Intensief op groot water
Na een goed te noemen seizoen op beide wateren met mooie vangsten ging ik de stap zetten: Het grote water aanpakken. Inmiddels had ik kennis genomen van enkele stekken waar regelmatig een succesje werd behaald. Maar ook kon ik in een bepaalde hoek vaak een deel van de populatie zien liggen. Scholen met brasems werden daar afgewisseld met een schooltje kleinere karpers. Maar soms viel ik bijna van de verhoging af waar ik op stond als ik enkele solisten zag zwemmen met een brede rug, grote kop en lang lijf. Daar lagen ze mijn targets. Uren kon ik daar staan kijken maar geen moment dat er een grote jongen zijn kop naar beneden stak voor een hapje. Ze lagen te zonnen, of zwommen een rondje.
In dit rondje zwemmen zag ik na verschillende observaties een aardig patroon. Route van aanzwemmen en vertrekken van dit gedeelte van de plas. Maar waar azen ze dan, vooraf of na het bezoek aan dit gedeelte? Dat was de vraag, de gok. De wetenschap van het gedrag van een karper werd destijds nauwelijks beschreven. Hooguit een artikel in een gerenommeerd blad. Niet net als tegenwoordig waar je op social media dood gegooid wordt met diverse theorieën.
De manier van vissen is voor mij nooit verandert, simpel, trial and error. Dus enkele weken aan de ingang van het gedeelte en enkele weken aan de uitgang van het gedeelte. Dat was het plan. De uitvoering, tja die was snel anders. Meerdere tenten verschenen aan het water en het was verstandig om een stekje wat vaker te gaan bezetten.
Nachten maken
Het andere water liet ik even voor lief en ik investeerde elke mogelijke nacht op dit grote water. Hierbij het geluk dat ik aan het water zelf een rubberboot te koop aangeboden kreeg. Geen twijfel, doen, want dit maakte mijn visserij op dat moment een stuk makkelijker dan ingooien en de werppijp hanteren. Door de aanschaf van een elektromotor en een eenvoudige dieptemeter kon ik het verloop van de bodem ook beter in kaart brengen. Hierbij viste ik vaak op of rond enkele plateaus die in mijn ogen op de trekroute van de vis lagen. Ik had dus het gevoel steeds beter achter mijn hengels te zitten en mijn kansen voelde ik groeien.
Destijds was een 15 kg vis een hele grote en de verhalen deden de ronde dat ook op dit water een 20 kg tot de mogelijkheden zou behoren. Maar dat gegeven werd een wens der gedachte en moest eerst maar eens vis op de mat komen. De wetenschap van de locals gaf weer 20 nachten op voor een vis. Nou laten we dan beginnen met tellen van de nachten en kijken wat het oplevert. Na enkele weken had ik het schaamrood op de kaken als mensen kwamen vragen of ik wat had gevangen. Ik kon mijn lach nauwelijks bedwingen, maar wist mijn mond te houden. Ik ging met de stroming mee, anderen vingen niks of nauwelijks, het was slap en taai. Tja voor sommige schijnbaar wel. Ik had de wind in de zeilen en ving soms per nacht meerdere vissen en dat weken achter elkaar. Af en toe een beauty er tussen en op gewichten van 15 kg. Maar telkens niet de roemruchte targets van iedereen.
Het najaar
Tot dat het najaar eraan kwam, de mooi weer vissers niet meer verschenen en ik het gevoel kreeg het water meer en meer naar mijn hand kon zetten. En ja hoor, daar kwamen ze, de solisten, de targets waarop ik had zitten hopen. Zelfs toch een gewicht van 18,6 kg, destijds de grootste en bekendste vis van het water (en omstreken). De locals hadden er inmiddels lucht van gekregen en de praatjes kwamen los. Ik viste op andermans stek, andermans voer en die vis op dat gewicht kon al helemaal niet. Totdat enkele weken later dezelfde vis door een local was gevangen op 20kg, toen was het wel de waarheid. Ik lachte in mijn vuistje en had naast een leuk aantal vangsten zelfs nog wat vrienden gevonden die een ander en andermans visserij wél blijk van waardering wisten te geven.
De interesse van de ander was niet alleen in mijn visserij, maar ook naar mijn aas. Naast dat ik zelf aardig wat aas gebruikte per week nam de vraag om voor hen ook wat kilo’s te brengen een steeds vaker voorkomend ritueel. Maar dit zorgde ervoor dat mijn aas goedkoper werd en er meer van hetzelfde voor de karpers werd aangeboden.
Je voelt m al aankomen, mijn vangsten vielen terug. Door mijn eigen succes ten onder gegaan. Maar goed, ik kijk met tevredenheid terug op de 20 nachten. Want meer dan 50 vissen op de mat in één seizoen op dit water gaf me veel voldoening. Ik maakte het seizoen daar af tot diep in de winter en wist zelfs bij -12 graden als nachttemperatuur nog een hele mooie afsluiter te vangen!
Lees binnenkort verder in een nieuwe aflevering van ‘mijn geheugen vol vangsten’.
Advertentie: