Te gemakkelijk… (of net niet?) – deel 2

De jacht op de grote schub

Omdat ik een fiasco als in het najaar van 2020 wil vermijden sta ik ook nu al op 3 januari (2022) paraat om een vergunning aan te schaffen. Zo kan ik er dit voorjaar weer stevig tegenaan. Ik ben heel de winter in de weer geweest op mijn “winterwater”, maar bij de eerste iets warmere zonnestralen geef ik het startsein om mijn vroege voorjaar van start te laten gaan. Zoals elk jaar wanneer het boven water lente begint te worden, word ik steevast met mijn neus op de feiten gedrukt wanneer ik merk dat het onder water nog volop winter is.

 

Advertentie:

The Carp Specialist  



Ik start voorzichtig met een absoluut minimum aan voer. Met ’s nachts nog vriestemperaturen en overdag een zon die heel wat werk verzet blijven het toch winterse taferelen. Maar waar voorheen het voorjaar ieder jaar wel een terugval weet te noteren blijven de temperaturen dit keer stabiel en zelfs licht stijgend. Dit gegeven gaf het water een enorme boost. Waar ik andere jaren tot april of in extremis zelfs tot mei moet wachten op de eerste aanbeten, loopt het nu al los vanaf maart. Aanbeten verschijnen aan de lopende band en de jacht naar de resterende grote schub is overduidelijk geopend. Met veelal weer kleinere vissen zit er zo nu en dan toch een betere vis tussen die bovendien nog gehuld zit in prachtige winterse kleren.

betere vis in winterse kleren
Een betere vis in winterse kleren

Meer voer, meer aanbeten!

Vanaf nu schroef ik het aantal sessies stevig aan en bijgevolg dus ook de series vissen (veelal kleinere). Het teken voor mij om het voer weer boven te halen en een aantal stekken licht aan te voeren. De eerste zonnestralen zijn ook andere vissers niet ontgaan en de drukte stijgt enorm. Tijdens de eerstvolgende sessie probeer ik dezelfde stek als de vorige sessies te bemachtigen, maar als meest populaire stek zijnde is deze al snel bezet en dien ik uit te wijken naar een andere stek. Geen man overboord want zoals jullie reeds in deel 1 hebben kunnen lezen heb ik ook nu weer op verschillende paarden gewed.

Ik beland deze keer op de stek waar ik vorig jaar mijn allereerste vis van mijn voorjaarscampagne gevangen heb. En ook nu legt deze stek mij geen windeieren. In het holst van de nacht onder een ietwat griezelige atmosfeer kan ik nogmaals een iets beter exemplaar landen. Tijdens observatierondes en door ervaringen uit eerdere sessies denk ik te maken te hebben met een trekroute die weleens door de betere vissen kan gebruikt worden. Verder blijft het die nacht echter stil en ik heb het gevoel dat ik de enige vis, die gepasseerd is, ook effectief gevangen heb. Maar dat zal ik nooit met zekerheid weten.

Vis in het holst van de nacht
In het holst van de nacht

Noodgedwongen in het ‘godvergeten’ hoekje

De sessies die nu volgen pivoteer ik werkelijk tussen meerdere stekken en tussen andere vissers door. Ik heb wel steeds kans op één van de aangevoerde stekken dus ik mag zeker niet klagen. Tot wanneer ik op een zaterdagavond aan het water arriveer en het extreem druk is. Ik geloof zelfs bijna mijn ogen niet. Ik ben speciaal tegen het vallen van de avond aangekomen zodat het grootste deel vissers al weg zou zijn maar niets is minder waar. Zowel alle topstekken en al mijn aangevoerde stekken zijn bezet. Het enige wat nog overblijft is een “godvergeten” hoekje waar ikzelf nog nooit gevist heb en waar ik überhaupt zelfs nog nooit iemand heb zien vissen.

Het is al donker wanneer ik alles begin uit te pakken en wanneer ik de stek volledig heb uitgepeild zijn we enkele uren verder. Ik twijfel om terug in te pakken maar blijf volharden. Wat nu volgt is een sessie die ik nooit meer zal vergeten. Ik weet die nacht een serie van veertien aanbeten neer te zetten met twaalf gevangen vissen. Van een slapeloze nacht gesproken! Uiteraard zitten er ook kleinere vissen tussen maar de meeste zijn originele betere vissen. 

