zeven gangen festijn aan gecrushte mosselen. Deze stek dacht ik ook al weken “spot on” te bevissen terwijl er binnen handbereik een mega hotspot lag. Laten we het maar op laksheid houden.

De dagen die nu volgen, tussen het vinden van de hotspots en de volgende sessie, duren ellenlang maar uiteindelijk is het moment daar. De rit er naartoe is een hels stressmoment, al weken kon ik mijn ding doen maar nu met twee absolute hotspots “in mind” was het stressniveau wel wat gestegen. Wanneer ik zie dat de stek vrij is kom ik wat meer tot rust. Ik dien mijn materiaal snel uit te pakken (en op te zetten) want de weergoden geven 6 Beaufort ZW-wind, regen en lage luchtdruk. Allemaal elementen die deze sessie (één van de laatste deze zomer) moeten doen slagen. Ik begin met de kuil die ik allereerst ontdekt heb.

Ik check de spot nog even met mijn FishSpy en wanneer ik hem vrijwel meteen gevonden heb werp ik zorgvuldig, met een zachte onderhandse worp, mijn rig iets achter de spot en laat hem zo afzinken tot in de kuil. Yes, “spot on”! Of niet? Ik draai terug binnen want ik twijfel en wil niet nog meer kostbare vistijd verliezen. Ik gooi nog een keer zorgvuldig onderhands met veel feeling achter de spot en laat hem afzinken tot in de kuil. Dit keer ben ik tevreden met het resultaat en waar ik hoogstwaarschijnlijk op exect dezelfde plek lig als bij de eerste worp, is mijn vertrouwen deze keer wel optimaal.

Een leder achtige spiegel!

Dit herhaal ik tevens ook met de andere hengel. Ik zoek de spot met mijn FishSpy en werp zorgvuldig mijn rig “spot on”. Drie uur radiostilte en dan gaat de “kuilhengel” ervandoor. De hengeltop wordt naar rechts en naar onder getrokken, de waker danst op en neer en dan begint de slip (en de Delkim) het uit te schreeuwen. Een gevoel dat ik nooit gewoon zal worden. De vis zit vrijwel meteen aan de overkant en weet enkele keren flink te accelereren! Het duurt alvorens even voor ik hem onder de hengeltop heb. Ik kan even zien dat het om een spiegel gaat, een grote spiegel met zwarte ogen! Hij blijft nog even doorbeuken onder de hengeltop maar even later kan ik hem netten.

Een leder achtige spiegel met donkere ogen
Een leder achtige spiegel met donkere ogen, met dank aan de FishSpy

Een prachtige lederspiegel met zwarte ogen, die misschien al veel sneller van mij had kunnen zijn, is mijn trofee. Ik zit nog maar net terug in mijn stoel wanneer de andere hengel ervandoor raast. Twee hengels die “afgaan” is voor mij steeds een goede indicatie. Dit keer gaat het over een kleinere maar nog jonge schub. Een type lefgozer dat zich wil laten gelden. Met nog een nacht en dag voor de boeg hoop ik op nog veel actie maar verrassend genoeg blijft het die nacht stil.

Zou het dan toch een passage, van een kleine groep karpers, zijn geweest of stilte voor de storm? Tegen het ochtendgloren kan ik nog enkele brasems vangen, ook zij weten het voer te waarderen. Na enkele brasems deint mijn focus wat weg en bij elke piep die mijn Delkim geeft vervloek ik die verdomde beesten. Tot er nog een piep weerklinkt, gevolgd door weer een aantal piepen. En dan op het moment ik mijn oren spits gaat de hengel ervandoor.

