Food for thoughts – Inside the box

Carli Driessen ken je wellicht al van zijn column ‘meer dan alleen dat balletje‘, waarin hij uitgebreid zijn visie op aas bespreekt. Daarnaast bespreekt hij regelmatig zijn hersenspinsels, ervaringen en bevindingen in de columnreeks ‘Food for thoughts‘. Veel leesplezier!

Last van hersenspinsels

Ik heb met regelmaat last van hersenspinsels. Het is iets waar we allemaal wel last van hebben, denk ik. Hersenspinsels zijn een soort groeistuipen van de hersenen. Ze worden gevoed door ad hoc gebeurtenissen die vanuit het niets kort het netvlies raken. Je ziet ze nooit aankomen. Het overkomt je en maakt je bewust van iets waarvan je daarvoor niet bewust was.

Op dergelijke momenten denk ik altijd dat er meer bestaat of te ontdekken valt in onze (vis)wereld, dan wat we doorgaans op het netvlies krijgen. Ik heb namelijk vaak het beeld dat alles al is uitgevonden. Ik bedoel, hoeveel meer bivvies kan je bedenken of rodpods, soorten rigs, type boilies, potjes soak, leuke lampjes, slimme wartels, zonder tot de conclusie te komen dat we ergens aan het einde zitten van een ontwikkeling. Waarom dan toch dat gevoel?

Je eigen universum

Zelf denk ik dat het komt omdat ik steeds vaker bewust onderscheid maak tussen de wereld die we voorgeschoteld krijgen vanuit de markt en media, met alle trends en ontwikkelingen en de wereld die we voor onszelf bouwen. Ik meen namelijk dat ondanks de prominente positie van de markt en media, zij uiteindelijk een hele andere wereld vertegenwoordigen dan die van jezelf. Ik bedoel, voor jezelf gelden er geen regels zoals die er wel zijn voor de handel. Voor jezelf hoef je niet perse te streven naar dat unieke idee of rendabele concept of nieuwste product… zelfs niet de meeste vissen.

Voor jezelf geldt alleen dat je doet wat het beste bij jou past, bij jouw stijl van vissen, jouw behoeften. Kortom dat waar jij je het lekkerst bij voelt. Het is volledig aan jezelf hoe jij jouw universum bouwt… toch?! En omdat daar geen regels gelden, anders dan die je jezelf oplegt, is de bewegingsruimte vrijwel onbeperkt.

Liefde voor de letterbak

Ik had recent weer zo’n groeispurt. Ik realiseerde mij opeens hoe veel van onze hobby zich richt op de menselijke behoefte om dingen te verzamelen. Het is echt een ding. Ik bedoel, welke andere impuls zorgt er anders voor dat volwassen mannen zo eindeloos bezig kunnen zijn met hun tacklebox?! Ik noem het ‘liefde voor de letterbak’. Het is een krachtige trigger en wordt gevoed door allerlei verleidelijkheden. Alijn Danau bijvoorbeeld start zijn boek Karper en andere Muzen met het delen van (meer dan) 101 karpertips. Ik heb het hele boek gelezen, maar voelde vooral bij al die kleine objecten (voor in mijn ‘letterbak’) een uitzonderlijk genot.

Allemaal cadeautjes

Het zijn eigenlijk allemaal kleine cadeautjes, mooi verpakt in beeld en taal. Het geeft een kick om steeds een klein stukje van een sluier op te kunnen tillen, heerlijk! Natuurlijk zijn lang niet alle tips even waardevol, maar voor een verzamelaar maakt dat niet uit. Alles krijgt een plekje in de vakjes en boxen. Naar aanleiding van dit bewustzijn dacht ik dat het wel leuk zou zijn om zelf ook eens een ‘cadeautje’ te delen, als onderdeel van deze column. Een moment waarop ik zo’n hersenspinsel had en de effecten ervan op mijn visserij, hier komt ‘ie…

Denken als een ingenieur

Rond 2010 kreeg ik onderstaande DVD in mijn handen gedrukt. Kevin Nash bespreekt er vanuit zijn eigen perspectief de ontwikkeling van de moderne rig. Best een interessant verhaal, zelfs nu nog. Maar goed, ik had dus zo’n hersenspinsel op het moment dat Kevin tijdens zijn verhaal de stap maakte naar de blowback rig. Opeens realiseerde ik mij het volgende:

De manier waarop de karper een rig pakt, kan direct vertaald worden naar eenvoudige wetmatigheden uit de (klassieke) mechanica.

