Begin vorig jaar werd ik door het team van BaitStar uitgenodigd om mee te gaan naar één van de grotere betaalwateren in Europa: Carptwenty. Ik voelde me vereerd aangezien ik niet echt in het team zit, maar zag het toch niet zo zitten. Ergens ben ik ook een beetje allergisch voor betaalwateren. Ik zal er alleen naar toe gaan in verband met een review of, zoals nu, een teamuitje. Het jaar ervoor zijn we met CarpFeeling naar de Ronde Bleek geweest en daar ving ik in de hele week maar 1 visje. Het ding met een betaalwater is dat je niet weg kunt en dat is frustrerend. Je zit vastgepind op je stek en je moet hopen dat de vissen in de buurt zijn. Zo niet, betaal je een hoop geld voor een visloze week en dat vind ik jammer…
Ik besluit toch mee te gaan naar Carptwenty
De week met Bob en Frank op de Ronde Bleek was daarentegen wel super gezellig en heeft Bob alles uit de kast gehaald om mij een paar kilo aan te laten komen hahaha. Van Carptwenty ken ik de verhalen van maten die er dus hun tanden op stuk hebben gebeten en dat ze helaas maar niks of weinig vingen. Daardoor twijfel ik, maar ik zit nog wel in de groepsapp van Baitstar en het contact is leuk. De tips vliegen bijvoorbeeld over en weer en uiteindelijk weet Berrie me toch over te halen om mee te gaan.
Er zijn nog drie eenpersoons stekken over, te weten stek 1, 6 en 9. Als ik de plattegrond bekijk zie ik dat stek 6 centraal in het midden ligt van de 28 hectare grote plas. Aan beide kanten zijn een soort uitlopers. Dit spreekt me direct aan en besluit dan daar te gaan zitten.
Ik druk de medevissers op het hart om toch vooral ook maden mee te nemen. Er zwemt meestal geen of weinig witvis op een betaalwater, dus je kunt er uitstekend met heel klein aas vissen. Iets wat ik sowieso liever doe als met groot aas. Zelf bestel ik 5 liter maden voor 3 nachten. Oh ja. Ik blijf dan tot zondag, terwijl de rest tot maandag blijft. Ik kon op korte termijn geen vrij meer krijgen. 5 liter maden zou achteraf nog te weinig blijken, maar dat kon ik toen nog niet weten. De dag van de sessie breekt aan en bij iedereen kriebelt het. We hebben er zin in. Zin wel, maar ik heb nog steeds mijn bedenkingen bij dit water.
Gemengde gevoelens
Als ik weer blank is het echt de laatste keer geweest dat ik naar een betaalwater ga, denk ik bij mijzelf. De ontvangst is zeer hartelijk. Maarten en Jerker geven een mooie intro. De regels zijn streng maar duidelijk. Dat moet ook wel, het is immers hun brood en ze zijn zeer zuinig op hun bestand. En terecht! De koppels kunnen daarna naar hun stekken en ik moet even wachten op vervoer, want stek 6 is alleen bereikbaar met de boot of de crew van Carptwenty brengt je er naar toe met een quad/golfkar plus aanhanger. Ik kies voor t laatste. Lekker makkelijk om alles zo vanuit de auto in de aanhanger te leggen. Ik kom dus ook als laatste op mijn stek. Het ziet er nog mooier uit als op één van de video’s die Herwin Kwint heeft gemaakt. Deze video is toevallig op stek 6 gemaakt.
Snel pomp ik de kleine Raptor Fast op en maakt de hengels klaar. De dieptemeter is geïnstalleerd en zo kan ik op zoek naar de eerste stek. Aangezien we op een afgeschermde plek zitten kan ik kiezen om pas later de tent op te zetten en het kampje in te richten. Het is al laat in de middag en tijd is kostbaar zo in november. Ik begin links en vaar voorbij de markerpaal die kort in de oever staat. Vanaf de stek gezien is dan links geen visser, want die zitten veel verderop op stek 7 pas. Ik heb dus dat hele stuk voor mijzelf zonder dat de vissen andere lijnen of voer tegen komen.
Een lopende stek, voor- of nadeel?
Ik heb goed naar de eigenaar geluisterd en ondanks dat ik thuis al een halve emmer gecrushte boilies mee heb, koop ik daar te plekke nog een zak hennep en een grote zak 8mm pellets waar de vissen ook mee gevoerd worden. De eigenaar wist ons ook te vertellen dat er afgelopen week zo’n beetje op elke stek wel vissen zijn gevangen maar vooral op stek 6… ik weet niet of ik hier nu blij of teleurgesteld over moet zijn. Als er zoveel vissen zijn gevangen, kan het natuurlijk verstoord zijn en zitten de vissen nu elders.
Eerlijk gezegd zakt me op dat moment ook de moed in de schoenen toen ik het hoorde. Maar goed, we zullen zien. Het is november en het water is al flink afgekoeld. Misschien liggen ze er nog houd ik mezelf voor. De vissen werden rond de 10 meter gevangen dus die diepte houd ik nu ook aan. Het is een prima diepte verloop en nadat ik links en rechts wat scheppen voer overboord heb gegooid, laat ik de rig met daaraan 2 fake maïsjes en een clip vol maden, naar de bodem glijden. Onder begeleiding van een zakje pva vol pellets en maden zal dit mooi op het aflopende talud vleien.
De tweede rig drop ik op ongeveer dezelfde afstand als de eerste, zo’n 50 meter naar rechts. De derde rig beaas ik met een 15mm boilie om toch te achterhalen wat hun voorkeur is. De rechter markerpaal houd ik aan en zo weet ik de stek weer terug te vinden mocht het vis opleveren. Aan die kant zitten Thom en Kaj op stek 5. Maar die stek loopt ook heel gunstig voor hun en mij ver uit elkaar. Zij hebben een heel groot deel voor hun liggen met allerlei plateautjes, geulen en bulten.
Hallo, kom eens in actie!
Het is nu al rond 16.30 uur. Ik voer nog wat boilies op de stek en plots meen ik een beetmelder te horen. Het is niet die van mij want ik heb mijn ontvanger van mijn Delkims in mijn zak zitten, zo slim was ik dan ook wel weer. Het is toch zo’n 50 meter verderop.
Ook als ik mijn hoofd naar stek 5 draai, hoor ik het beter als wanneer ik mijn hoofd naar mijn eigen stek draai. Ik heb zicht op stek 5 maar hallo… jongens! Kom eens in actie! Pak die hengel eens op denk ik bij mijzelf. Het duurt verdorie echt veel te lang, totdat ik tot mijn afgrijzen er achter kom dat het tóch bij mijn stek vandaan komt! SHIIIIT mijn ontvanger zit in mijn jaszak met daaroverheen het reddingsvest. Ik hoor de ontvanger dus bijna niet!!
Snel draai ik de net gedropte hengel weer binnen en vaar op stand 5 met een boeggolf achter me aan richting de hengels. Holy fuck! Het is inderdaad de linker Delkim die nog steeds staat te gillen. Ik zet meestal de slip van de molens best zwaar. Zo dringt de haak beter binnen in het begin en kan de karper ook niet zo vlot zijn heil ergens in een obstakel vinden is mijn gedachte.
De eerste is binnen en het is gelijk een mooie
Als ik op de kant klauter, gooi ik de derde hengel in de struiken, en gooi het landingsnet in de boot vervolgens pak ik de hengel en op stand 5 vaar ik dan achter de vluchtende vis aan en deze is natuurlijk al een heel eind op weg. Achteraf gezien is dit niet zo erg want zo heeft ie de stek minimaal verstoord zal later blijken. Eenmaal boven de vis ben ik er best gerust op. Kalm draait de vis op flinke diepte haar rondjes. Ze neemt me af en toe op sleeptouw en als dan de eerste bellen boven komen weet ik al dat dit geen kleine vis is.
Mijn mond is droog en de adrenaline giert me door de strot. Het blijft toch een prachtig spel. Zeker vanuit de boot is de dril spectaculair, maar ook veiliger. De vis is beter te controleren zo met de elektromotor. Als het moet kun je de vis weg manoeuvreren bij obstakels. Het begint ook al schemerig te worden, maar het is nog net licht genoeg om de vis in mijn uitgestoken landingsnet te steken. Mijn hoofdlamp ligt namelijk nog in de tas. Via WhatsApp doe ik een oproep voor assistentie en gelukkig komen Thom en Kaj er al aan. Dit scheelt een hoop gedoe op de toch best wel krappe stek. Thom heeft een halo lamp mee om de foto’s nog beter te krijgen. Dat is echt een aanrader. Zo’n lamp moet ik ook hebben. Het is mooi warm licht in vergelijking met het harde witte led licht.
Karpers op Carptwenty hebben een chip
De spiegel wordt gewogen en gecheckt of ie een chip heeft. Dat nummer moet je onthouden en dat kan je invoeren op een site. Zo kun je onder andere de laatste vangstgegevens zien en de gewichtstoename- of afname. We lezen de klok af, 17.5 kilo. Ik ben blij verrast! Maar eerst moet die rig weer terug op zijn plek! Daarna kan ik alles opzetten en hopelijk een hap eten. Maar zo ver kom ik niet want wéér loopt dezelfde hengel af. Nu kan ik de hengel rustig oppakken en kalm vaar ik naar de vis. Deze vecht al heel anders en zit vrij vlot aan de oppervlakte. Meestal geen goed teken als je graag zware vissen vangt. Mij maakt het niet uit. Tot nu toe ben ik al blij verrast met alweer een aanbeet…
Mijn gedachte klopt. Het is een wat kleinere schub die mijn net in glijdt. Thom en Kaj komen weer voor assistentie en zo zien we de 9 kilo schub weer weg zwemmen. Inmiddels krijg ik door dat anderen nu pas hun hengels aan het uitvaren zijn… maar ook dat Wim “Wwbaits” Bloemsma een hele zware spiegel heeft gevangen. Ruim 26 kilo. Geweldig nieuws!
Wat een absurd brede vis!
Het is dan al 19.45 uur. De tent staat eindelijk en ik heb een salade met een broodje hamburger achter de kiezen als om 22.00 uur wederom de linker hengel er gierend vandoor gaat! Tjongejonge, wat gebeurt hier! Blijkbaar zijn de vissen dus toch nog niet verdwenen. Met bonkend hart vaar ik weer achter de vis aan. Deze gaat ook flink diep en houdt me flink bezig. Al met al dobber ik al een kwartier rond en de vis doet eigenlijk vrijwel niets. Alleen maar zwaar leunen op de lijn met af en toe een keer kopschudden en dan een flinke uithaal. De bellen komen na 20 minuten boven en dat is een goed teken. Ik zie nu ook een keer een glimp van de vis. Het lijkt niet eens echt een grote. Ineens geeft ze het op en kan ik vliegensvlug het net onder hem steken, yes!
Als ik in het net kijk zie ik dat ze inderdaad niet lang is maar BREED! Goeie genade. Dit is een absurd brede vis. Als ik naar de kant vaar staan ‘mijn hulpjes’ al weer klaar. Ik vertel ze al dat ik me best wel een beetje schuldig begin te voelen. Van de 7 koppels ben ik de enige samen met Wim die er één heeft en iets vangt. Het voelt niet goed. Leuker is als anderen ook vissen vangen. Ze zeggen dat ik me niet aan moet stellen en dat het vast wel goed komt. De vis gaat aan de unster die 21.8 kilo aangeeft. Bizar gewicht voor zo’n korte vis. Een paar foto’s vind ik genoeg en daarna mag ze weer zwemmen.
Ik kan de slaap niet vatten
Voldaan maar vooral verrast kruip ik mijn warme slaapzak in, om er na een kwartier alweer uit te vliegen want nu is de middelste hengel die een aanbeet heeft. Deze vis vecht ook lomp en na een tijdje kan ik het net onder een mooie spiegel steken. Thom en Kaj helpen me weer maar vertellen me dan dat ze echt hun mandje in gaan dus de volgende aanbeet zal ik me zelf moeten redden. Dat lukt vast wel, alleen de foto’s zullen dan niet geweldig worden ben ik bang. Maar bang hoef ik niet te zijn, want het valt nu stil qua vangsten. Ik kan de slaap maar niet vatten. Het te veel aan adrenaline zal hiermee misschien van doen zijn?
Om 02.30 uur stap ik dan maar uit bed om met een emmer vol smikkelmix de boot in te stappen. Rijkelijk strooi ik de pellets hennep, gecrushte boilies en maden overboord. Ze vreten goed dus dat kan. Als ik ’s morgens wakker wordt is het bij iedereen nog altijd stil. Ik zet de percolator op ’t vuur en smeer een notenbolletje met kaas. Ik besluit om alle hengels te laten liggen. Ze liggen goed, dat weet ik vrijwel zeker. Onnodig het water op gaan lijkt me niet verstandig. Wel wil ik de hengel die beaasd is met een boilie en die al sinds gistermiddag daar helemaal rechts ligt, nu ook voorzien van een maden rig en meer naar de linker kant leggen.
Ik vang één van mijn allermooiste vissen ooit!
Om 09.30 tettert er weer een hengel af en wéér is het de middelste. Na een mooie lange dril land ik een brute spiegel. Deze weegt net geen 20 kilo. Ik verontschuldig me nog maar eens maar de rest is super sportief en aardig en feliciteert me en gunt me mijn succes.
Het blijft nu wel wat langer stil, tot om een uur of 14 de linker Delkim het weer uitschreeuwt. De routine zit er nu in. Bootje in, loskoppelen, oppassen voor de andere lijnen, rustig achter de vis aan en op open water boven de vis gekomen lekker laten gaan. Geen druk, de vis kan toch nergens heen. Ook deze doet aardig zijn best. Ondertussen hoor ik een soort gezoem boven mijn hoofd. Hey, een drone. Da’s tof. Maar na een minuutje gaat ie weer weg. Hè jammer. Vervolgens zie ik Nick aan komen varen en komt nu ook de drone weer aangevlogen.
Nick komt precies op tijd om voor mij op dat moment het vangen van één van mijn allermooiste vissen ooit op camera vast te leggen. Ik ga helemaal uit mijn panty als ik zie wat voor een fantastische volschub er in mijn net ligt. Op de kant gekomen is heel toevallig eigenaar Maarten er ook en samen bewonderen we deze beauty. Hij weet ook te vertellen dat deze vis al een half jaar niet is gevangen. Dan doe ik blijkbaar toch iets goed. Maarten maakt met zijn telefoon een paar mooie platen en snel zetten we de parel weer terug. Zes vissen nu en de rest heeft nog steeds niks.
Gezelligheid en eerder naar huis
Vanmiddag draaien we de stokken eruit en gaan we gezellig BBQ’en. Bij het clubhuis aangekomen staat de tafel gedekt en genieten we van het heerlijke vlees. Het visserslatijn gaat rond onder het genot van een biertje en na tijdje vaar ik weer terug naar de stek. Ondertussen heb ik besloten nog maar één hengel naar links te vissen zodat Thom en Kaj ieder een hengel op mijn voor gevoerde stekken kunnen vissen.
Ze zijn dichtbij genoeg om de hengel over te nemen als die zou aflopen. Ik heb er hoge verwachtingen van, want de stek heeft rust gehad en weer een aantal scheppen voer. Ook besluit ik eerder dan gepland naar huis te gaan want het gaat flink regenen. Als ik het goed plan, lukt het me om droog over te varen met alle spullen. Helaas zul je zien dat de stek helemaal niks meer op brengt. Typisch. De vissen zijn gaan zwemmen en gelukkig wordt er nu ook op de andere stekken nog karper gevangen. Op stek 8 vangt Bas nog twee grote vissen en Tim pakt een wel heel bijzondere vis. Eentje die niet is gechipt en dus vanaf uitzetting altijd de dans wist te ontspringen. Erg knap gevist dus!
Conclusie: Alleen al voor de gezelligheid en het brute water heb ik besloten ook in 2025 weer mee te gaan. Ik ben nu al benieuwd hoe het dan zal gaan.