De vis blijft diep in de vaargeul “bonken”. Het ene moment is mijn hengeltop ver boven het wateroppervlak, het andere moment bijna volledig onder het wateroppervlak. Elke uithaal weet ik zorgvuldig te counteren en kan niet veel later de situatie in mijn voordeel beslechten. Ik weet een massieve schub te landen die op het moment van dit schrijven nog steeds mijn grootste vis van 2020 is en dit waarschijnlijk ook zal blijven. Na een periode van intens observeren en zoeken vallen wederom alle puzzelstukjes mooi in elkaar. Op dit moment wist ik niet dat dit mijn laatste sessie van 2020 op dit kanaal, ging worden. Ik dacht voor de derde keer dit jaar die pot met goud gevonden te hebben en met het najaar voor de boeg dacht ik hier nog flink door te gaan “harken”.

Een prachtige massieve schub
Een prachtige massieve schub

Een ander pad

De coronacrisis heeft in deze ook abrupt een einde gemaakt aan mijn najaar. Dit keer niet in negatieve maar in postieve zin. Hoe nauw en dierbaar karpervissen ook aan mijn hart ligt, er dienen steeds prioriteiten gesteld te worden ten voordele van mij en mijn gezin. De lockdown en daarbij ter mijn beschikking gekomen vrije tijd heeft mij doen beseffen dat mijn huidige job en diens mentaliteit op de werkvloer fundamenteel rot is.

De typische baas/werknemer relatie waarbij een baas dicteert en jijzelf totaal geen inspraak hebt is iets waar ik in 2020 niet meer kan in aarden. Het typische fabrieks fundament waarbij kliekjes gevormd worden en leidinggevende op deze manier mensen proberen te manipuleren. Waarbij iedereen met problemen komt maar nooit met oplossingen en het kleine aantal dat wel met oplossingen kom geclasseerd wordt als “gevaarlijk”, als te slim op momenten dat ze dom moeten blijven. Ik kan jullie vertellen dat dit niet de omgeving is waar ik in wil vertoeven.

Een oudere generatie dient de jongere generatie onder de arm te nemen en te ondersteunen waar nodig. Daar blijkt vooral dat de oudere generatie de jongere generatie als “concurrentie” ziet. Concreet betekent dit dat na tien jaar in deze “hell hole” te hebben gewerkt de lange lockdown mij heeft doen beffen dat ik dringend toe ben aan iets nieuws. Iets totaal anders ver weg van dit rot gewortelde fundament.

Dit alles heeft dus een einde gemaakt aan mijn veelbelovende najaar. Hoe groot mijn drive ook is , er dienen steeds de juiste prioriteiten gesteld te worden. Ik startte met een nieuwe job waarbij ik mijn neus weer in de boeken diende te steken. Mijn visjaar 2020 ging tot nader inzien op slot. Er zouden eventueel nog wel enkele dagsessies gepland kunnen worden, maar de vele observatierondes en langere sessies waren bij deze uitgesloten. Het is een hele opluchting dat ik de laatste sessie zo succesvol heb kunnen afronden zodat ik toch met een goed gevoel kan terugblikken. Blijkt later dat in heel het land een avondklok wordt uitgesproken en langere sessies sowieso uitgesloten waren. Dit kanaal blijft helemaal bovenaan mijn “to do list” staan, alsook het Kempisch kanaal.

Betonnen kanaaloevers

Voor 2021 ben ik in de eerste plaats plannen aan het maken om terug wat targets over de streep te trekken. Ik heb namelijk informatie + foto’s verkregen van twee veertigers die op een lokaal water hier niet ver vandaan zwemmen. Veelal zitten er enkel “kleine” karpers tot 10 kg waarbij dit het water minder interessant maakt bij anderen. Ik heb met mijn buddy (hond) al enkele observatierondes gemaakt. De eerste karpers zijn reeds gespot en ik vermoed zelfs al een beter exemplaar uit het water te hebben zien “flipperen”. Mijn strijdgevoel is alvast aangewakkerd en adrenalinemeter staat torenhoog.  

ROLL ON 2021 !              

Kevin Verelst/Chasing Tails

 

Advertentie:

 



Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *