Verhalen uit de boot (deel 2d): Het achtersteven

In zijn blog ‘Verhalen uit de boot’ vertelt Carli Driessen je over het ombouwen van zijn Pilot 520 tot een heuse karperboot. Hij laat hierbij stap voor stap zien hoe hij dit project heeft aangepakt en waar je rekening mee kunt (of misschien zelfs dient te) houden als je zelf een boot wilt gaan verbouwen. Een zeer interessant project en in dit 5e deel staat het achtersteven van de boot centraal.

Het achtersteven

Het is een bijzonder woord wel… achtersteven. Het gaat om het achterste deel van de steven, een ander woord voor scheepsromp. Het achtersteven wordt ook wel spiegel of hek genoemd. Hoe dan ook, op mijn bootje moet het de plek worden waar het vissen zelf plaatsvindt: de ruimte dus waar je vrij in moet kunnen bewegen, voor zover je daarvan kunt spreken op zo’n klein bootje. Het achtersteven is de plek voor:

• het plaatsen van je hengels (rodpod e.d. )
• het verzorgen van de vis (onthaakmat e.d.)
• het maken van foto’s en films (statief e.d.)
• het bergen van spullen (aas e.d.)
• de accu, tank, motor, bilgepomp en dieptemeter

Plaatsen van je rodpod

Het eerste waar ik over nadacht was de wijze waarop ik mijn hengels wil plaatsen. Het idee was om iets zelf te klussen, met steigerpijpen of iets dergelijks. Maar dat vond ik uiteindelijk toch te ingewikkeld worden. Uiteindelijk heb ik gekozen voor bestaande producten: de steekstokarm met GO rodpodhouder en transducerplaat van Timmy’s Carpboat Products.

Zoals de naam al aangeeft plaats ik mijn rodpod aan een steekstok en hang daarmee het hele zakie buiten de boot. Doordat de rodpodhouder in alle richtingen is in te stellen kan ik met de hengels makkelijk in de juiste richting wijzen. Door het soort rodpod dat ik gebruik (X2 Alcatraz RVS), waarbij de backrests en piepers in twee richtingen instelbaar zijn, kan ik zelfs twee kanten op vissen. Best handig bij oeverranden of ergens op een hoek. Bij rustig weer heeft het feit dat ik ook mijn boot aan de steekstok bevestig nauwelijks effect. Maar met een zwaardere golfslag worden mijn wat bejaarde Delkims onrustig. Zolang ik dit kan corrigeren met wat instellingen is er niets aan de hand. Als dit niet lukt, dan plaats ik mijn wakers voor de piepers. Dit beperkt weliswaar de registratie, maar saneert ook het geluid.

Verzorgen van de vis

Als tweede ging mijn aandacht uit naar het drillen en verzorgen van de vis. In bijna alle gevallen, als er karper aan zit tenminste, ga ik met de bijboot het water op. Hiervoor heb ik een kleine onthaakmat (met flap) voorin de punt liggen (Fox camo unhooking mat). Mocht dat nodig zijn kan ik de vis ter plaatse uit het water halen en snel, veilig vervoeren. Overigens ligt ook standaard het schepnet in de bijboot, waardoor deze niet de hele tijd in de weg ligt.

Daarnaast ligt er standaard een grote, dikke onthaakmat met opstaande rand in de kuip (Proline). Deze vult permanent de gehele ruimte. Dit is best handig voor als je bijvoorbeeld in je eentje bent en je de vis vanuit de bijboot wilt overzetten. Als ik mijn stoel opklap, dan kan ik er precies achter zitten om de vis te onthaken, te verzorgen en op de film te zetten. Vooral in de zomermaanden is het ook de plek om even een andere houding aan te kunnen nemen; anders dan het zitten op een stoel.

Maken van foto’s en films

Vissers zijn verzamelaars van herinneringen en bewijs, ik dus ook. Het maken van foto’s en film’s is daarom steeds meer een vast onderdeel van onze hobby. Iedereen heeft zo z’n beweegredenen om dit te doen. Ik zelf ervaar het fenomeen wel als een verrijking. Voor de beelden die ik maak heb ik de koppen van twee oude banksticks afgezaagd, vervolgens gaten geboord in de spiegel en ze daarin vastgelijmd. Nu kan ik de camera (links) en verlichting (rechts) op voldoende afstand plaatsen om hun werk te doen.

Tegenwoordig ben ik ook in het bezit van een GoPro (hero 10) en is het systeem iets verandert. In plaats van mijn camera op afstand heb ik een GoPro-mount op de houten plank geplakt. Ik kan hier de GoPro makkelijk in- en uitschuiven en hij heeft groothoek genoeg om mij en de vis te vatten. Ik maak overigens nauwelijks meer foto’s. Zo nodig pluk ik fragmenten uit de filmopnames voor stilstaand materiaal.

