Tussen zwijgen & gillen: Afkicken

Zeven maanden. Het is voor mijn doen bizar, maar zo lang is het alweer geleden dat ik mijn laatste column schreef. Het ergste daaraan is dat het niet eens moeite heeft gekost om de spreekwoordelijke pen zolang neer te leggen, ik had er gewoon geen tijd voor en de maanden zijn voorbij gevlogen. Sinds de oplevering van mijn nieuwe huis op de tweede dag van mei is het klusmotortje gaan draaien en nog steeds worden er dagelijks klusjes (en grote klussen) uitgevoerd in en rond het nieuwe huis. De jongens bij CarpFeeling hebben daarom ook iets minder aan me gehad, maar sinds een paar weekjes ben ik weer actiever aan het vissen geslagen. En dat mocht ook tijd worden, want het tellertje stond dramatisch laag…

De vijver

Voor ik van wal steek over mijn huidige visserij wil ik eerst één van de projecten bij het nieuwe huis toelichten. Nu ja, het is eigenlijk wel het grootste project van alles. Sinds een jaar of twaalf ben ik actief aan het vijveren en met een grotere tuin lagen er nu ook meer mogelijkheden om een gaaf project op te zetten. Dat project betreft een koivijver met een afmeting van 3,8 x 3 meter en een diepte van 1.83 meter. De inhoud ligt daarmee op een krappe 21.000 liter. Na het opstellen en bijstellen van veel ontwerpen heb ik samen met Mariska een ontwerp gekozen waar we ieder heel blij van zouden worden. Inmiddels draait de vijver een kleine anderhalve maand en floreren de vissen als nooit tevoren.

Ook ‘Bobje’, één van onze oogappeltjes, heeft de verhuizing goed doorstaan. Deze prachtige volschub hebben we ooit op Carp Zwolle gekocht. Het visje was toen slechts tien centimeter groot, maar meet inmiddels ruim 73 centimeter en is oogverblindend mooi. Duidelijk het tegenovergestelde van die kale knakker waar hij naar vernoemd werd…

Binnenkort zal ik in een ander artikel uitgebreid stilstaan bij het vijverproject en hetgeen wat daar bij komt kijken, maar nu is het echt om jullie iets te vertellen over mijn huidige visserij. In de zomermaanden heb ik sporadisch wat uurtjes aan de waterkant doorgebracht en dat verliep redelijk moeizaam. De flow ontbrak een beetje als je begrijpt wat ik bedoel. Pas halverwege augustus nam het aantal klusjes in huis af en de beschikbare vistijd toe. Ik besloot daarom om lekker actief te gaan vissen en voerde drie stekken aan op verschillende wateren. Dat deed ik gedurende drie dagen en na iedere werkdag voerde ik op weg naar huis een kilootje Scopex Squid boilies per stek.

Op woensdagmorgen stond ik vroeg paraat. Het plan was om iedere stek maximaal anderhalf uur te bevissen en dan te verkassen naar de andere stekken. Ik begon op een afgesloten waterstelsel waar ik graag een paar vissen zou willen vangen. In februari van dit jaar ving ik er al een paar mooie vissen, maar er zwemmen nog meer vissen die de moeite waard zijn. Rond half 7 lagen beide hengels op scherp en verspreid over één aangevoerde stek. De linker hengel tegen een klein lelieveldje in de eigen kant, de rechter hengel iets naar rechts en strak in het kantje. Actie was er volop te zien dat stemde mij gelukkig.

Niet alleen witvis liet zich aan de oppervlakte zien, ook karpers draaiden naar hartenlust en het gevoel was goed. Toch lieten ze lang op zich wachten. Het was rond half 8 dat ik een karper zag azen onder een bruggetje. Snel verkruimelde ik een aantal boilies om te zien of hij er voor wilde gaan en deze voerde ik voorzichtig achter zijn staart. Om snel te kunnen schakelen als hij actief werd toverde ik een derde hengel uit de auto die ik vast optuigde en voorzag van een haakaasje. Bij een volgende inspectie zag ik plots drie vissen azen op de verkruimelde boilies.

