Pionieren in Nederland

Pionieren… een fancy term onder karpervissende Frankrijkgangers. Echter binnen Nederland zelf hoor je het eigenlijk niet. Ikzelf werd echter ertoe gedwongen. Gedwongen in verband met een verhuizing naar een ander deel van ons mooie kikkerlandje. De wateren en watertjes waar ik het spelletje geleerd heb, ieder hoekje, taludje en dergelijke kende als mijn eigen broekzak. Dit zwaaide ik vaarwel. Nadat de perikelen van de daadwerkelijke verhuizing achter de rug waren ging ik langzaam maar zeker (met behulp van ons allen bekende Google Maps en Earth) zoeken naar de bewuste blauwe plekken en lijntjes in de regio.

Waar te beginnen?

“Inside information” ontbrak in zijn geheel. Ik kende natuurlijk vrijwel niemand hier en moest zelf beginnen bij het begin. Wat is het bestand? Welke vergunning heb ik nodig? Wat zijn de dieptes? Hoe intensief wordt er gevist? Pionieren dus… LEUK!!

Stap voor stap leerde ik langzaam wat watertjes kennen. Een wandeling met het brilletje op, in het water turen vanaf een bruggetje en warempel, een vis, een karper, een spiegel! En een brede ook. ”Die wordt de mijne” dacht ik direct!! Vanaf dat moment lieten die bewuste vis en het bewuste water me niet meer los. Na nog enkele rondjes de dagen erna en nog wat activiteit gezien te hebben begon ik met wat peilen en een beetje voeren. En dan die eerste keer gaan zitten blijft toch extra spannend op zo’n nieuw water. Die onbekendheid…

Drie hengeltjes verdeeld over de breed aangevoerde strook moeten het doen. Simpele rigjes, vlijmscherpe haakjes, PVA’tje kruim eraan… spot on! Volledig onbekend met wat komen gaat, het gevoel van mysterie, onbekendheid, is voor mij toch wel een extra dimensie aan mijn visserij. In een ooghoek zie ik een vis draaien, gevolgd door een bellenspoor op de aangevoerde stek. Puntje van de stoel… en ja hoor, een aanbeet! Een krachtige run, direct hengel in de hand… en losssss!! Gedesillusioneerd maar ook direct vol goede hoop. Het spelletje werkt! Later in de ochtend een nieuwe aanbeet en het blijkt een gewichtige spiegel te zijn. Een prachtig beest!

Met open vizier

Zeker voldaan maar ook direct de gedachte: Was dit “de” vis die ik zag? Zou ik dan direct klaar zijn? Zwemt er überhaupt nog meer? Want in alle tijd dat ik aan het water was nog geen enkele andere visser gezien of gesproken. Nogmaals: mysterie, het mooiste wat er is! De weken erna volgen nog diverse vissen. Allen kleinere schubs. Hoogstwaarschijnlijk was het dus inderdaad die bewuste vis die ik als eerste spotte. Een mooie gedachte! Voldaan!

Ondertussen hield ik mijn ogen en oren open voor andere watertjes. Via een familielid werd ik getipt voor een stukje kanaal ergens in de polder. Op een zomerse vrijdagavond reed ik er eens heen. Opnieuw zonder hoge verwachtingen. Ter plekke was enkel de omgeving alleen al een verademing. Weiland, schapen, bewolkte zomeravondlucht, rietkragen, onbetreden oevers en direct karperactiviteit zichtbaar.

Wetende dat het de dag erna weekend is, dus vrij van werk, is het plan snel gemaakt. Hier ga ik morgenochtend een poging wagen. Op de terugweg naar huis bekruipt me weer het gevoel van spanning, onbekendheid, wat zorgt voor een extra drive. Wat gaat dit brengen? De opvolgende ochtend ben ik er voor dag en dauw. Twee hengeltjes op losse banksticks staan snel op scherp. Lang verhaal kort, drie uurtjes later ga ik voldaan naar huis met drie prachtige puntgave schubs in the pocket. Een avondje in de opvolgende werkweek maakt het helemaal af. Een machtig mooie polderspiegel mag ik voor eventjes koesteren. Trillend op mijn benen zet ik hem weer terug in zijn element. Thanks for the memory!

Ruim 150 karpers!

De maanden erna en opvolgend seizoen hop ik zo van watertje naar watertje. Van klein idyllisch tot groots openbaar. Pieken en dalen volgen maar de prikkel van nieuw en onbekend blijf ik opzoeken. Ook andere technieken als ‘met de pen‘, oppervlaktevissen en met name de method feeders brengen tientallen vissen van klein tot groot in het net. Ochtenden en avonden met meer dan 5 vissen op verschillende watertjes volgen regelmatig. Maximale voldoening van mijn hobby!

Na anderhalf seizoen kan ik dan ook terugkijken naar ruim 150 karpers gevangen op 15 verschillende wateren. Van klein tot groot. Natuurlijk ga ik nu met regelmaat in herhaling en zoek ik de nu bekende wateren weer op met de juiste technieken. Op naar volgend seizoen en zal altijd naar iets nieuws blijven zoeken om zodoende scherp en alert te blijven. En de uitdaging gegarandeerd!!

Tight lines,
Guido van den Berkmortel