
Tussen zwijgen & gillen: De balans opmaken
Nu de afstandstokken in de schuur blijven staan, of worden ingezet als middel om snoeken te belagen, is het tijd om voorzichtig de balans op te maken. Het jaar is anders verlopen dan ik vooraf had bedacht, maar dat ben ik inmiddels wel gewend van mijzelf. Een planning maken is namelijk één ding, maar met continu wisselende gedachten en omstandigheden slaag ik er maar zelden in om me aan die plannen te houden.
Overigens is dat iets waar ik me wel prettig bij voel. Een beetje heen en weer pendelen tussen verschillende wateren zonder opgelegde druk. Gewoon een beetje freestylen binnen de mogelijkheden van dat moment, leven in de waan van de dag. Toch realiseer ik mij ook dat dit mij jaarlijks vissen kost en ik waarschijnlijk meer en grotere vissen zou vangen als ik mijn visserij anders zou gaan indelen. Zo zou het wekelijkse nachtje uit het hoogseizoen wellicht beter vervangen kunnen worden door meerdere korte sessies met hetzelfde urentotaal. Korte sessies waarin geconcentreerder kan worden gevist en lokaliseren en aanvoeren centraal staan. Het behoort wederom tot de plannen voor het komende jaar, dan gaan we het weer opnieuw proberen ;)
Toch houd ik een tevreden gevoel over aan dit visjaar. Mooie hoge twintigers in Nederland, lage dertigers van openbare wateren in Frankrijk en een nieuw persoonlijk record tijdens de CarpFeeling sessie in april. Stuk voor stuk mooie ervaringen die samen met de momenten waarop het niet liep een mooi totaal vormen. Ervaringen die de komende tijd de motivatie zullen gaan vormen voor de plannen voor het aankomende jaar en gelijktijdig een plaatsje krijgen in een plakboek.
De komende maanden is het overigens niet alleen het snoekvissen dat centraal staat. De diverse (regio)meetings, beurzen en vergaderingen houden het karpervissen ‘warm’ en dichtbij. Wellicht dat ik er zelfs wel een aantal malen op uit zal trekken om een beschubde ijsklomp te verleiden tot een aanbeet ;)