De GoPro geeft je de mogelijkheid om met verschillende accessoires te werken, iets wat soms best handig is. Toch hou ik ook vast aan mijn gewone camera. Het is een oud beestje (Panasonic DMC-GH3) waarmee ik van 14 mm. tot 300 mm. kan zoomen. Hij is voldoende waterdicht en ik kan er vrij exact de beelden op en rond mijn bootje vastleggen, vaak beter dan met de GoPro.

Bergen van spullen

Zoals ik bij voorgaande zones al aangaf, is het achtersteven óók de plek waar je spullen kunt bergen; spullen die je regelmatig nodig hebt en waarbij het handig is als ze binnen handbereik liggen. Denk daarbij aan:

• kookspullen
• weegschaal
• reserve anker
• weightsling
• bewaarzak
• landvast voor de bijboot
• olie voor de motor
• hulpmiddelen voor de steekstokken
• klein gereedschap en accessoires (in plastic bak / links onderin weggeschoven)

Ik heb een groot deel ervan gewoon aan metalen haakjes gehangen. Ze bungelen geduldig onder de houten plank, in het zicht en niet in de weg.

Naast een berg losse spullen hebben we als karpervisser ook altijd een hoop voedsel mee, om te eten en voor de vis. Links en rechts van de motor heb ik hiervoor verhogingen gemaakt (voor de kabels) en elastieken tegen het gangboord. Zo kan ik grote emmers, tassen of een koelbox plaatsen en zekeren. In combinatie met de houten plank is zo een prima werkplek ontstaan.

Wat in dit hoofdstuk nog mist is de mogelijkheid om tijdelijk even iets op te bergen. Om bijvoorbeeld even je hengels, pikhaak of schepnet weg te kunnen zetten. Dit voor als je de bijboot in- en uitstapt, vers aas aan de rig maakt, een haven binnenvaart of gewoon even je handen vrij wilt hebben. Geïnspireerd door de solo-avonturen van Graeme Pullen, als “the man alone on a boat” (Totally Awesome Fishing Show / TA fishing), heb ik zowel rechts als links (op het water stuurboord en bakboord) een drietal kokers geplaatst. Niet in het gangboord, zoals Graeme dat heeft op zijn Wilson Flyer, maar tegen de binnenzijde ervan. Ik heb ze gemaakt van zwarte PE kokers (polyethyleen / d = 40 mm.) met bijhorende sluitdoppen en wandbevestiging.

Accu, tank, motor, bilgepomp en dieptemeter

Om van A naar B te komen heeft mijn boot een motor nodig. Die van mij is een schepsel uit de jaren stilletjes (> 35 jaar); een 45 PK twee-takt Mariner. Het is een product dat rond de jaren 80 voortkwam uit een samenwerking tussen Yamaha en Mercury. Het is een motor met een lange staart en afstandbediening. Ik kreeg hem ‘gratis’ bij de aankoop van de boot, omdat hij niet werkte. Mensen die veel handiger zijn dan ik hebben er echter wat aan gesleuteld en nu loopt hij gewoon. Niet van harte moet ik zeggen, maar hij doet het wel. En op de een of andere manier ben ik gehecht geraakt aan deze ‘brompot’ en probeer hem nu zolang mogelijk in leven te houden.

Bijhorend heb ik een accu (Berga Powerblock / 70 Ah) die door de motor wordt opgeladen. Ik heb hem uiteindelijk geplaatst in een accubak om hem te beschermen tegen het vocht. En ik heb een benzinetank van 25 liter. Dit volume kan geen kwaad, want hij zuipt als een ketter. Er gaat gewone benzine in (Euro 98), die ik meng met olie voor 2-takt motoren (1:50).

Nog zo’n aardig attribuut in het achtersteven is de bilgepomp. Ook dit is een oudje en eerlijk gezegd weet ik niet eens van welk merk. Maar goed, je vindt er verschillende op het internet. Hij is aangesloten op de huishoudaccu in de kajuit en hangt in een putje in de vloer. Als het echt flink doorregent kan het water zich hier behoorlijk verzamelen en in plaats van te rommelen met een hoosblik wordt het met één druk op de knop weggepompt, ideaal!

Als laatste zou ik willen aangeven dat het geen overbodige luxe is om een aparte dieptemeter op je boot installeren. We zijn toch op zoek naar de meer bijzondere plekken in het water en dat is lang niet altijd de vaargeul. Flink vastlopen, met de kans dat je je romp beschadigd, is weliswaar zeldzaam, maar ik probeer dit toch liever te voorkomen. Daarbij biedt het je tijdens de reis als iets van een beeld van het diepteverloop. Mijn dieptemeter is een hele eenvoudige, een Humminbird spiegeltransducer XNT 9 20 (nauticgear.nl), dit omdat ik het echte werk uiteindelijk doe met de fishfinder op m’n bijboot.

Dat was zone 4 & 5 van mijn bootje. Ik denk dat het langzaam tijd wordt om te gaan varen en vissen. Maar voordat ik daar over ga schrijven doe ik nog een laatste verslag, met o.a. de aandachtspunten die er zijn bij het te water laten en te water houden van je boot.