Tussen zwijgen & gillen: De duikhoek

Wie mijn blogs en vlogs een beetje volgt weet dat ik sinds 2013 al actief ben op een specifiek water: het syndicaat van VC de Meeren. Dit water staat niet alleen garant voor visplezier in de vorm van rust en mogelijkheden, maar bevat ook een prachtig bestand aan karper dat zich nog altijd gunstig blijft ontwikkelen. De enige ‘lastige’ factor op dit prachtige water is een hoek waarin niet gevist mag worden. Nu bevatten veel wateren een ‘reservaat’ of iets dergelijks, maar in dit geval is het een gedeelde waarin een duikvereniging actief is. Dit gedeelte van het wat bevat diverse onderwaterobjecten die bedoeld zijn voor de duikers en staat dan ook bekend als de ‘duikhoek’…

De duikhoek is een no go area en er mag niet statisch worden gevist. Je zult je dan ook niet verbazen dat de vissen zich juist daar veel ophouden. Veel vissers zochten in hun visserij de (uiterste) grens van de duikhoek op om tegenaan te vissen en te voeren. Dat leverde vis op, maar zorgde er natuurlijk voor dat de vis zoveel mogelijk in dit gedeelte bleef rondhangen en uiterst alert waren als ze hun veilige zone verlieten. Omdat dit overduidelijk was is er door de vereniging een nieuwe lijn getrokken tot waar gevist mag worden. Ook is er een verbod op voorvoeren ingesteld zodat de vis weer meer moet gaan bewegen over het water om aan voedsel te komen en de andere stekken ook weer vaker bezocht zullen gaan worden.

Legaal in de duikhoek

Een extra maatregel om de vis uit de duikhoek te jagen was door er gereguleerd te gaan vissen. Het bestuur van de vereniging zal geregeld vissers uitnodigen om samen een sessie in de duikhoek te gaan vissen. Door er op die manier regelmatig lijnen te verspreiden krijgen de vissen ook daar te maken met hengeldruk en zullen ze zich hopelijk iets meer gaan verspreiden over het water. Voor deze ‘gastsessies’, noem het socials, worden de vissers uitgenodigd op basis van de lengte van hun lidmaatschap. Aangezien ik zelf al vanaf het begin in 2013 lid ben kreeg ik vorige week de gelegenheid om samen met voorzitter Loet in de duikhoek te vissen. Nu had ik er door de jaren heen wel eens gestruind (dat mocht), maar het zou mijn eerste statische sessie worden vanuit deze hoek en daar had ik best zin in!

Op woensdag 28 juli vertrok ik voor het eerst sinds een ruim half jaar naar het syndicaat. Mijn laatste sessie dateerde immers alweer van november in het vorige jaar. Bij aankomst zag ik dat het waterpeil een flink stuk hoger lag dan het voorgaande jaar en dat daardoor ook de (jonge) rietkragen er veel mooier uitzagen. Het water kreeg gelijk meer sfeer. Loet was al gearriveerd en liet de stekkeuze aan mij. Ik koos voor een stek die dicht tegen het huis van de meereigenaar lag. Het was een iets diepere stek dan de rechterzijde en hier was tijdens de vorige sessie ook goed gevangen. De oevers waren wat lastiger begaanbaar dan rond de rest van het water. Met de lange verstelbare poten van mijn bedchair en een beetje creativiteit was het gelukkig goed te doen.

Geen stek voor mietjes

De hengels werden op stormpalen in het water geplaatst en een waadpak was een must. Door de zachte bodem was het af en toe een beetje ploeteren, maar met wat geduld kwam ik een eind. Er werd met twee hengels per persoon gevist en met de voerboot bracht ik mijn rigs in positie. Beide rigs werden kort onder de eigen kant geplaatst met een 12mm Scopex Squid aasje en wat klein voer. Niet teveel, ik wilde immers vissen voor een aanbeet.

Loet bleek één van zijn hengels niet op orde te hebben en daarom leende hij mijn derde hengel. Deze was immers klaar om gebruikt te worden. Vanaf zijn plaats was er één stek die echt mijn interesse had. Het was het begin van een dijkje waar prachtige bodem voor lag. Ik wist dit doordat ik er struinend al eens de oude rijen (of nummer 36) gevangen had. Loet besloot dat stekje dan ook te bevissen. Met de voerboot met Deeper CHIRP+ werd de bodem goed bekeken voor de rig gedropt werd. Ondanks dat dit Loet zijn kans was had ik het meest vertrouwen in die specifieke plek.

Weerzien met ‘De Overbeet’?

De avond viel en we keuvelden door over het water, de visserij en het leven. Het bleef stil bij de hengels, maar op het stekje bij de dijk was geregeld activiteit waar te nemen in de vorm van kringen en af en toe springende vis. Loet zei al dat ik vooral die hengel moest pakken als hij ging. Hij zou er immers nog veel vaker kunnen vissen. Ik was daarin nog wat afwijzend. Toen deze hengel rond 23.15 uur als een streep afliep, en Loet nogmaals riep dat ik hem moest pakken, duurde het niet lang voor ik contact had met een rustige vis. Het was ook nog eens op mijn eigen (uitgeleende) hengel, dus alles voelde vertrouwd.

De karper liet zich langzaam naar de kant toe dirigeren en gaf nauwelijks echt strijd. Een paar keer door de slip en voor de rest voelde het als een kort, lomp model vis. Eenmaal in het net bleek dat toch niet helemaal het geval te zijn. De schubkarper was juist lang en slank van model en had een zeer opvallende overbeet. Die bek deed mij gelijk denken aan een vis die ze ook ‘de overbeet’ noemen. Een karper die ik zelf al tweemaal had gevangen en die beide keren een ongelooflijke strijd had geleverd. Die vis was doorgaans echter iets groter met ongeveer 15 a 16 kg op de klok. Bij deze schub bleef de naald op 13,4 kg steken.

Was het hem dan toch op zomergewicht? Zijn opvallende bek had er alle schijn van, maar foto’s zouden uit moeten wijzen of het daadwerkelijk deze vis weer was. Anyway, de eerste vis was binnen en het was gelijk een prachtig exemplaar!

Gezoem, maar geen gegil

Na het maken van een paar foto’s in het water en het opnieuw inleggen van de rig werden de slaapzakken opgezocht. Ondanks de verwachtingen bleven de Sirens akelig stil. Dat kon helaas niet worden gezegd over de muggen. De hele nacht door waren ze vervelend en in de ochtend bleek Loet diezelfde ervaring te hebben opgedaan. Op allebei de plekken was geen enkele activiteit van vis meer te bespeuren geweest en rond het middaguur werd er dan ook opgeruimd. Vooraf had ik misschien op meer actie gerekend, maar de vangst van de schub was in ieder geval een fraai moment. Loet gaf ook aan dat het zeker niet de laatste keer zou zijn dat ik in de duikhoek zou kunnen vissen dus er komt zeker nog een vervolg 😉