Tussen zwijgen & gillen: Naar de tandarts

Tweeduizendennegentien was ‘vistechnisch’ niet echt mijn jaar. De verhuizing en het klussen stonden hoger in het lijstje met prioriteiten en dit bleek (ongepland) veel verder door te lopen richting de winter. Naarmate het jaar vorderde was er namelijk nog genoeg te doen. De meeste vrije uurtjes werden besteed in de achtertuin. Tegen de tijd dat we daar echt een eind mee waren opgeschoten waren de watertemperaturen al een stuk gedaald en werd het moeilijk om nog een succesvolle campagne te starten. Een klein offensief aan het einde van november op een kanaal leverde nog wel twee fraaie vissen op, maar daar mocht ik dan ook even op teren. De drukke decembermaand werd immers vooral thuis gespendeerd in het bijzijn van familie en ook op het werk werd ik zo’n 38 uur per week verwacht.

Een tussenjaar

Een voordeel van zo’n ‘tussenjaar’ is dat je de batterij weer lekker kunt opladen en met hernieuwde zin plannen kunt maken voor de toekomst. En dat heb ik dan ook zeker gedaan. De vergunningen voor dit jaar waren al ruim van te voren vastgezet, twee tripjes naar het buitenland in het komende voorjaar gepland en ook in Nederland heb ik voldoende plannen. Voor de komende maanden geldt echter dat ik lekker actief aan de slag ga en vooral overdag korte sessies ga meepakken op hotspots en holdings. De eerste sessies zijn inmiddels achter de rug en de eerste vissen zijn gevangen. Ik neem jullie graag mee naar de eerste visdag van het jaar, waar de druk hoog opliep.

In mijn agenda stond een dikke cirkel rond 7 januari, het was een dag waar ik al weer even naar uitkeek. Vooraf had ik de stek al een tijdje onderhouden met kleine hoeveelheden boilies en wat flakes. Tijdens het voeren zag ik regelmatig vis zwemmen en de hoop op een goede start nam vanzelfsprekend in rap tempo toe. Dankzij een tip van een kennis besloot ik ook een andere, voor mij nog onbekende, stek een kans te geven op een waterstelsel in de buurt. Ook deze stek werd een paar dagen onderhouden met een kleine hoeveelheid voer voor ik er het eerst mijn lijnen nat ging maken.

Tijd om te vissen!

De betreffende dag was aangebroken en in alle vroegte reed ik naar de eerste stek. Ik stopte de auto even in de berm om mijn spullen uit te laden. Dat was een stuk dichter bij de stek, waarna ik de auto verderop op een parkeerplaats stalde. Hierna werden de rigs op hun plekken gelegd en was het visjaar officieel van start gegaan. Niet lang daarna zag ik achter mij een politiebus in de berm staan met twee agenten die met zaklampen op zoek waren naar iets. Ik ging er gemakshalve maar vanuit dat ze mij zochten en maakte contact. Of ik toevallig iets gezien had van een afvaldumping? Ja, dat had ik wel…

Afspraak bij de tandarts

Deze eerste sessie op het nieuwe water leverde niet veel op. Na twee uurtjes besloot ik het daar dan ook voor gezien te houden. Ik had om 11 uur in de ochtend een afspraak bij de tandarts en wilde zeker nog een uurtje op de andere stek kunnen vissen. Daar aangekomen zag ik al snel een paar vissen zwemmen. In eerste instantie een klein schubje dat ik eerder ook al had gezien, maar kort daarna ook een moddervette spiegelkarper die onder de brug vandaan kwam voor een beetje daglicht. Het zou wel eens de topvis van het water kunnen zijn geweest, maar daarvoor zag ik hem of haar te kort.

Deze vis verdween al snel weer van het toneel en heb ik daarna niet meer gezien. De hengels waren nog opgetuigd van de vorige stek en lagen dan ook in no-time op scherp. Ik beviste één kant van de brug en positioneerde links en rechts van de doorgang een rig. Af en toe lieten d e vissen zich zien, maar ze waren behoorlijk passief. Ze zwommen zichtbaar op half water en leken niet bezig te zijn met het aangeboden voer.

De tijd verstreek in rap tempo en ik begon hem een beetje te knijpen. De afspraak bij de tandarts kwam immers steeds dichterbij en daarvoor moest ik ongeveer een half uurtje rijden. Mijn moeder woont in de buurt van de tandarts. Ik had dan ook het plan gemaakt om rond 10.15 uur weg te rijden. Afhankelijk van een eventuele vangst zou ik me daar snel kunnen opfrissen en dan doorrijden voor mijn afspraak. Het liep anders…

De tijd begon te dringen

Kort na 10.00 uur werden twee vissen toch redelijk actief. Vanaf de brug kon ik goed zien wat ze uitspookten. Ik zag een schubje dat af en toe wat voer van de bodem pakte en een spiegel die zich steeds regelmatiger onder de brug vandaan waagde. Een paar keer was ik er dichtbij en verdween er wat voer naast de rigs. De onderlijnen zelf bleven echter keurig op de bodem liggen. Op het uiterste moment, 10.15 uur, zag ik plots een stofwolk rond de rechter rig. Ik zag de 15mm Citruz boilie nog duidelijk op de bodem liggen en ik zag hoe de vis zich op het stekje draaide en zich met de kop richting het haakaas begaf.

Ineens schreeuwde de Siren het uit. Ik moest mijzelf tussen de landmijnen op het hondenveldje door zien te bewegen richting de hengel. Gelukkig ging dat allemaal goed en na een paar minuten had ik een prachtige spiegelkarper in het net. De eerste vangst van het jaar en meteen al zo’n beuker, heerlijk! De 13kg wegende spiegel moest met het oog op de klok in rap tempo op de foto worden gezet. Dat bleek nog iets lastiger dan gewenst. De batterijen van mijn afstandsbediening weigerden dienst en dat leverde iets teveel gekloot op langs de waterkant. Snel zette ik dan maar de videocamera op het statief en filmde ik de vis in 4K voor deze weer terug mocht zwemmen naar zijn schuilplek. De ‘stills’ van de video bleken achteraf gelukkig van prima kwaliteit om als foto te kunnen gebruiken.

Het is druk op de weg…

Inmiddels was het 10.35 uur en had ik echt haast. Al het natte materiaal werd achterin de auto gegooid. Op de parkeerplaats, midden in een grote stad, stond ik te strippen om mijn vieze viskleding te verruilen voor een schone broek en trui. Eindelijk de auto in! Onderweg stopte ik bij een tankstation om mijn armen in de wasbak bij het toilet van het visslijm te ontdoen. Ook kon ik even snel een urinoir bezoeken. Daarna werd de tandarts gebeld, “Sorry, ik ben iets vertraagd.” Een vriendelijke vrouwenstem aan de andere kant klonk begripvol: “Dat is geen probleem, het is druk op de weg.” Ik mompel instemmend. Ze moest eens weten!