Ik liet nogmaals een klein beetje boiliekruim vallen waardoor de vissen even wegzwommen van het stekje. Dat gaf mij de kans om de rig in positie te brengen en af te wachten. Direct hierna liep ik naar de andere hengels om er één uit te draaien. Toen ik bij de hengels stond zag ik de hengel op de brug plots doorbuigen en van links naar rechts over de brugreling schuiven. Dat was snel!

De dril die erop volgde was hevig en had relatief kort kunnen zijn, ware het niet dat ik mijn landingsnet uit mijn hand liet glippen en deze daardoor van de brug viel. Het was onmogelijk om de stel vanaf de brug of vanaf de kant te bereiken en het net was dus tijdelijk niet bruikbaar. Gelukkig had ik uit voorzorg een tweede net klaarliggen bij de andere hengel. De slip werd dus even open gezet en de hengel weer tegen de reling van de brug gelegd. Na een sprintje heen en weer kon ik opnieuw aan de slag om de vis uit een flink wierveld te halen…

Uiteindelijk lukte het en schoof ik een korte dikke spiegel over de rand van het net. Chaos alom, maar de buit was binnen! Helemaal happy stond ik met hengel en schepnetsteel over de reling geleund en begon ik het gevulde net richting de kant te slepen. Opeens klonk daar het geluid van een op hol geslagen Siren… de andere hengel!

Het geluid van een snoeiharde run trok door de woonwijk, maar ik had nu toch wel een probleem. Het eerste net lag midden in het water en het tweede was gevuld met een vis en een kluit wier. Snel kunnen schakelen is gelukkig een vereiste bij mijn werk en dat was nu ook wel nodig. Met een flinke tak werd het gevulde net aan de kant verankerd en op weg naar de stuiterende hengel greep ik een retainer sling mee uit de auto. Eenmaal bij de hengel bleek de vis nog steeds op ramkoers te liggen en eindelijk kon de dril worden ingezet.

Al snel kreeg ik in de gaten welke vis er aan de andere kant van de lijn zat. Het bleek namelijk de schubkarper die ik in februari en het jaar ervoor in juni al wist te vangen. Blijkbaar eet hij graag van een gevulde tafel, want dit was dus al de derde keer dat hij zeer snel op een aangevoerde stek werd gehaakt. Na twee pogingen met de retainer sling werd de schub veilig binnengehaald. Je zult begrijpen dat ik op dat moment in een redelijk euforische stemming verkeerde.

Beide stekken waren nu maximaal verstoord en daarom deed ik geen moeite om de hengels weer in te leggen. Alle aandacht werd gericht op het onthaken, wegen en fotograferen. De eerste spiegel bleek net geen 14 kg te wegen en was voor mij een nog onbekende vis. De schub zat weer op zomergewicht, een fraaie 16 kg. Da’s nog eens lekker beginnen!

Na het ordenen van het materiaal werd de tweede stek opgezocht. Dit betrof een kanaal waar ik al vaker succes had gehad in het verleden. Deze stek was gelukkig ook vrij en ik nestelde me met mijn scopes in de bosschages. De linker hengel werd gevist aan de onderkant van een meerpaal en de rechter onder het talud. Lang hoefde ik hier niet te wachten, want na een kwartiertje kreeg ik een wat twijfelende aanbeet. Het bleek wel degelijk karper te zijn en ik moet even flink aan de bak omdat de vis zichzelf om de meerpaal probeerde te vouwen. Gelukkig lukte dat niet en trok ik aan het langste eind van de lijn. Een mooie uitzetter van 11,8 kg scheet de mat vol met Scopex Squid restanten. En dat was natuurlijk het beste teken dat ik kon krijgen!

Het uur dat volgde verliep stilletjes, waardoor ik de derde stek opzocht. Inmiddels begon de temperatuur flink op te lopen in het zonnetje en dat bleek geen succes in combinatie met de tamelijk windstille omstandigheden. Nog voor het middaguur werd opgeruimd en de reis naar huis weer ingezet. Met drie gave vangsten en een behoorlijk gemiddelde was ik meer dan content!

Verslavingen zijn doorgaans een negatief iets, maar dat geldt voor mijn visserij natuurlijk niet (al ligt dat ook aan wie je het vraagt). Gelukkig werkt het ook hierbij zo dat je een verslaving zo weer kunt oppakken na een periode afkicken. Zodra je één keer terugvalt ben je gezien… gelukkig.

Meer blogs uit deze serie bekijken? Klik dan hier.