Al op de terugreis van een bloedhete Franse zomertrip met Marcel draaien mijn gedachten overuren. Vele kilometers werden er gemaakt en we bezochten veel wateren. Helaas kwamen we niet verder dan 10 karpers van het formaat van een ‘platte’. Stuk voor stuk waren het echt prachtexemplaren, maar eerlijk gezegd kwam ik voor de dikke bakken die het land rijk is. Mijn revanche moest gemaakt worden en al snel lag het plan klaar om een bliksemsessie van 2 nachten te plannen naar de Noord-Franse kanalen. Kilometers water met een prachtig bestand aan zowel grote vis, als vis van prachtige schoonheid. Het kon mij natuurlijk niet gebeuren dat we even vijf dagen door het Franse land crossen en er geen karper van degelijk formaat op de gevoelige plaat zou worden vastgelegd. Na contact te hebben gehad met Frank en Joost, werd al snel de datum vastgelegd en kon de voorbereiding beginnen.
Begin september was het dan zover! Kijkend naar de weersvoorspellingen van de dagen die voor mij lagen dacht ik bij mezelf ‘weer die bloedhitte’…
De tweede trip naar Frankrijk en alweer temperaturen ver boven de 30 graden! Gelukkig waren de nachten al een stuk koeler en kreeg de watertemperatuur niet de kans om overdag boven de 22 graden uit te stijgen. Dit was een groot verschil, aangezien ik tijdens de vorige trip met watertemperaturen van 29,5 graden te maken had. Zeg maar gerust standje Bali! Ach dat is vissen, want uiteindelijk draait het allemaal om het plezier en de herinneringen! Toch? Je heb het weer nou eenmaal niet voor het uitkiezen en je moet het er maar mee doen.
Op naar het kanaal
Na de laatste werkdag. of eerder laatste werknacht moet ik zeggen, gunde ik mezelf nog wat uurtjes slaap voordat ik de Ibiza zouden aanslingeren. Zondagochtend rond 10.30 uur gooide ik de achterklep van de wagen dicht en trapte ik de nodige kilometers weg richting het Zuiden. Joost en Frank waren al twee dagen eerder gearriveerd. Zij wisten al vier mooie vissen te landen, waaronder een oude bekende van een eerdere kanaalsessie.
Aangekomen bij de stek stond de stoel al klaar, wat een service! Zoals gewoonlijk was Joost weer niet van z’n stretcher af te branden. Maar hé, wij zaten klaar om Max Verstappen te zien schitteren op de Ipad! Nou, mooi niet. We zijn nog geen drie bochten verder en hij staat al in de grindbak! ‘Owkeej we gaan voeren’ werd er geroepen.
Hup de Ibiza weer aangeslingerd en op naar de stek voor de tweede nacht. Deze werd alvast te voorzien van al het lekkers dat ik bij me had voor onze beschubte maat! Naast de nodige zakken vers gekookte tijgernoten had ik thuis nog een voorraad zakken Diamix van mijn favoriete bollen liggen. Ik dacht weet je wat, alles gaat mee! Alle drie zijn dit voedzame bollen voor de karper die in deze tijd van het jaar goed tot hun recht komen. Een kilo of 7 a 8 aan tijgernoten en drie soorten bollen werden sierlijk het water in gedonderd, om de spijsvertering maar eens op gang te helpen bij onze vrienden! Eet smakelijk en tot morgen!
De eerste nacht op het kanaal
Op de terugweg naar de stek voorzag ik nog even de achterbak van het nodige tijgernotenaroma na een iets te scherpe bocht. Dat mocht echter de pret niet drukken. Snel terug naar de stek want die hengels moesten erin! Frank was inmiddels alweer vertrokken naar Nederland, er moest immers weer gewerkt worden. Joost zou nog één nacht met mij mee vissen om vervolgens de volgende dag weer huiswaarts te keren. De zes hengels werden vol vertrouwen gepositioneerd, en na wat slap ouwehoeren en een paar blikjes “Spa goud” werd de slaapzak opgezocht met de hoop op een slapeloze nacht!