En al is dit een ‘open deur’, ik zou hierdoor uiteindelijk afscheid nemen van het denken in kant en klare oplossingen, totaalconcepten zoals die mij via diverse kanalen tot dan toe werden aangereikt. Ik wilde de rig, als vraagstuk, opnieuw voor mijzelf opbouwen. Zoals een ingenieur dat doet, denkend over een technisch, mechanisch vraagstuk en werkend van kleine naar grote schaal. In eerste instantie gericht op de standaard bodemrig, want te veel variabelen maken een onderzoek lastig.

Vormfactoren analyseren

Pas jaren later heb ik de stoute schoenen aangetrokken. Ik begon met het onder de scanner leggen van mijn, op dat moment, meest favoriete haken. Deze scan heb ik vervolgens op A3-formaat uitgeprint en daarmee een vergelijk gedaan op basis van de (mechanische) werking van alle verschillende onderdelen van de haak:

A) Penetratiehoek (prikkracht < > houvast)
B) Haakopening (vlees pakken < > kracht)
C) Diepte haakbocht (stevig zitten < > kracht)
D) Haakpunt (scherpte < > positie weerhaak)
E) Stand haakoog en steelvorm (uitwendig < > inwendig)
F) Dikte haakdraad (dikte < > kwaliteit staal)
G) Afmeting weerhaak (houvast < > veiligheid)
H) Lengte haaksteel (draaien < > ‘wrikken’)
I) Haakmaat (formaat vis < > verhouding haak, hair en aas)
J) Materiaal en afwerking (kracht < > zichtbaarheid)

Na dit onderzoek heb ik de uitkomsten ervan naast de eisen van mijn visserij gelegd. Dit leidde tot een keuze voor de Classic van ESP. Maar misschien belangrijker nog het feit dat wanneer ik nu voor de schappen sta, weet waar ik naar moet kijken en waarom. Iedereen kan deze exercitie voor zichzelf doen en eigen afwegingen maken.

Mechanisme optimaliseren

Na het inzoomen op de haak richtte ik mij op de samenwerking tussen haak, hair en aas. Dit is best een uitgebreid werkveld en daarom heb ik mij, passend bij mijn visserij, beperkt tot een achttal eenvoudige aandachtspunten. Deze gericht op het optimaliseren van de samenwerking:

A) Houd de hair soepel (souplesse >> beter draaien)
B) Hanteer het juiste aanknopingspunt (op de steel >> sneller draaien)
C) Verleng je (rig)lijn met een kicker (uitlijnen met de punt >> sneller draaien)
D) Houd de opening groot genoeg (grote opening >> beter grip op de lip)
E) Laat hem draaien (sleeve), draaien (multi) of draaien (shot on the hook) (= een balansoefening)
F) Voorkom het uitspuwen van de haak (goed vrij laten bewegen >> blowback principe)
G) Blijf aan de lip hangen (loodje op de lijn >> meer houvast)
H) Zorg voor goede verhoudingen (goede verhouding >> betere mechaniek)

Met de situatie rekening houden

Als laatste heb ik de impact van verschillende vissituaties ernaast gelegd. Iets waar je eigenlijk altijd rekening mee moet houden. Ik vond het voldoende om onderscheid te maken tussen de volgende vijf:

1. Standaard >> alles wat zich afspeelt in open water en op niet al te grote afstand
2. Obstakels >> bij sterke takken, bomen, wortels, waar je de vis moet kunnen blokken
3. Lange afstand, wier- en lelievelden >> waar de lijn makkelijk zonder spanning komt te staan
4. Onbekend terrein >> waar je niet precies weet of je (standaard) presentatie wel goed uitpakt
5. Boven de bodem >> voor de vis die niet op de bodem aast

Elk ervan beïnvloedt de uiteindelijke keuzes die je maakt. Dit op basis van de wetenswaardigheden uit het eerder omschreven onderzoek. Het bepaald of je gaat werken met een klein, subtiel haakje, met een lange, rechte punt of juist een korte, kromme haak, met een dikke steel en net even een maatje groter. De variatie is vrij uitgebreid. Een meer complete omschrijving van het onderzoek is terug te vinden op www.MyBoilie.nl

Een voorkeur ontwikkelen

Hier hield het directe effect van Kevins DVD-moment wel voor mij op. Maar het duurde niet lang voordat er zich een nieuwe groeispurt aandiende. Eentje die de ontwikkeling die was ingezet naar een ander level zou brengen, een soort voorkeur zou ontwikkelen. Ook nu was er sprake van toeval. Tijdens een sessie op Rainbow zag ik een multi-rig voorbij komen. Nieuwsgierig als ik ben heb ik deze nagebouwd en realiseerde mij opeens dat dit format uitstekend bij mij past… waarom?

• Hij is makkelijk te maken (ik heb nogal grove handen)
• Hij heeft een uitstekende blowback werking (geen weerstand over de haak)
• Oppakken betekent draaien (aangrijpingspunt ligt buiten de steel)
• Ik heb van nature een hekel aan de ‘shot on the hook’ (is iets persoonlijks)
• Je kunt aflezen of je haak is opgepakt en of er weerstand is geweest (lus schuift naar sleeve)
• Je kunt de haak makkelijk vervangen

Kortom, ik vond in de multi-rig een hoop kwaliteiten terug waarmee voorwaarden uit mijn onderzoek als vanzelf een plek kregen. De rede dan ook dat ik deze rig in de meeste situaties probeer toe te passen.

Met de grootte van de vis rekening houden

En dan komt Markus Lotz opeens voorbij, een Duitse karpervisser en mij vooral bekend door zijn videodagboeken. Hij heeft er een hele berg van opgenomen. Ik vond het vermakelijk om ze te zien. Je kunt de meeste wel terugvinden op YouTube. Op basis van zijn verhalen en Lotzinger-rig werd ik mij opeens bewust van de schaal van de vis en het effect dat dit heeft na dat blowback-moment. Het gaat om de impact van het heffen van de kop, zoals je veel kunt zien op onderwaterbeelden. Dat extra loodje van 4-8 gram op zo’n 4-8 centimeter van de haak is wat ik eraan over heb gehouden.

Alles bij elkaar hebben deze hersenspinsels iets voortgebracht wat goed voor mij werkt. Het is echt iets van mijzelf geworden. Voor andere vissers gelden wellicht andere opvattingen en zienswijzen, geen probleem, je moet je eigen ding doen hè. En of ik nu hierdoor meer vissen ben gaan vangen weet ik niet. Er zijn meer factoren dan alleen de rig die een rol spelen, maar ik heb wel gemerkt dat het gemiddeld aantal vangsten omhoog is gegaan. Ergens lijkt vooruitgang geboekt bij het creëren van mijn eigen universum.

Inside the box

Vissers dragen allemaal hun ervaringen en kennis met zich mee, netjes opgeborgen in vakjes en boxen. En zo af en toe pakken we er wat uit, tonen de inhoud aan vrienden en genieten van de kennis die we verzameld hebben. Bouwen aan je eigen universum houdt in dat je zo af en toe wat aan je ‘vakjes en doosjes’ toevoegt, maar vooral óók dat je met regelmaat geniet van wat je al in je ‘vakjes en boxen’ hebt, om waar nodig de inhoud ervan te optimaliseren.

In tegenstelling tot wat de markt en media ons leert hoef je niet altijd outside the box te denken. Je kunt net zo goed vanuit inside the box jezelf ontwikkelen. En het leuke is dat daar alleen jouw regels gelden en meer bewegingsruimte zit.

… food for thoughts!