Nieuwe gronden – Deel 1

Wie mijn verhalen een beetje leest, weet dat ik al een poosje offline ben. En dit was niet zonder reden. Mijn laatste serieuze vistrip dateert van oktober vorig jaar en daarna heb ik een paar verkenningsdagen gevist op een water dat ik dit jaar wilde aanpakken. Echter kwam er van vissen niet veel terecht. Zoals jullie weten ben ik sinds 8 maart na 17 jaar weer vader geworden. Velen zeiden toen al, nou… daar gaat je vis tijd. Ik dacht daar zelf anders over, want er veranderd immers niet zo veel. Cynthia kan prima op de kleine passen als ik een avond of weekend ga vissen. Maar helaas, omstandigheden gooide flink roet in het eten…

Het begon al met de zwangerschapsvergiftiging die in de lucht hing doordat Cynthia hoge bloeddruk kreeg. Ik kreeg gelukkig 2 weken zorgverlof van UPS, daarna had ik al een week vrij genomen en toen kwam de kleine meid. Geen vuiltje aan de lucht, totdat ze er achter kwamen dat Nikky een zogenaamde sterrenkijker was. Dat betekent dat ze met de neus de verkeerde kant op ligt. Er zat niet veel anders op dan een keizersnede, dus zat Cynthia wederom in de lappenmand.

Nikky deed het uitstekend en Cyn herstelde snel van de buikwond. Maar toen kreeg ze last van heel heftige pijn in de buik. Dit bleek een ontstoken alvleesklier te zijn. Deze werden veroorzaakt door galsteentjes, en zodra de ontsteking over was, speelden de galsteentjes ineens op. Met als gevolg wederom enorme pijnscheuten en dit vooral ’s nachts. Een keer of 5 in een maand tijd waarna eindelijk de galblaas verwijderd zou worden.

Ondertussen zaten we ook nog met een hond die meerdere keren was aangevallen door andere honden en om die reden behoorlijk wat stress had opgelopen. Uitlaten was geen pretje meer op die manier en moest vooral buitenaf gebeuren waar hij zo min mogelijk andere honden of prikkels zag. Eruit trainen zou jaren gaan duren volgens de hondenschool eigenaar, dus hebben we besloten om hem naar een lief gezin elders te brengen die veel meer rust en tijd hebben voor Leo. Nu de rust is weder gekeerd en Cyn goed is hersteld, kan ik eindelijk weer aan vissen denken.

Het betreffende water is een put die niet zo heel ver bij mij uit de buurt ligt. Hier heb ik bewust voor gekozen, omdat ik snel thuis wil zijn in geval van nood. Ook heb ik van een visser gehoord dat er een aantal fraai beschubte spiegels rondzwemmen en een heuse grote rijenkarper. Die info bleek achteraf niet geheel correct, maar goed, ik heb de vergunning al gekocht en ga er sowieso het beste van maken en kijken wat er nog wél van de info klopt.

In december werd er een verkenningsmiddagje gevist. Er stond veel wind uit het oosten als ik aan de waterkant arriveer. Bitter koud en je zou wel gek zijn om nu te gaan vissen. Als ik vanachter de rietkraag bij het water kom, zie ik dat ik niet de enige mafkees ben die gaat vissen. Aan de overkant staat een groene paddenstoel en dat zint me niks. Als er nu al zo fanatiek word gevist, hoe gaat dit dan in de warme maanden? Daar zou ik in juni wel achter komen.

Het water staat in december net als heel veel andere wateren, ultra laag. Als ik de voerboot voor de eerste keer naar links over het water laat varen, zie ik al wel vast een hoop mooie geulen, riggels en bulten. Nagenoeg geen wier of andere planten. Maar als ik de 2 andere hengels uitvaar, lijkt het midden en de rechterkant wel een biljart laken. 5 meter diep en het lijkt wel of de diepte meter kapot is, want hij verspringt niet meer. Heel af en toe van 5.1 naar 5.2 meter. Ik ben blij als ik in de luwte van mijn brolly een bak koffie kan zetten want het is best koud. Vooral door de wind die fel op mijn kant beukt. Wat doe ik hier? De vissen liggen waarschijnlijk aan de overkant, meer in de luwte. Maar ja, die kant is al bezet.

Na een paar uur houd ik het alweer voor gezien, met het idee om in het voorjaar verder te puzzelen. Maar helaas, die vlieger gaat niet op bleek later. De bedoeling is dat ik hier in juni een week visvakantie ga houden. Ook tijd om mijn nieuw aangeschafte spullen uit te pakken. Een nieuwe 2 man tent van RCG en de Raptor 2.30 X Wide zien voor het eerst de waterkant. Ook kan ik de end tackle van Poseidon hier mooi testen. Het water is kraakhelder en er ligt inmiddels ook al flink wat bodem wier. Dat word dus flink camoufleren.