De meeste zijn originele, betere vissen - de jacht op de grote schub
De meeste zijn originele, betere vissen
jacht op de grote schub

In de verte is de zon aan het ontwaken, bijna klaar om haar licht en warmte weer te laten schijnen. Ik heb de hele nacht afgehandeld op automatische piloot. Drillen, hengels inleggen, bijvoeren en vissen fotograferen met de zelfontspanner. Het lijkt soms wel wat op werken. Als de zon zich dan toch zo goed als helemaal laat zien beslis ik maar om de koffie klaar te maken.

Wat is hier allemaal gebeurd?!

Wanneer ik op de rand van mijn stretcher zit met een dampende tas koffie in mijn handen fluister ik tegen mezelf. Kevin… “what the fuck” is er hier allemaal gebeurd. Een stek waar ik het minst van verwachte bleek een ware schot in de roos te zijn. Om maar niet te euforisch te klinken ontnuchter ik mezelf door aan de spoorloze grote schub te denken. Ik kan dan wel een mooie serie vissen hebben gevangen, van de grote schub is nog helemaal geen spoor. Maar net zoals vorig jaar heb ik ook nu weer het gevoel dat ik er dichtbij ben. De temperaturen stijgen gestaag verder en ook de paai komt nu in zicht.

Wederom heb ik drie visdagen ter beschikking die ik uiterst zorgvuldig heb uitgekozen om strak tegen de paaiperiode aan te vissen. Ik wil de grote schub vangen in zijn uiterste topconditie. Ook deze sessie kan ik weer een aantal mooie vissen vangen. Op deze sessie ligt echter wel een kleine smet. Ik los maar liefst vijf vissen en kan niet meteen plaatsen of het betere of kleinere vissen waren. De aanbeten vallen niet stil zoals andere sessies maar blijven met regelmaat komen. Ik krijg nog enkele herkansingen en deze vissen weet ik wel zorgvuldig te netten.

de jacht op de grote schub
Stille getuigen van mijn jacht op de grote schub

Tijd voor de grote schub?

Daarna volgt weer de zoveelste aanbeet en ik zit momenteel zo druk tussen de aanbeten dat ik zelfs niet meer kan inschatten of het grote of kleine vissen gaan zijn. Maar dan maak ik rechtstreeks contact met de vis en krijg een paar stevige dreunen op mijn hengel. De vis probeert een overhangende tak te bereiken waar ik vorige vissen allemaal zonder problemen van weg heb gekregen. Deze vis blijkt toch iets meer brute power in zich te hebben want tot drie keer toe probeert hij deze tak te bereiken en nog bijna met succes ook.

Tijdens al dit gebeuren fantaseer ik uiteraard over die grote schub maar wanneer ik een glimp kan opvangen van deze vis merk ik dat het weer over de topspiegel gaat die ik vorig jaar al heb kunnen vangen. Die stond toen samen met de grote schub op mijn lijstje. Op een dubbelvangst zat ik niet echt te wachten maar wanneer ik ze aan de weger hang en merk dat ze toch wel een heel pak is bijgekomen ben ik even “over the moon”. Net zoals vorig jaar (2021) is ook dit jaar de laatste vis van mijn voorjaarscampagne dezelfde. Dit keer een heel pak hoger in gewicht maar desalniettemin wel een dubbelvangst.

De topspiegel, dit keer op topgewicht, waar blijft de grote schub?
De topspiegel, dit keer op topgewicht

Andere plannen

Ook nu is een heel deel kleine vissen al gestart aan het jaarlijkse liefdesspel en zullen de grotere weldra ook aanschuiven. Omdat ik niet zit te wachten op die extreme drukte aan de waterkant sluit ik mijn voorjaarscampagne op dit water dan ook af. Met twee topvissen op mijn lijstje, waarvan er één die ik tot twee keer toe mocht vangen, kan ik al bij al niet klagen.

Op het moment van schrijven is 2023 al reeds van start gegaan en heb ik andere plannen gemaakt waar dit water helaas niet in past. Het is weer tijd om dit voorjaar wat kanalen te gaan bestrijden en wie weet misschien terug een grote diepe zandafgraving met enkele toppers van karpers er in. Wat jullie plannen ook mogen zijn ik hoop dat jullie dromen uitkomen maar dat jullie in de eerste plaats er enorm veel plezier aan beleven!

 

Advertentie:

 



Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *