Verhalen uit de boot (2e): Het slot van de verbouwing

In zijn blog ‘Verhalen uit de boot’ vertelt Carli Driessen je over het ombouwen van zijn Pilot 520 tot een heuse karperboot. Hij laat hierbij stap voor stap zien hoe hij dit project heeft aangepakt en waar je rekening mee kunt (of misschien zelfs dient te) houden als je zelf een boot wilt gaan verbouwen. In de voorgaande vier delen besprak hij de verbouwing van zijn karperboot. In dit slotdeel bespreekt hij nog enkele handige items en dingen om over na te denken.

Met dit slot van de verbouwing wil ik nog een paar dingen onder de aandacht brengen. Dingen die wellicht handig zijn om op het netvlies te hebben. Geen echte opzienbarendheden, maar eerder ‘food for thought‘.

Ligplaats

Het eerste puntje gaat over je ligplaats. Plekken die helaas niet ruim voorradig zijn. Zeker als je een beetje strategisch wilt liggen. Ik heb bijna alle havens rond de Kaag wel gevraagd, maar zonder succes. Uiteindelijk vond ik één enkel plekje op het eiland, omdat de aanhouder wint. Maar dat ik nu in jachthaven Jonkman mag liggen, berust gewoon op geluk. Misschien ook een beetje omdat mijn familie daar al een bootje heeft liggen, wie zal het zeggen? Maar goed, daar gaat het mij niet om.

Het punt is dat je een plek moet zien te vinden waar je ook mag klussen. Dit lijkt misschien vanzelfsprekend, maar is het niet. Klussen geeft een hoop herrie en rotzooi. En al ruim je het allemaal weer zelf op, mensen staan niet te juichen. Kijk ook even naar de beschikbaarheid van elektriciteit. Ik heb zelf veel gebruik gemaakt van accu’s, maar bij bijvoorbeeld het langere schuurwerk is dat toch wel handig.

Voorbereiding

Mijn tweede punt is wat cliché, maar een goede start is het halve werk! Neem gewoon even rustig de tijd om na te denken voordat je ergens de zaag in zet. Zolang je nog in je plan-fase zit gaat er niets mis als je van gedachten verandert. En je hoeft natuurlijk niet alles uit te tekenen zoals ik dat heb gedaan. Je bereikt hetzelfde effect met gewoon wat handschetsjes. Tekenen en schrijven, in welke vorm dan ook, is niets anders dan een vorm van goed nadenken. En werken met een beetje de rem erop kan je behoeden voor verkeerde aankopen of werkzaamheden waar je later spijt van krijgt.

Helling & kraan

Nog een open deur… Als je bootje een beetje gewicht heeft moet je rekening houden met de vraag hoe je de boot in en uit het water krijgt. Scan daarom vooraf alle mogelijkheden voor een trailerhelling of kraan. Het punt is namelijk dat die boot er toch om de zoveel tijd uit moet. Al is het maar voor het onderwaterschip of het feit dat je motor af en toe een beurt nodig heeft.

Drijvers

Je zult niet de eerste of de laatste zijn die zijn kostbare spullen per ongeluk overboord gooit. Sleutels en dergelijke floepen zo uit je jaszak, ik spreek uit ervaring. Dus zorg ervoor dat je waardevolle spullen veilig aan boord liggen of dat ze drijven. Ik heb een aparte tas met een goed handvat waarin al mijn waardevolle spullen opgeborgen zitten. Voor mijn sleutels gebruik ik ‘stootwillen’ als sleutelhanger. Uiteindelijk niet de beste keuze, want de bossen zinken nog steeds als bakstenen, maar je hebt verschillende soorten drijvers op de markt, dus gewoon even vooraf testen.

Kleur bekennen

De kleur van je boot is iets persoonlijks. De een vindt groen mooi, de andere geel. In Den Haag houden we van allebei. En omdat je er vaak naar moet kijken heeft je keuze wel iets van relevantie. Wederom even de tijd nemen dus. Een handige manier om dit te doen is door verschillende kleurstalen voor een periode aan de muur te hangen of op tafel te leggen. Door er een tijdje zo af en toe naar te kijken, zul je merken dat er uiteindelijk vanzelf een voorkeur ontstaat.

Naam en nummer

Naast de kleur wordt het karakter van je boot ook voor een deel bepaald door de naam of het nummer dat je erop plakt. Het maakt je boot herkenbaar, wat in sommige gevallen (qua veiligheid) best zinvol is. Goed over nadenken, want je gebruikt die naam ook voor praktische zaken zoals een eventuele registratie (alleen verplicht onder voorwaarden / www.RDW.nl), verzekeringen of het huurcontract voor de ligplaats. Het is niet handig om hier te moeten wijzigen.

Diefstal

Die herkenbaarheid of eigenheid of opvallendheid heeft wat mij betreft ook nog een andere functie. Dit in relatie tot de mogelijkheid dat je boot gestolen wordt. Ik weet namelijk uit ervaring dat zoiets zomaar kan gebeuren. Een paar jaren geleden werd het sloepje van mijn familie uit de sloot van een boer gestolen. Dit ondanks dat deze serieus verankerd lag. We hebben toen zelf de waterwegen afgezocht en uiteindelijk de boot (en dieven!) gevonden. Je boot makkelijk herkennen helpt in zo’n geval. Mijn punt is… als men wil neemt men je boot gewoon mee, daar is niet zoveel aan te doen. Maar het wordt voor de gemiddelde dief wel een stuk lastiger als de boot (of de gebeurtenis) om wat voor rede dan ook opvalt.

Camera’s

Camera’s en water zijn niet de beste vrienden. Het is dus logisch om alleen (spat)waterdichte spullen aan boord te nemen. Het punt wat ik hier zou willen benadrukken is dat het ook verstandig is om deze spullen na je vaart weer mee naar huis te nemen. Het klimaat op een boot is niet bijzondere tolerant. Zeker als het koud wordt, zo zonder verwarming en goede ventilatie. Ook waterdichte apparaten kunnen het dan best zwaar hebben.

Verzekeren

Met een boot varen vraagt om enige kennis en kunde. Iets wat je opbouwt door ervaring. Maar zelfs met ervaring kunnen er situaties ontstaan waarin het mis gaat. Voor schade aan mijn eigen bootje ben ik niet zo bang, maar een luxe jacht rammen… da’s andere koek. Zeker met zo’n anker op de boeg. Dit is dan ook de reden (voor mij althans) om mijzelf te verzekeren. Niks fancy, gewoon een wettelijk aansprakelijkheid en rechtsbijstand. Het vaart een stuk rustiger en de kosten zijn te overzien.

• ANWB bootverzekering
• Basisdekking = WA
• Gebruik = recreatief
• Incl. rechtsbijstand
• Kosten = tussen de € 10,- en € 12,- euro per maand

Schoeisel

Het heen en weer lopen op zo’n klein bootje, zoals mijn Pilot 520, vraagt wat behendigheid. En zeker als het regent of vriest is het zaak om je voeten zorgvuldig neer te zetten. Grip hebben op een gladde polyester ondergrond is dan belangrijk. Zeker als je in je eentje op groot water vist. Ik gebruik hiervoor het liefst schoenen met een hele zachte, rubberen zool. Voor mijn gevoel heb ik hier het beste houvast mee, het meeste contact met de ondergrond. Sommige neopreen sokken (of waadschoenen) met een soepele, zacht-rubberen antislip zool, werken ook voor mij.

Toilet

Gek genoeg is het lang verblijven op zo’n klein bootje rete vermoeiend! Het komt misschien omdat je niet goed of veel kunt bewegen. Ik heb eerlijk gezegd geen idee, maar ik weet wel dat ik na een lang weekend soms behoorlijk gesloopt ben. Daarom moet je op een boot goed voor jezelf zorgen. Qua eten, drinken, slapen, kleden, enzovoort. Een aandachtspunt hier is de mogelijkheid om eenvoudig je behoefte te doen. Ik heb zo’n portable toilet en deze werkt perfect. Lekker ’s ochtends in de kuip op de bak zitten, terwijl je uitkijkt over het stille wateroppervlak, zonder boten in het vizier… ideaal!

Vlag & strontschuit

Als laatste puntje zou ik willen benadrukken dat je dingen soms moet loslaten. In de afgelopen twee winterperioden heb ik mijn boot in het water laten liggen, in de haven dus. De meeste boten zijn er dan uit. Dat betekent echter dat de eenden, meeuwen en meerkoeten minder bootoppervlak hebben om op te schijten. Je voelt hem al aankomen natuurlijk. Ik heb mij een paar maanden helemaal het schompes geschuurd en gelakt om die boot een beetje op orde te krijgen en opeens gebruikt half kwakend Nederland hem als kattenbak! Loslaten dus en gewoon later weer opnieuw beginnen. Ik heb in ieder geval de foto’s nog van toen hij net te water ging, schoon, strak en met een vlag erop.

Varen!

En dan eindelijk varen. Ik heb eerst een kleine proefvaart gemaakt met iemand die dat veel beter kan dan ik. En al kom ik niet helemaal uit een ei, het gaf me toch iets van vertrouwen. Daarna heb ik zelf het ruime sop gekozen. Eerst met gespannen bilnaad door de smalle watergangen in de haven en dan langs de woonboten, maar uiteindelijk vrij op de Kagerplassen. Het was een heerlijk moment, echt zo’n ‘top of the world’ gevoel en ik kon maar aan één ding denken: vissie, vissie, vissie… where art thou?!!

Zo, dit was het laatste deel over de verbouwing. In de komende verhalen ga ik verslag doen van de sessies op dit nieuwe water. Ik ga proberen om op de een of andere manier mijn ervaringen en leercurve over te brengen. Ik vind het nog geen eenvoudige opgave, want ik heb nog niet echt grip op het water, maar ik ga m’n best doen.