Als ik aankom, is de plas, zoals verwacht, verlaten. De meeste spullen gaan in de boot. De rest krui ik met de Carp porter naar de overkant. Het is een takke eind kruien, maar ach, ik heb vakantie dus ik kan rustig aan doen. Vanaf deze stek kan ik het hele water overzien en kan ik de meeste stekken bevissen. Ik heb boilies van Cipro bij me in 2 smaken, en massa’s partikels. De info die ik kreeg, was dat er nagenoeg geen witvis zwemt. Klein aas is dan ook het advies. Tijgers met hennep en pinda’s heb ik in overvloed. Beter te veel, dan te weinig.

Als eerste stuur ik mijn rubberboot met dieptemeter naar de rechter kant. Een hengel met alleen een stuk lood aan een gevlochten lijn gaat mee om zo de bodem af te tasten. Zo kom ik er achter dat het vrij snel vanuit de kant naar 5 meter loopt en dat onderaan het talud er nog maar weinig planten staan.

Ik voer alvast twee stekken aan met tijgers en hennep. En een derde stek met pinda’s. Die kant is zo’n 200 meter lang en de twee stekken met tijgers liggen binnen 50 meter van elkaar. De pinda’s zo’n 100 meter verderop in een kom. De middelste hengel breng ik naar de overkant. Daar staat een flinke rietkraag van zo’n 150 meter lang. De kant loopt er heel langzaam af en er zijn wat kale plekken te zien op zo’n twee meter diepte. Die krijgen elk een halve kilo scopex boilies verspreid in en rondom de kale plekken.

Wanneer ik de linker kant uitpluis, zie ik een flinke schubkarper voor de boot uit schieten! Wow, die lag lekker in de zon op een meter water te relaxen. Hier word het sowieso kantjes vissen, want deze linkerkant is flink wat dieper dan de rest van het water. Stukken van 8 en 9 meter komen op de dieptemeter voorbij, maar ook veel meer planten. Terug op de stek, breng ik de eerste hengel naar de rechterkant. De wind komt daar vandaan, dus die stek ligt in de luwte. Zo heel warm is het water nog niet, dus wie weet liggen ze hier wel. Op de weg er naartoe zie ik al een vis draaien. Het vertrouwen stijgt al iets.

De rig word op zo’n 3.5 meter neer gelegd en voorzien van nog een handje tijgernootjes. Eenmaal terug op de stek, maak ik de 2e hengel in orde. Met dat ik in de boot stap, zie ik ineens de lijn van de rechter hengel uit het water komen en onder begeleiding van de zoete tonen uit mijn Delkim, trekt de hengel krom en begint de molen te tikken. Ik leg snel de middelste hengel terug op de steunen en klim met de rechter hengel in de boot. Ik draai de elektromotor open en probeer zo snel mogelijk boven de vis te komen. Zodra ik in de buurt van de vis kom, doe ik de motor uit en draai de boel strak.

Een dood gewicht doet de hengel in zijn voegen kraken. Ik voel verder niks bonken of bewegen. Ik begin te twijfelen. Want ja, dit is weer een nieuw water voor mij, dus tijd om mijn traditie in stand te houden. En zo geschiedde. De karper is gevlogen en ik kan een enorme baal wier van de lijn plukken. Het zal ook niet waar zijn zeg. Ongelofelijk. Wederom verspeel ik de eerste vis van een voor mij nieuw water. De haakpunt is nog super scherp, dus ik leg de rig met de tijgernoten terug op de plek waar ik zojuist een karper haakte.

Nog beduusd van de snelle aanbeet, ga ik snel de tweede rig op mijn andere gevonden stek leggen. Deze ligt op zo’n 150 meter verderop aan de overkant tegen een brede rietkraag aan. Voor de zekerheid heb ik de delkim receiver ook maar mee, je weet immers maar nooit. Het schijnt een grillig en moeilijk water te zijn, met veel vissen uit een oud bestand die de klappen van de zweep kennen. Het verwonderd mij dan ook dat ik al zo snel een aanbeet kreeg. Misschien heeft dit te maken met het feit dat ik er helemaal alleen zit? Weinig lijnen in het water en rust op de kant. Ik heb ook bewust mijn enorme tent uit het zicht van het water staan. Noem me maar gek, maar beter zo, dan pal in het zicht. Baat het niet dan schaad het niet.

Ik weet uit ervaring dat de vissen nog amper azen en in het midden van een plas gaan liggen naarmate het drukker word op de oevers. Te vaak mee gemaakt om nog van toeval te kunnen spreken. Ze weten het gewoon. Als ik met de derde hengel bezig ben, loopt alweer de rechter hengel af! Ik had zo straks ook al weer wat handen tijgers gestrooid. Dit gaat lekker zo. Maar alwéér schiet de vis eraf! Wat is dit? Waarschijnlijk zachte bekken? Dus pas ik direct mijn rig aan. Langere hair en een grotere maat haak. Ook maak ik er een shot on the hook aan. Dit heeft dan ook succes, want na een kwartier gilt de delkim het al wéér uit. En deze keer is het wel goed raak.

Ik blijf nu ook vanaf de kant drillen in plaats van dat ik in de boot stap. De dril duurt best lang. Maar dat komt ook doordat ik voorzichtig doe. Bang dat ie er wéér af schiet maar na een minuut of 10 land ik een mooie schub van een kilo of 11. Ik maak een foto en hij mag weer zwemmen.

Als ik de rig heb terug gebracht, strooi ik flink wat meer , want ze springen als dolfijnen in de rechterkant. En dat is dan ook de reden dat ik tot ’s avonds 19 uur 6 vissen vang. Allen tussen de 10 en 13 kilo. Allen schubkarpers. Daar staat het water ook bekend om. ’ s Nachts gebeurd er helemaal niks, totdat ’s morgens de meest linker hengel tot leven komt. Dit voelt direct ook wat beter aan. De dril duurt ook wat langer en uiteindelijk steek ik mijn net onder een prachtige schub. Mijn maatje Mike is inmiddels op bezoek, en zo kan hij mooi voor fotograaf spelen.

Tijdens de shoot ontsnapt de schub, maar deze zwemt pardoes het dikke riet in en kan ik hem weer vangen. Als ik hem op til schijt ie eens flink van zich af. Gele boiliepap. Dat is opvallend want dan heeft ie mijn haakaas weten te ontwijken 200 meter verderop bij de rietkraag. Interessant om te weten. Zal dit een aanzwemroute zijn? Dan kan je daar rekening mee houden. Geen lijnen over dwars zodat ze die mogelijk tegen kunnen komen. Een paar uur later komt dan ook de scopex hengel tot leven. Iets heeft de gele boilie bij de rietkraag gevonden. Ik voel al snel dat dit geen grote vis is. Het blijkt een spiegel te zijn die ze onlangs hebben uit gezet. Spiegels en scopex. Ik blijf er in geloven dat ze die prefereren boven hartige of vismeelboilies.

Die dag vang ik er nog een paar uitzetters bij en dan breekt de volgende dag aan en kan ik een beul van een schub bijtekenen. Deze vis heeft me wel een half uur bezig gehouden. Bizar sterk. Telkens als hij mijn net ziet, draait hij doodleuk weer om en trekt zo moeiteloos 20 meter van de goed afgestelde slip af. Dit is er dan ook één van het oude bestand. Er zwemmen er nog een aantal. Er zouden dus een stuk of wat prachtig beschubte spiegels in moeten zwemmen, dat is immers één van de redenen dat ik hier nu zit, maar nu hoor ik dat die vier jaar geleden al zijn overleden door een voorjaarsziekte. Een enkeling heeft het overleeft en ik heb deze dan ook als target bestempeld.

Toch zijn ook de uitzetters best mooie vissen. Donkere kleuren, geblokt en grote staarten. De spiegels zijn kaal, en dat is wel jammer. Dan krijg ik zo’n dertien in een dozijn gevoel. De vangsten lopen lekker door, de rechterkant is nu wel stil gevallen, zo hard als het ging, vermijden de vissen nu die kant, maar nu gaat de overkant goed. ’s Morgens heel vroeg loopt er een hengel af. Ik heb de hengel al vast maar besef dat mijn lieslaarzen nog boven staan. Dus wandel ik heel langzaam weer naar boven en trek de vis zo goed als het gaat mee. Dit lukt en als ik dan weer beneden ben om in de boot te stappen, lijkt het wel alsof de boel vast zit.

Als het goed is, is dit water obstakelvrij. Maar als ik ergens voorbij het midden boven het punt kom waar mijn lijn naar beneden gaat, kan ik doen wat ik wil, het zit muur vast. Ik snij mijzelf nog even lomp in de handen door de fluorocarbon voorslag, en dan heb ik alleen nog een stukkie draad over. Gelukkig weet ik dat de vis vrij is vanwege het safety lood systeem. Donderdag is het druk en komen er veel vissers bij. Ik had even geen rekening gehouden met het feit dat anderen wellicht ook een lang weekend zullen gaan vissen vanwege Hemelvaartsdag.

Ik word behoorlijk beperkt en kan alleen nog aan mijn eigen zijde wat proberen. Toch vang ik er nog een paar bij. Maar zo goed als aan het begin van de week, ging het niet meer. Al met al heb ik het heerlijk naar mijn zin gehad, heb ik een paar mooie vissen van het oude bestand mogen vangen en zo zal ik later nog wel eens terug komen voor de overige targets. Word vervolgt!