Een spontaan avondje vissen met Noah

“Tom, ga je mee? Ik heb een nieuw stekje gevonden, we hebben gisteravond een beetje gevoerd.” Ok Noah, ik kan wel een paar uurtjes mee, gezellig. Als we op de stek aankomen zie ik een mooie plek aan de overkant nog vol in het avond zonnetje. Ik smijt een chod met fel oranje pop up richting overkant en maak daarna de andere hengels klaar. Mijn maatje knoopt alvast 2 PVA zakjes en die belanden op de voorgevoerde stekken, rechts voor een lange rietkraag. Ik gooi er één links voor een rietplag en een derde helemaal links onder eigen kant op een onmogelijk krap stekje vlak voor mijn voeten. Waarschijnlijk heeft niemand dat ooit geprobeerd daar…

Onderuitgezakt met een colaatje zitten we heerlijk over het watertje te turen op zoek naar beweging van karper, maar het enige dat we zien zijn spetterende voorntjes aan het oppervlak. Na een kwartier knalt mijn chod hengel er ineens vandoor! Ik vergis me want ik sprint naar links, naar het onmogelijke stekje, maar het blijkt dus mijn chodrig te zijn. De Delkim stond namelijk vrij zacht. Noah heeft mijn hengel al in de handen en loopt rustig achteruit omdat de vis verderop wel eens links een sloot in kan duiken. Dat doet hij niet, want in plaats daarvan zwemt hij het wijd op.

Ondanks dat Noah nog niet zo lang op karper vist, vind ik dat hij het goed onder controle heeft. Rustig drillen, beetje sturen. En na een paar minuten kan ik het net onder een schub steken. Maar dit blijkt zowaar een soort warrelschub te zijn. Prachtig beest. En bizar dat ie niet van de voorgevoerde stek komt. Dat is wel apart.

Chaos!

Het duurt daarna best lang voordat er überhaupt weer een aanbeet volgt. We hadden de hoop zelfs al een beetje opgegeven, tot ineens de rechter hengel van Noah tot leven komt. De beetmelder schreeuwt om aandacht. Noah drilt ook deze vis vakkundig af, maar ineens piept zijn linker beetmelder ook. Waarschijnlijk zit de lijn door de ander, maar ik kijk naar de verre linker stek van Noah en zie een boeggolf uit de rietkant knallen. Een dubbelrun! Ik pak snel zijn hengel op en begin rustig aan de dril. In het schemerdonker lopen we op het krappe stekje een beetje te kloten en we krijgen het voor elkaar om het toploodje van de ene lijn te klippen op de andere lijn. HOE DAN!? Toch lukt het me om met in de ene hand een hengel en met de andere hand de vis van Noah te scheppen.

Ik geef de tweede hengel ook aan Noah en loop naar mijn foedraal waar ik mijn tweede landingsnet in elkaar steek. Ik ben net op tijd om de derde vis ook te landen. Whoop whoop! Een mooie nog grotere schub en een prachtige soort rijenspiegel liggen in de netten. Snel schieten we een paar platen in het laatste licht. Daarna gooien we de hengels, voorzien van een netje PVA met kruim weer op de stekken en bestellen een pizza.

Noah on a roll

Nagenietend van de mooie vissen, verwachten we er eigenlijk niet veel meer van, tot na een half uur toch weer de verre hengel van Noah afloopt. Deze vis scheert het hele water over en weet van geen ophouden. Het waait nog best wel hard, dus wellicht geeft de zuurstof de vis een extra boost. De vis raakt uiteindelijk toch vermoeid en ik kan wederom het net onder een fantastische spiegel steken. Deze is zowaar nóg mooier dan de vorige. Schubben zo groot als mandarijntjes blinken in het licht van de hoofdlamp. Wat een beauty! De hengel gaat weer terug op de plek. Dit is nog best een sinecure want het is pikkedonker. De overhangende takken van de boom naast ons zorgt voor een probleem om juist uit te gooien. Toch lukt het aardig de rig op de stek te gooien. Meer geluk dan wijsheid eerlijk gezegd.

Er rekening mee houdend dat het nu wel eens echt klaar is, spreken we af om om 01.00 u de boel op te ruimen. 10 minuten na de vis van Noah loopt mijn linker hengel af. Deze lag voor een rietplag met een aantal stengels er om heen. Die stengels zag ik al een aantal keer heen en weer zwaaien, karper, ongetwijfeld. De bobbin zakt weer naar beneden en wanneer ik contact probeer te krijgen blijkt de vis er niet meer aan te zitten. Balen. Ik gooi niet meer opnieuw in maar ruim deze hengel vast op. Als ik de tweede hengel ook binnendraai, loopt er toch weer een hengel van Noah af. Het lijkt wederom een spiegel te zijn en ja, nóg mooier als de vorige twee. Schubben zo groot als appels blinken op de flanken. Wat een parel.

Een heerlijk toetje

Als we de foto’s gemaakt hebben en de spiegel terug zetten, denk ik even per ongeluk de lijn van de andere hengel te beroeren. Maar dat is niet zo, er hangt er weer één aan! Ik geef de hengel aan Noah die aan de dril begint en als toetje nog een perfecte volschubspiegel vangt. Een paar uurtjes vissen werden er zes en wat een geluk dat we zulke prachtige vissen met ook nog eens puntgave bekken. Daar word je toch vrolijk van!