‘Donny!… Donnyyyy!!’ Niet wakker te krijgen en met de vis al in het net stond Joost voor de tent met het nieuws dat de eerste binnen was. Een mooie rondgebouwde spiegel in nu al prachtige najaarskleuren maakte ons happy met de gedachte dat dit wel eens een mooie dertiger kon zijn. Een zorg voor later, hup die hengel weer op scherp. Met de klok rond 05.30 uur kropen we nog even de slaapzak in. Stoer brullend naar elkaar ‘Op naar de volgende!’ Je voelt het al aankomen… Heerlijk geslapen! 🙂
Met de opkomende zon waren de warme zonnestralen erg welkom na de eerste frisse nacht aan de waterkant. Maar dat maakte weinig uit, er lag namelijk een prachtige spiegel op ons te wachten! Bij het zien van de vis met daglicht moesten we onze verwachting qua gewicht al snel bijstellen. Na het wegen bleek de vis een mooie 14,5 kg te wegen. Na het vastleggen van de nodige herinneringen werden de spullen snel in de auto’s gegooid en gingen we opzoek naar een stuk kanaal waar we de vis ook wel overdag konden verwachten.
Nog één nacht te gaan
Door de hitte die weer eens kwam opdagen bleef het erg stil en na wat uurtjes keerde Joost rond het middaguur weer huiswaarts en zat zijn kanaalavontuurtje er op. Voor mij lag er nog één nachtje in het vooruitzicht. Na een bezoekje aan de lokale sanitaire voorzieningen stapte ik opgefrist en wel de auto in en maakte ik mijn plan voor de komende middaguren.
Ik zocht een put niet ver van het kanaal op en vond al snel meerdere groepen karpers met de drone. De vis lag erg hoog. Maar ja, wie weet zou het lukken om met de chod de nieuwsgierigheid van de vis te trekken. Na vijf uurtjes stond ik met lege handen en zocht ik de eerder aangevoerde stek aan het kanaal weer op om daar mijn geluk te beproeven. Gelukkig was de stek bij aankomst vrij en werd alles klaargemaakt voor de nacht.
Na een heerlijke roerbakmaaltijd kon ik er weer tegenaan. Ik voorzag de hengels van de bollen en tijgernoten van Evolution Products. Een dubbele 14mm SweetFish bol werd zorgvuldig voor de ingang van de sluis gedropt. Er kwamen geen boten meer aan en daarbij bleven de sluisdeuren dicht. Een bijkomend voordeel was dat al het drijfvuil deze hoek in dreef. In het verleden heeft het bevissen van dit soort plekken mij regelmatig vis opgeleverd. Gelukkig kon ik deze hengel uitlopen en kon ik de lijn dus secuur over de bodem begeleiden richting de steunen. De middelste hengel werd voorzien van een Sweet Garlic Robinred bol. Deze kreeg een plekje onderaan het talud in de vaargeul en aan de rand van een flink wierbed.
Blanksaver
Dit jaar was de wiergroei echt extreem hoorde ik uit verschillende bronnen. Het was dan ook flink zoeken naar de juiste plekjes. De avond viel al vroeg en snel werd de laatste hengel voorzien van tijgernoten en gedropt bovenaan het talud. Als alle hengels op scherp liggen trek ik nog een blikje Spa Goud open en bel ik nog even met vrouwlief om vervolgens de warme slaapzak in te kruipen.
Piiiieeeeeeeeppp….!!!!! Mijn RX+ schreeuwt het uit van ellende en snel trek ik de laarzen aan en haast ik me naar de hengel. Het is de hengel uit de vaargeul en al snel blijkt dat de vis al tientallen meters lijn van de spoel heeft gerost. Jeetje! Weer was ik niet wakker te krijgen, die minimale uurtjes slaap na vijf nachten werk hakken er aardig in! Na flink wat lijn teruggewonnen te hebben begon de dril pas echt onder de kant. Onder de kant stond al snel 2.70 meter water en door kon de vis goed diep blijven. Een heerlijk lange dril met veel power, en na een goede 15 minuten lag er een puntgave kanaalschub in het net.
De blanksaver was binnen en zo ook mijn eerste vis van een Frans kanaal! De kanalen in eigen land hadden mij al veroverd, en nu ook hier in het Franse land. Snel werd de vis in de sling gedaan en gewogen. Een mooie 12,5kg schub was het resultaat en deze mocht verder tot rust komen in het water. Snel de hengel weer richting de vaargeul en een paar goede scheppen voer erop. Er zit meer in!
Een prachtige schubkarper
Binnen 45 minuten kreeg ik enkele piepen op dezelfde hengel en ik ging ervan uit dat het drijfvuil was. Intussen waren de sluisdeuren op een kiertje komen te staan en al het vuil dreef met de stroming mee langs mijn lijnen! Drama! Vijf minuten later kreeg ik weer een aantal piepen en ik ging toch maar eens kijken. Tot mijn verbazing stond mijn top krom tegen de stroming in en compleet de andere kant op van waar ik de rig heb gedropt. Dat moest vis zijn.
Bij het oppakken van de hengel voelde ik al snel dat de vis zijn weg door het wier had gevonden en er was geen beweging meer in te krijgen. Balend nam ik plaats op mijn stretcher met de lijn tussen mijn vingers. Je weet maar nooit. Al vrij snel voelde ik de vis met zijn kop schudden. Yes, de vis zit er nog aan! Door 20 meter de andere kant op te lopen wist ik de hoek van spanning te veranderen en de vis kwam vrij snel in beweging. Hierdoor zwom hij zichzelf vrij uit het wier.
Net als bij de eerste vis begon het echte werk onder de hengeltop. Ik voelde dat het om een betere vis ging en mijn hart begon sneller te kloppen. Na een minuut of 10 liet de vis zich voor het eerst zien en weer was het een schub. Een prachtig hoog gebouwde schub die niet veel later veilig het net in gleed. Ik was door het dolle heen, zo’n schub doet het hart van elke karpervisser sneller kloppen!
Het einde van de sessie nadert
Na een goeie bak koffie werd er nog even rondgekeken waar ik de foto’s wilde maken. Deze prachtexemplaren verdienden een mooi decor! Met alles uiteindelijk in positie gebracht werd de eerste vis tentoongesteld en werden er weer mooie herinneringen vastgelegd! Jeetje wat een gedoe is het toch elke keer weer om de juiste plaat uit de hoge hoed te toveren in je uppie. Niet zeiken, jij wilde vis vangen! Veilig werd de eerste vis weer teruggezet in zijn of haar eigen omgeving en werd het tweede decor opgebouwd voor de sterspeler van de nacht! Een prachtige schub van 16,2kg met een bouw om van te watertanden werd veilig op de mat gepositioneerd. Met de zelfontspanner tussen de tanden werden een stel prachtige platen geschoten. Kort daarna kreeg de vis weer haar welverdiende vrijheid…
De zon werd nog even aan het werk gezet zodat alles schoon en droog de auto in kon. Ik kon terugkijken op een geslaagde eerste sessie aan een kanaal in het Franse land. De tijgernoten waren samen met de Sweet Garlic Robin Red duidelijk favoriet. Zowel bij Joost, Frank en mij werd hier de meeste vis op gevangen. De vissen waren verre van los…
We spraken meerdere vissers, waarvan de meeste blankten. Toch konden wij wel positief terugkijken op deze bliksemsessie naar het Noord-Franse land. Helaas hebben we de magische 20kg grens niet kunnen overschrijden, maar dat komt de volgende sessie vast wel! Het blijven wateren waar de vis overal kan zitten, en soms moet je nou eenmaal met de neus in de boter vallen met zo’n korte sessie. Maar prachtig was het zeker!
We’ll meet again!