Een weekje karpervissen op vakantiepark Weerterbergen

Na een aantal jaren in Winterswijk te hebben gevist tijdens de herfstvakantie, werd het tijd voor iets anders. De kinderen hadden de omgeving nu wel gezien en als de kids zich niet meer vermaken… Afijn. Gelukkig hebben we Google en YouTube dus ging ik maar eens op zoek. Zo kwam ik een filmpje tegen van Mario Gijbels, alez. Hierin zie je dat hij met zijn familie de vakantie viert in vakantiepark Weerterbergen tijdens de kerstperiode.

Tijdens de vakantie mag hij maar liefst 24 uur vissen om zijn nieuwe boilie te testen in de grote vijver die ook op het park is gelegen. Het is een leuk informatief filmpje geworden, waarin hij 16 aanbeten krijgt in die 24 uur dus. Twee vissen verspeeld. En dan hebben we het hier over een dag in december…

De eerste indruk van het vakantiepark

Het zijn geen grote vissen, maar genoeg actie en dat is altijd wel leuk als de kinderen er ook bij zijn. Ik dacht, als Mario er in december er al zoveel beet krijgt, hoe moet dat in de herfst dan wel niet gaan!? De plannen werden gesmeed, de vakantie werd geboekt. En gelukkig was het huisje nog vrij dat het meest dichtbij de vijver lag. De werkweek ging zoals altijd weer snel voorbij en zo werd de auto volgepropt met visspullen en voer. Cynthia en de meiden gingen met de andere auto. Na een voorspoedige rit richting Weert, kwamen we aan op het park. We konden gelukkig al direct het huisje betrekken en na een uurtje kon ik een eerste rondje om de vijver maken.

Wat me opviel was dat er zo al vier mensen op karper zaten te vissen. Een beetje een domper, want zo was de hele vijver al wel een beetje bezet. Inclusief de winterstek van Mario. Ik maakte met elke visser een praatje en daar werd ik alleen nog maar somberder van. Twee van de vier had deze week nog helemaal niks gevangen!?

De derde had er op de hele week pas twee en de vierde was een Duitser die hier al jaren kwam en ook hij had nog niet veel. Hij was wel degene die als enige een voerboot had, de andere jongens roeiden hun lijnen uit met een boot die je bij je huisje kunt huren. Dat is wel leuk. De meeste huisjes grenzen aan een brede sloot die in verbinding staat met de grote vijver. Zodoende kun je zo vanuit je huisje en de tuin in de boot stappen en naar je stek roeien.

Volop beweging en activiteit op de grote vijver!

Ik had mijn trolley mee en kon naar de vijver wandelen. Nog wel een meter of 300, maar dat is alleen maar goed voor de beweging. Na dit ontnuchterende onderonsje met de Duitser, was er ook nog wel goed nieuws. Die vier vissers gingen die middag nog naar huis. Nu maar hopen dat er niet weer een hele horde nieuwe vissers arriveert anders werd het een lastige week voor me. 

’s Avonds wandelden we langs de vijver richting de supermarkt om nog wat te eten in huis te halen. Er sprongen en draaiden ineens heel wat karpers nu de vijver verlaten was… toeval? Ik denk van niet. Er was overal activiteit. Ook veel bruisplaten waar je duidelijk kon zien dat er flink gedineerd werd! Dit waren in sommige gevallen zelf stukken van vijf bij vijf meter! Het leken wel vreet-orgies! Alsof ze gewacht hadden tot op vrijdag de kust veilig was om aan tafel te gaan. Dit werd dan ook gevierd door een hoop buitelingen.

De eerste nacht aan de grote vijver

Toen we over de brug liepen stond er ook één op de kop in het slootje lekker te schransen, en verderop in de sloot langs de hoofdweg kwam er ook één tot zijn staart uit het water. Ondanks dat er meerdere mensen liepen, was ik de enige die het zag… herkenbaar? ;-). De volgende dag kreeg ik de kans om al een nachtje te vissen. Dit zou instant worden, maar met zoveel vis overal leek het mij niet onmogelijk om beet te krijgen. Estelle zou mij vergezellen en voor die gelegenheid had ik dus ook een extra stretcher en slaapzak mee genomen. De hele kraam werd op de trolley gegooid en ook Estelle nam twee handen vol mee naar de vijver.

Ik had een stek uitgekozen waar de grond nog niet helemaal platgetrapt was, en waar ik de dag ervoor ook niemand had zien zitten. De meesten visten vanaf het midden naar de overkant en in het midden van de vijver. Aan die gehele overkant mag dan ook niet gevist worden. De steunen werden in de grond gedrukt en ik liet de voerboot te water. Eerst maar eens kijken hoe de bodemstructuur hier in elkaar steekt. Vanaf de kant liep het langzaam af naar bijna twee meter, net zoals Mario het ook in zijn filmpje had verteld. Verder bleef het dus ook twee meter en dus een beetje saai.

Stekken kiezen voor de eerste nacht

In plaats van naar de overkant (wat hier dus niet kon omdat we op de kopse kant zaten) stuurde ik de voerboot voor de eerste hengel helemaal naar rechts. Naar de ingang van de sloot waar de bootjes uit kwamen. Juist op de overgang van anderhalve meter naar twee meter, liet ik de rig met een tijgernootje aan de hair en nog wat tijgernootjes en hennep er om heen, vallen. De middelste hengel dropte ik voor de kant, net op de rand van het taluudje dat op twee meter zat. De linker hengel legde ik op de helling op anderhalve meter. Kijken waar de eerste vis zich zou melden.

De stretchers werden opgezet en de slaapzakken uitgerold. Pluutje er boven en het slaapfeestje kon volgens Estelle beginnen. Die vond het natuurlijk maar wát spannend. Lekker chippies en cola erbij en het feest was compleet. We zaten er om 20.00 uur en toen ik om 23.00 uur nog steeds geen beet had, begon ik toch een beetje te twijfelen. Hier in deze hoek was ook totaal geen activiteit te zien. Verderop wel, zo’n 60 á 70 meter verderop sprong er af en toe een vis. Ik besloot dan ook maar om de linker hengel eruit te halen en deze richting de springende vis te varen. Dit bleek een goede zet, want na nog geen kwartier gilde de Delkim het al uit.

De eerste aanbeet werd een drama

Oh nee… ik had hem natuurlijk zachtjes gezet om de parkbewoners niet wakker te maken. We lagen toch bijna bovenop de hengels en aangezien ik sowieso altijd met één oog open slaap, was ik niet bang om de beet te missen. Heel even had ik goed contact, maar daarna viel het contact weg en dacht dat de vis gevlogen was. Toen ik balend snel de rig wilde binnen draaien voelde ik toch weer weerstand! Hij zat er nog aan! Maar de euforie sloeg snel weer om naar paniek, want de vis zwom dus als een malle naar onze kant. En ook nog eens naar links, waar een dikke rietkraag staat!

Toch gebeurde het onvermijdelijke, de karper zwom zich muurvast. Damnnn! Er zat niks anders op… de kleren gingen uit, Estelle kreeg de hengel in haar handen gedrukt en papa ging met zijn boxer aan het ijskoude water in. Met de lijn in mijn hand liep ik voorbij de rietkraag. Tot mijn grote afgrijzen zag ik dat de vis niet het riet was ingezwommen, maar onder een grote terrasvlonder van de lokale pizzeria! Het water stond tot aan mijn tepels en het water onder de vlonder tot 10 cm onder de vloer. Daar kon ik dus onmogelijk onder komen zonder snorkel en zonder licht. De lijn zat om één van de palen dat was wel duidelijk, maar ik kon niet voelen of de vis er nog aan zat. Ik gokte van niet.

In een laatste wanhoopspoging probeerde ik het nog van bovenaf. Ik klom op het terras en van daaruit probeerde ik de fluorcarbon leader los te trekken. Maar deze zat muurvast. Zonder me in mijn handen te snijden trok ik uit alle macht tot de lijn knapte en ik een plons van het lood hoorde. Dat was de bevestiging dat de vis er ook niet meer aan kon zitten. En zoals ik al eerder vertelde… wéér de eerste vis op een nieuw water, traditioneel verspeeld. Ik raak er aan gewend. De rest van de nacht gebeurde er helaas niets meer.

Voorbereidingen voor de tweede nacht op Weerterbergen

De volgende dag stond in het teken van het zwembad. Voor de kids best een leuk bad met grote glijbaan en golfslag. Na het zwemmen liepen we terug langs de vijver. Langs de “verboden te vissen“ kant, zag ik een wilgenboompje dat haar takken een paar meter over het water had hangen, met daarnaast, 20 meter verderop, de ingang naar het slotenstelsel en de brug waar ik eerder al een vis op de kop zag staan. In diezelfde brede sloot stond ook nog een grote wilg aan de overkant. Dit werden mijn volgende stekken bedacht ik me.

In het huisje aangekomen werd er gegeten en daarna ging ik met een paar kilo tijgers, hennep en boilies plus een voerschep richting de bomen. Per boom werd er ongeveer een kilo voer verspreid. En verderop langs de kanten ook nog hier en daar een schep voer. Na een paar uur, nadat ik de meiden naar bed had gebracht, ging ik weer met een volle trolly op weg naar de vijver voor een nachtje vissen.

Daar achter die wilg

Vanaf het midden van de vijver stuurde ik de voerboot met rig en nog een paar handen tijgers richting de overkant waar de wilgen stonden. Het was goed opletten want het was toch wel een goed eind weg in de duisternis. De grote koplamp naderde de overhangende takken van de wilg en ik stuurde de boot er rechts omheen tot achter de takken. De dieptemeter gaf een diepte aan van 0,7 tot 1,2 meter. Echt heel ondiep. De lichten van de voerboot verdwenen achter de takken en op goed geluk dropte ik de rig. Daarna martelde ik de boot weer tussen de takken vandaan.

Dus flink heen en weer rauzen tot de boot weer achter de takken vandaan kwam. De boot kwam weer mijn kant op, die ik daarna op de kant tilde. De waker werd in de lijn gehangen en de volgende rig werd klaargemaakt voor transport naar de wilg die rechts van de sloot en de andere wilg stond. Zodra de boot de eerste meters had afgelegd, hoorde ik beneden mij, de slip een klein stukje lopen. Ik had de Delkim nog niet aangezet en zag ook de waker al strak tegen de hengel zitten. Er zat er al één aan! Snel stopte ik de boot en pakte de hengel op. Zo te voelen hing er inderdaad een vis aan. Deze was al een eindje naar links onder de boom vandaan gezwommen.

De eerste gevangen karper van Weerterbergen

Rustig begon ik aan de dril, want er was geen reden voor paniek. Geen obstakels (die stonden een eind verderop in de vorm van palen met borden met de tekst “verboden te vissen” … vanaf die kant welteverstaan.) De vis kwam vrij simpel tot voor de kant en draaide daar nog de nodige rondjes voor mijn voeten. Het landingsnet ging te water en zo trok ik de eerste karper van de Weerterbergen vijver in mijn net. Yes. Altijd weer een lekker gevoel.

Het haakje zat mooi onder in de lip, een snelle foto op de mat en ze kon weer zwemmen. Ondertussen had ik de voerboot ook zo goed als het ging weer op de kant gekregen. Deze kon zo weer te water en richting de overkant. De lampjes verdwenen weer achter het gordijn van wilgentakken en op goed geluk liet ik het aas vallen.

Nu kon ik wel de boot opnieuw vullen met rig en aas zonder dat er wat gebeurde. Deze stuurde ik naar rechts waar de veel grotere wilg stond. Deze vaarde ik een stuk de sloot in richting de brug. Liet hem daar rechts af slaan in de buurt waar ik de karper op de kop had zien staan een dag eerder. Ook nu zag ik de lichtjes niet meer. De dieptemeter gaf ruim een meter aan toen ik op het release knopje drukte. De andere bak liet ik drie meter verderop vallen en zo stuurde ik de boot de sloot weer uit.

Een chaotische nacht met veel karper!

Tijd om de rest van de spullen in orde te maken. Ik had de poten van de stretcher nog maar net open geklapt en tuut tuut! Dat is snel! Onder de linker wilg had zich weer een vis zich vergist in het verkeerde nootje, die met een haak eraan. Ook deze kwam zonder problemen mijn kant op en zal ook een pondje of 20 zijn geweest. Net als de eerste. Om een lang verhaal kort te houden.. ik kreeg 13 (!) aanbeten en ze kwamen allemaal op de kant. 9 Karpers kwamen van de linker wilg en 4 van de wilg die aan de sloot stond. Blijkbaar had ik goed gegokt. De vissen kwamen waarschijnlijk uit het slotenstelsel van het park om zich te goed te doen aan al het voer wat hier gestrooid werd. Een andere verklaring had ik er niet voor.

God mag weten hoeveel ik er nog meer had kunnen vangen, als om 3 uur ’s nachts niet mijn tweede accu ook helemaal leeggevaren was. Ik kon dus niet meer onder de wilgen komen en heb zo goed als kwaad de rigs voorzien van een zakje PVA en naar de overkant geslingerd. Dit haalde ik bij lange na niet, dus de rest van de nacht bleef het stil.

Experiment met de zig rig

’s Morgens kreeg ik ontbijt op stretcher, met koffie en verse broodjes en toen dat op was ging ik ook maar opruimen. Snel de accu’s weer aan de lader! Later die dag gooide ik nog een paar scheppen onder de bomen en langs de kanten om er ’s nachts weer te gaan zitten. Tijdens deze nacht wilde ik eens experimenteren met een zig rig. Dit water leent zich daar mooi voor. Ik knutselde van dun fluoro carbon lijn een rig van anderhalve meter. Met daaraan een longshank haakje maat 8 met daaraan een heel dun nylon hairtje die ik nog in mijn tacklebox had liggen. Hieraan zaten een nep maisje en nep maden die ik in het voorjaar inzet. Hier aan reeg ik nog een halve 16mm pop-up voor extra drijfvermogen.

Dit ding was ook al een jaar oud ofzo. Hard en reukloos in ieder geval. De kriebelige maden boven op. Het zag er niet uit, maar het was dan ook een experiment. Om kort te zijn. Deze reukloze kriebelrig werd midden in de nacht in het pikkedonker ergens op het wijd gewoon gevonden door een karper! Een haperende beet ging over in een loeiharde run. Helaas schoot deze vis vlak voor mijn net van de haak. Maar ik weet in ieder geval zeker dat hij in de bek zat en dat het nog een mooie grote was ook. Het heeft me ook aan het denken gezet. “Hoe vindt een vis zo’n klein reukloos aasje in the middle of nowhere in het pikkedonker?” In geluk geloof ik niet.

Slapeloze nachten

Buiten die ene beet op de zig, verliep de nacht net als de vorige trouwens. Nu ving ik er 16 en loste er 2 tot om 5 uur ’s morgens de accu’s weer leeg waren. Inmiddels heb ik trouwens twee nieuwe accu’s erbij gekocht want deze waren al wat ouder en gaan dus niet meer zo heel lang mee.

’s Morgens werd de zooi weer op de trolly geladen en naar het bungalowtje gestekkerd. Een gezamenlijk ontbijt met een paar wallen onder mijn ogen waar de hoeren in Amsterdam jaloers op zouden zijn, maar ik had weer eens ouderwets lekker gevist. En we hadden vakantie dus ik kon heerlijk bij komen van de slapeloze nacht. Drillen en uitvaren. Tweemaal een dubbel run.

Anders dan anderen

De laatste dag van de vakantie zou ik nog een paar uurtjes overdag kunnen vissen. Ook toen liet ik de rigs achter de wilg en in de slootkant vallen. Na 2 uurtjes vissen had ik er alweer 5. Het ging niet zo snel als ’s nachts, maar toch. Bedenkend dat die andere mannen vrijwel niks tot weinig hadden. Ik sla mezelf niet op de borst. Maar laat dit een wijze les zijn… zoek het uit. Wat doen de meesten? Waar vissen ze mee? Waar vissen ze? Hoe vissen ze? Vangen ze goed? Hoeveel hengels? Strakke lijnen? Alles wat ze doen werkt niet, dus zul je zelf iets anders moeten proberen. Ik ken zat verhalen over de kleinste details die je alsnog een vis, of juist meerdere vissen kunnen opleveren.

Het verhaal van Alijn in Rainbow. Een stek die compleet kapot gevoerd was. Schimmelende boilies die aanspoelde etc. maar hij bleef zoeken en zoeken tot hij een miniem kuiltje vond en daar zijn rig in plaatste. Toen ving hij alsnog een paar grote vissen. En een maat van mij die op een keiharde cultuurput een week zat te blanken, in de laatste dag een wanhoops poging deed en zijn rig in een klein ondiep slootje legde die aan de put verbonden lag. Op nog geen halve meter water werd zijn aasje door een 23 kg wegende schub gepakt en maakte zijn trip toch nog tot een klein feestje.

It’s all in the details

Details, daar draait het soms om. Anders doen dan de rest van de kudde. Na blijven denken. Wie het boek van Ernesto Kamminga heeft uitgelezen snapt inmiddels wat ik bedoel. Het goede vangen werd opgemerkt door een nieuwkomer die eerst een praatje kwam maken en mij na een uurtje voorbij wandelde en op nog geen 20 meter van mijn stek zijn spullen begon op te zetten. Op de vraag waar hij mee bezig was en of hij misschien ook nog mijn boilies wilde hebben kwam een beetje een onnozel antwoord. Ach ja, we kennen ze allemaal wel. Ik heb hem niet verteld waar ik de vissen ving. Als hij nu 100 meter verderop was gaan zitten misschien wel…. 

Mocht je ooit vakantie gaan vieren op Weerterbergen met je gezin gezin of familie, dan weet je nu waar je de karpers vangen kunt. En als je de film van Mario op YouTube bekijkt zie je mijn wilg en brug wel. Verderop ook wel de pizzeria waar de vis onder de vlonder schoot…