De paden: Uitwaaien! (deel 2)

In het vorige deel vertelde ik jullie al, de eerste vis op het nieuwe water zat in the pocket. Op een fake corn pakte ik de eerste vis van dit jaar op dit water en ondanks dat het een heuse grassie betrof, was ik als een kind zo blij. Wanneer ik die middag opruim, ik vis alleen ochtenden, voer ik toch het kantje nog eens aan met Scopex Squid. Dit doe ik de dag erna nog eens en ben die dag erna weer terug op het water. 1 hengel op de voerstek, de andere er iets vanaf. Deze keer beide rigjes voorzien van boilies.

Ik vernam dat er een kleine uitzet graskarper had plaatsgevonden. leuk voor een keer maar met mais vraag ik er ook om. Gewoon weer boilies aan de hair dus. Ik krijg deze sessie wederom een aanbeet en deze keer wel van de voerstek. Het blijkt om een schub te gaan deze keer en ik ben met deze vangst enorm in mijn nopjes. Het blijkt dezelfde schub te zijn als die ik in 2020 ving, maar deze keer op een enorm laag zomergewicht van slechts 9.4kg. Toch interesseert het mij weinig. Hij schijt mijn mat vol met boiliepulp en dat brengt vertrouwen. Het gaat lekker! Ik besluit het kantje door te blijven voeren en zit een paar dagen later weer vol vertrouwen te vissen. Je raadt het al, een dikke blank. Om het nog eens af te maken blank ik ook de sessie erna nog eens. 

Zoals eerder gezegd beslaat dit water twee ronde delen die in verbinding staan met een slootje. Het achterste gedeelte kent wat meer dieptes en is ietsjes groter. Als er al op karper wordt gevist, dan wordt er altijd op het achterste gedeelte gevist. Door de twee blanks besluit ik het eens anders te gaan doen en een week later start ik op het eerste deel. Die avond ervoor heb ik op een graskantje wederom een kilo squidjes gebracht. Die dag zit ik vol vertrouwen achter de stokken. Op de late ochtend krijg ik een heerlijke run en zie dat de vis bezig is om een rondje plas te doen.

De vis zwemt rustig en gestaag de plas rond waarna het onvermijdelijke gebeurt. Ik los hem. Enerzijds ben ik super blij dat ik op het eerste gedeelte een aanbeet heb weten te forceren maar het lossen van de vis zorgt ervoor dat ik toch enorm baal. Wonder boven wonder krijg ik zowaar nog een aanbeet maar bij het aanslaan weet ik al genoeg. Ik land een brasem met imposante maten (66cm) en ben ergens toch wel oké. Er zou geen brasem op zwemmen volgens mijn bronnen, wel dus. 

Een paar dagen later ben ik terug. Ook voorafgaand aan deze sessie heb ik wat squidjes voorgevoerd. Ik besluit op de voerstrook twee hengels te vissen met een 15 meter ertussen. De ene hengel dichter tegen de kant dan de ander. Ik krijg rond de klok van 11:00 uur mijn eerste aanbeet en sta letterlijk te shaken van de grote schub die in mijn net ligt. Veel tijd krijg ik niet want ook mijn andere hengel gaat er vandoor. Gelukkig had ik net controle van iemand van de plaatselijke vogelclub, blijkbaar zat ik in gesloten tijd te vissen! Dus die kon mooi even een hengel vasthouden.

Ik zet de grote schub snel in de retainer en dril daarna de andere hengel af. Een graskarper. Ik besluit eerst even de gras te onthaken, wegen en terug te zetten. Wederom een midtwintiger stinkerd. Daarna is het tijd voor de hoofdprijs. Een stokoude schub, gebochelde staart, één oog blind en gehavend door het leven. Met 13.8 kilo mijn grootste karper tot nu toe van het water. Zeer in mijn nopjes maak ik nieuwe plannen. Vanaf nu ga ik het anders aanpakken!

Gezien op beide wateren dus vis zwemt, besluit ik om eind juli beide wateren ook aan te voeren. Ik maak kampement tussen de twee wateren in en bevis beide wateren met een hengel. Enerzijds geen tactiek die ik ambieer omdat ik geen zicht heb op wat er op het water gebeurt, anderzijds kon ik niet effectiever vissen dan zo. De eerste sessie loopt er net na de middag een hengel af op de voorste plas en de aanbeet en de dril lijkt enorm veel op de vis die ik toen verspeelde. Deze keer blijft de haak echter hangen en niet veel later prijk ik met een voor mij nieuwe schub voor de lens. Deze schub was met 8.4kg niet de grootste maar zeer welkom.

De sessie erna deed ik hetzelfde kunstje en blankte dit keer hard. Het is pas begin augustus als ik wederom op de voorste plas een aanbeet weet te krijgen. Ik weeg en fotografeer de schub en kom erachter dat het een oude bekende is. De derde keer op de mat sinds 2020 en nu slechts 9kg in gewicht. Frappant was dat de vis dus klaarblijkelijk via de ondiepe sloot naar het andere gedeelte was gezwommen. Weten we dat ook weer. 

Wanneer augustus verloopt probeer ik het op deze manier nog driemaal. Je raad het waarschijnlijk al, ik blank alle keren. Ondanks dat het echte najaar nog moet komen, kriebelt het om op een ander water aan de slag te gaan waar een stuk grotere vissen zwemmen. Dit water zal altijd een mysterie blijven wat er zwemt. Volgens de weinige info die ik heb zouden er nog een paar vissen moeten zwemmen die de moeite waard zijn, maar in de periode dat ik er was heb ik ze nooit kunnen vinden.

Tussen de sessies door heb ik diverse avonden rondgewandeld langs het water, windstille hoekjes opgezocht en met de drone de rietkragen afgespeurd. Echter kon ik nooit veel vis vinden en liet het water naarmate de zomer duurde steeds minder van zijn bewoners zien. De algen werden met de dag dikker en daarmee het water troebeler. De voorste plas slipte steeds meer dicht door bodemvegetatie. Het is mooi geweest. Volgend jaar is vroeg genoeg voor een terugkeer.