Soms komen er gebeurtenissen op je pad waarbij het woord ’toeval’ niet meer van toepassing kan zijn. Op mijn toenmalige werk hadden we een transporteur met een eigen bedrijf die veel van de transporten voor ons regelde en zelf ook vaak veel ritten deed. Een pracht van een mens met veel positieve energie en altijd leuke verhalen. Na een tijdje vertelde hij dat hij een vakantiehuisje in zuid Frankrijk had gekocht en opgeknapt. Hij wilde deze gaan verhuren en af en toe lekker zelf met zijn gezin naartoe te gaan. Voor de website had hij goede foto’s nodig en dat was het punt waar toeval en het lot elkaar begonnen te kruisen.
Al snel was de afspraak gemaakt, ik mocht een week gebruik maken van het huisje in ruil voor foto’s voor de website. Het huisje lag op de grens tussen de Dordogne en Lot et Garonne. Op ongeveer een half uur rijden van de rivier Dordogne en de Lot. Op amper 10 minuten rijden lagen ook nog eens 2 kleiner stuwmeren. Na wat onderzoek bleek er een redelijk bestand op de stuwmeren te zitten en van de rivieren is wel bekend dat er vis op zit.
Plannen maken
Omdat het een vakantie samen met de vriendin was had ik het idee om regelmatig wat stekken aan te voeren en dan af te romen met een minimale hoeveelheid aan spullen. Helaas dacht de vriendin daar anders over en kreeg ik te horen dat we elke dag, behalve op haar verjaardag die in die week viel, zouden gaan vissen. Gelukkig heb ik een busje en deze werd de dag voor vertrek dan ook tot de nok toe volgeladen met spullen. Je kent het wel, je weet niet waar je terecht komt dus alles moet mee.
Het zou 12 uur rijden gaan zijn vanuit het zuiden van Nederland dus we vertrokken om 4 uur in de ochtend. Zodra we in Frankrijk waren begon de navigatie moeilijk te doen, deze stond dus nog op tolwegen vermijden maar dit hadden we eerst niet in de gaten. Na een korte omweg die een extra uur aan de reis zou toevoegen zaten we dan toch op de tolweg en schoten de kilometers voorbij. Toen de heuvels wat hoger werden en de weg omhoog en omlaag steeds wat steiler werd begon onze gele kanarie, zo noemde we de oude gele Peugeot Partner, meer moeite te krijgen om boven te komen.
De reis duurde veel langer dan gepland en rond een uur of 9 in de avond kwamen we aan in het huisje. Een prachtig huisje met een zwembad, jacuzzi, 2 sauna’s, luxe douche en nog 2 grote tuinhuisjes met veranda. Hier konden we wel een weekje goed in vertoeven. Na een paar koude Franse biertjes en een half uur onder de heerlijke douche was het tijd om het bed in te kruipen, het was een lange slopende dag geweest.
Op verkenning
Zaterdag, eerste taak is de omgeving eens verkennen. Op 10 minuten rijden ligt een dorp waar in ieder geval een supermarkt en verschillende restaurantjes waren. Veel meer hebben we op zich niet nodig. Beide stuwmeren worden bezocht maar vanwege onderhoud aan de dam staat er bar weinig water. Enkele locals maakten er dankbaar gebruik van dat de vis nu in minder als een vijfde van het water zwom want er werd druk gevist. Hier tussen gaan zitten is niks voor mij, dan maar eens de Lot opzoeken. Dan komt meteen het grootste probleem: privé grond. Ik schat in dat zo’n 90% van de oevers van de Lot bestaat uit achtertuinen van mensen, onbegaanbare rotswanden en steile oevers…
Bij het plaatsje Fumel vonden we de eerste mogelijkheid. Via een landweggetje kwamen we veel gemaakte steigers tegen, gezien de staat en het feit dat het ook weer “privé” was zijn we die voorbij gereden tot we een plekje tegenkwamen waar de oever laag genoeg was en we er ook nog eens fatsoenlijk konden zitten.
In het diepe
Met 0.0 ervaring op rivieren zou het één grote gok worden, maar ook weer een leerschool waar we alleen maar wijzer van worden. Zonder boot en dieptemeter, gewoon een bonk lood eraan, gooien en voelen. Op deze manier kon ik toch een beeld krijgen van de bodem. 1 hengel onder de kant, op een ondiepe plaat van 3 meter. De andere verderop, 1 op 7 meter en 1 op 11 meter diep. De rivier was zo breed dat je werpend ongeveer op een derde uitkwam van de overkant.
Na enkele uren de hengels in het water te hebben gehad werd een flinke partij voer aangemaakt van partikels, boillies en pellets. Deze ging te water en we gingen lekker in het huisje wat eten maken en de avond genieten van diverse Franse lekkernijen. Zo kon de vis op zijn gemak op de stek komen, althans dat hoopten we dan. Die ochtend sliepen we lang uit, misschien wat te lang. Tegen de middag kwamen we pas aan op de stek en na een snelle actie lagen de hengels op zijn plek en lag de vriendin al te slapen op de stretcher. Ook ik lag al snel weer te snurken op de stoel. Beide hebben we een baan die veel energie kost en in lange tijd al geen vakantie meer gehad.
Tegen de avond maakten we een lekkere maaltijd op de stek. We keken uit op een steile oever, voor de rest is het echt een saaie stek. We zaten gelukkig wel lekker in de schaduw want het was ruim 30 graden overdag. Ik had maar weinig vertrouwen in de stek en al vroeg na het avondeten lagen de spullen weer in de auto. Nog maar een keer voeren en morgen wat vroeger op de stek zijn? Een andere stek gaan zoeken? Dat beslissen we morgenvroeg maar, kijken wat het gevoel zegt.
Poging 2
Vroeg in de ochtend gingen we op pad. Terwijl we over het zandpad reden schoten enkele herten voor ons uit en vluchtte een fazant de struiken in. Omdat we simpel vissen lagen de hengels al snel weer in. Onderweg was ik al veel aan het twijfelen om een andere stek te gaan bevissen. We hadden echter nog geen andere stek gevonden. Na maar 3 uurtjes gezeten te hebben ging alles terug de bus in, zetten we google maps aan en gingen we rijden. Kilometers maken, doodlopende wegen in en uit, landweggetjes in waar je na een kilometer een hek tegenkomt en weer achteruit terug moet.
Bij de stuwen en sluizen konden we redelijk komen, alleen waren ze niet allemaal te bevissen. Bij de 4e of 5e stuw kwamen we op een plek waar veel ruimte was om te vissen. Dinsdag is de vriendin jarig en die dag gaan we dus alles doen behalve vissen. We hebben een dagje sightseeing gepland. Er waren daarna dus nog 2 dagen om te vissen. Gezien het voer wat ik mee heb genomen konden we hier dus wat meer voeren en ze lekker 2 dagen met rust laten voor we gingen vissen. Na wat gooi- en smijtwerk bleek de bodem wat mooie plekken te hebben en 4 emmers bollen werden met de werppijp over een strook van 100 meter verspreid.
Relax modus
Omdat we al een heel eind op weg waren bleek de rit naar het huisje inmiddels bijna een uur te zijn. Het weer was voor eind september echt nog lekker, iedere dag 30 graden plus. Omdat we de dag erna niet gingen vissen werd de auto volledig uitgeladen. Het laatste wat je wilt is dat je auto daar opengebroken wordt en je visspullen worden gejat. In het huisje genoten we van alle luxe die er was, lekker zwemmen in het verwarmde zwembad, ff stomen in de sauna en daarna nog lekker languit in de jacuzzi met uitzicht over de vallei waar we altijd wel wat herten en ander wild zagen…
Benieuwd naar het vervolg van deze sessie aan de Lot? Houd de website dan in de gaten en lees binnenkort verder in deel 2 van dit artikel.
Advertentie: