5x Gevaren aan de waterkant

Wij vissers weten als geen ander hoe fijn een verblijf aan de waterkant is. We kunnen heerlijk genieten van al dat moois dat moedertje natuur ons biedt en met de kans op een mooie karper op de koop toe. Een dagje vissen is daarom vooral leuk, maar als je niet goed oplet aan de waterkant kan je jezelf behoorlijk bezeren. In deze editie van 5x kijken we naar vijf gevaren die je tegen kunt komen aan de waterkant. Wees gewaarschuwd!

Reuzenberenklauw

Als men het over de ‘berenklauw’ heeft bedoelt men vaak de reuzenberenklauw. Deze plant is een wolf in schaapskleren. Hij ziet er gaaf uit maar is vreselijk gevaarlijk. Volop in bloei (juli t/m september) is deze plant het makkelijkst te herkennen aan de grote witte bloemschermen, enorme bladeren en behaarde stengels met rode vlekken. De reuzenberenklauw kan tot wel 5 meter hoog worden! Het gevaar van de reuzenberenklauw zit hem in het sap van de plant. Dit zorgt namelijk voor brandwonden, die flink versterkt kunnen worden door zonlicht en daardoor enorme blaren tot gevolg hebben. Krijg je het sap van een reuzenberenklauw in je oog, dan kan je zelfs blind worden!

De reuzenberenklauw groeit graag langs bermen en water, dus wees gewaarschuwd en pas ook zeker op met spelende kinderen en onze geliefde viervoeters. Kom je toch in contact met een reuzenberenklauw, spoel dan goed je huid af met koud water en vermijd zeker een week de zon. Verschijnt er zichtbaar letsel, raadpleeg dan je huisarts.

De teek

Voor deze kleine etter hebben we je op CarpFeeling al vaker gewaarschuwd en er is al veel over geschreven. Het risico op een tekenbeet is aan de waterkant echter zo hoog dat ik hem toch in deze lijst wil opnemen. Jaarlijks worden veel karpervissers gebeten door een teek en dat heeft soms nare gevolgen. Een groot risico van een tekenbeet is dat ze nare ziektes kunnen overbrengen, waaronder de ziekte van Lyme. Een ziekte die kan leiden tot verlammingsverschijnselen!

Ziekte van Weil

Grote kans dat je er al van gehoord hebt, maar wat is de ziekte van Weil nu precies en hoe loop je hem op? De ziekte van Weil is een infectieziekte die grotendeels wordt verspreid door bruine ratten, muskusratten en muizen. Het is een ziekte die vaak rioleringsmedewerkers en bijvoorbeeld muskusrattenbestrijders treft. Maar wij vissers lopen ook een flink risico aan het water. Besmetting kan namelijk plaatsvinden door contact met, door rattenurine, besmet water. Hierbij vormt lauw en stilstaand water de grootste vorm van problemen. De bacterie kan ons lichaam binnenkomen via slijmvliezen, neus, oren, ogen en/of open wondjes. Besef je ook dat dieren (mogelijk je trouwe vismaat) de ziekte na wat graaf- en speelwerk kunnen overdragen door een lik in het gezicht.

Het ziektebeeld wisselt van een nauwelijks merkbare infectie zonder ziekteverschijnselen, tot een zeer ernstige aandoening in de vorm van het syndroom van Weil. De ziekte kan hoge koorts, nefritis, geelzucht door leverontsteking, boedingen, spierpijn in kuiten, rode ogen, vergroting van lever en milt, lever en nierfunctiestoornissen tot gevolg hebben. Volgens het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten is de sterfkans zelfs 5-10%. Drink dus geen oppervlaktewater en pas op met open wondjes en het binnenkrijgen van water. Heb je last van ziekteverschijnselen na een vissessie? Raadpleeg dan een arts.

Blauwalg

Blauwalg komt met name voor in wateren met een temperatuur tussen de 20 en 30 graden en een overschot aan minerale voedingsstoffen. Het is te herkennen aan de blauwe of bruinige gloed die op het water drijft. De blauwalg die afsterft blijft onderaan de laag hangen en scheidt giftige stoffen uit. Aanraking kan voor huidirritatie zorgen bij mens en dier. Zorg daarom bij huidcontact dat je handen/armen goed worden ontsmet. Door blauwalg kan je ook maag- en darmklachten oplopen, oplopend tot grotere gezondheidsproblemen. Weet je dat er blauwalg aanwezig is op een water, vis er dan bij voorkeur niet. Vis je er toch, draag er dan zorg voor dat je geen huidcontact maakt.

Ken je visplek

Ik wil dit artikel afsluiten met een simpel, maar soms vergeten maatregel. Zorg dat iemand weet waar jij bent en zorg dat je ook zelf in een panieksituatie kunt uitleggen waar je bent. Er kan van alles gebeuren aan de waterkant en als je alleen vist ben je ook aangewezen op jezelf. Je denkt er vaak niet bij na, maar een glijpartij op een gladde oever is zo gebeurd en als je pech hebt lig je in niemandsland met een gebroken been of ander letsel. Zorg daarom dat er altijd iemand is die weet waar je gaat vissen en die aan de bel kan trekken als je niet thuis komt. Gebeurt er iets ergs dan kan de meldkamer van de politie of ambulance je locatie ook achterhalen als je een smartphone met internet en GPS hebt.

Hopelijk heb ik je met dit artikel bewuster gemaakt van de gevaren langs de waterkant. Dan is het nu weer tijd om te genieten van onze prachtige hobby!