Oppervlakte vissen in het voorjaar

Dankzij het heerlijke weer heb ik de eerste vissen drijvend weten te vangen. Dat ze nog niet los zijn was zeker, dat ze tijdens de warmste uurtjes met de zon op zijn hoogst wel wat brokken lusten bleek al snel. Vanaf de ochtend was ik al aan het water, iets wat ik meestal doe, om te observeren waar de vis zich plaats houdt. Vanaf de eerste stek worden er 2 hengels met bodemaas, in de vorm van een enkele nep maiskorrel en een pva zakje met gecrushte boillies, te water gelaten zodat er in ieder geval al gevist wordt.

De eerste vissen worden gespot

Aan de overkant waar de bomen en bosjes over en in het water hangen worden al snel de eerste springende vissen gesignaleerd en omdat het water voor de rest nog helemaal vrij is gaan de spullen op de kar en lopen we snel om het water heen. Vorige week had ik ook zo’n snelle operatie maar die liep uit op janken… het wiel van mijn trolley brak genadeloos af en daar stond ik dan, 1 km van de auto vandaan. Met wat knutselwerk weet ik de kar provisorisch te maken en weet ik terug te komen naar de eerste stek, het dichtst bij de auto.

Omdat ik daar bij weggaan wat brokken had gestrooid om te kijken of er wat actie zou komen besloot ik daar nog 10 minuten te wachten. Net toen ik de kar terug naar de auto wilde sturen zag ik een twijfelachtige karper tussen de brokken door zwemmen. Azen deed hij niet maar interesse was er wel. Snel wat meer brokken erop en ook met de Dot Spod van Nash snel wat brokken richting het midden. Al snel was daar meer actie maar een aanbeet zat er niet in.

Op pad met een nieuwe kar

De volgende dag meteen een nieuwe kar gescoord, hobby mag geld kosten zeggen ze dan, maar na een set nieuwe molens en 4 nieuwe hengels eerder die week had ik dit liever een maandje later gehad. Eenmaal terug aan het water blijk ik het helemaal voor mezelf alleen te hebben, iets wat hier maar zelden gebeurt en al helemaal met Pasen. Kort nadat de brokken te water gaan en de eenden hun portie gehad hebben begint de actie en vang ik in 2 uurtjes tijd 3 schubkarpers waarvan de grootste toch wel van goed formaat, omdat ik avonddienst had moet ik jammer genoeg de azende vissen achter laten en vertrekken.

Zondags kon ik heel de dag vissen, dus vroeg op pad, wederom het hele water voor mezelf. Ik kan mijn geluk niet op, vandaag moeten er wel meer als 3 op de kant komen. Dit blijkt later echter een illusie want de vis wil niet azen, op 4 plekken heb ik het geprobeerd maar de vis lijkt niet thuis. Omdat er nog maar één plek is waar ik de vis verwacht besluit ik om naar het uiteinde van het water te lopen. Ja hoor, daar liggen ze, ik tel er al snel 30 in een groep bij elkaar, in de schaduw, tussen de takken.

Als echte struiner gaat mijn hart sneller kloppen en begint er een gevoel te bekruipen wat je maar een enkele keer hebt per jaar. Dit is goud! Ik kan uitkiezen welke vis ik wil vangen. Ondanks dat het water heel troebel is kan ik aan de ruggen wel zien of het schub of spiegel is. En spiegels, dat zijn de vissen waarvoor ik aan dit water sta.

Te water!

Al snel sta ik met een schepnet en een beaasde hengel met een enkele hondenbrok, maatje 10 haak en 28 honderdste lijn op de spoel langs de omgevallen boom. Even twijfel ik, is dit wel veilig voor de vis… ze zijn hier sterk en houden soms niet op met knokken, de telefoon, sleutel en portemonnee worden uit de broek gehaald, gaat de vis er vandoor dan staat het besluit al vast dat ik meteen te water ga om de vis zo veilig te drillen en landen.

Ik strooi wat brokken verderop en laat ze richting de plek waar sta drijven, al snel is het een kolkende massa voor me en azen ze gretig alles op. Wanneer de laatste brok weg is gooi ik de mijne tussen de vissen. Enkele malen trek ik de brok weg voor een bek van een vis omdat het een schub is. Voor mijn voeten ligt echter een spiegel met een redelijk brede rug. Het brokje laat ik voor zijn neus zakken en instinctief wordt deze meteen naar binnen gezogen, op dat moment staat de wereld stil.

Er schieten 100 gedachtes tegelijk door je hoofd, ga ik hem haken, is maatje 10 niet te klein, is 28 honderdste niet te dus, schiet hij de takken in, gaat hij voor het open… Als je zelf veel struint of aan de oppervlakte vist zal je het vast herkennen.

Een prachtige spiegel

Na een korte tik haak ik de vis en is die twijfel alvast weg. De vis lijkt niet te snappen wat hem overkomt en doet niks, hij blijft op zijn plek wat klapperen met zijn staart op het water waardoor alle andere vissen wegschieten. Snel trek ik het net eronder en schep de vis. Yes, deze is binnen!! Snel alles klaar zetten voor de foto, omdat de vis niet echt gedrild is zit hij nog vol actie, ik til het net voorzichtig op en laat de vis in het net even zijn gang gaan, inmiddels ben ik zelf tot aan mijn middel nat maar dat is wel het laatste waar ik iets om geef bij het vangen van deze vis…